Ten oddział Wojska Polskiego II RP wpisał się na zawsze w historię dwóch miejscowości środkowej Polski - Skierniewic i Sochaczewa. Żołnierzom 18 pułku piechoty, stacjonującym w okresie pokoju w garnizonie skierniewickim, w planie mobilizacyjnym przypadło wraz z macierzystą 26 Dywizją Piechoty zadanie obrony zachodniej granicy Polski na linii Noteci. Ogólny odwrót na wschód jednostek armii 'Poznań' i 'Pomorze' pchnął skierniewicki pułk nad środkową i dolną Bzurę, gdzie w ciężkich walkach z Niemcami oddziały polskie próbowały otworzyć sobie drogę do walczącej cały czas stolicy.
Największe straty przypadły w udziale II batalionowi 18 pp, który pod dowództwem mjr. Feliksa Kozubowskiego przez 3 dni bohatersko walczył o kluczowy przyczułek w Sochaczewie. Miasto dwukrotnie przechodziło z rąk do rąk. Batalion, nie otrzymawszy właściwego wsparcia, nie był w stanie utrzymać się na prawym brzegu Bzury. W trakcie walk oddział poniósł olbrzymie straty. Wraz z mjr. Kozubowskim zginęło 80 % żołnierzy batalionu.
W chwili obecnej w naszej bazie znajduje się 168 poległych żołnierzy 18 pp, w tym 43 ofiary walk o Sochaczew.
Ten oddział Wojska Polskiego II RP wpisał się na zawsze w historię dwóch miejscowości środkowej Polski - Skierniewic i Sochaczewa. Żołnierzom 18 pułku piechoty, stacjonującym w okresie pokoju w garnizonie skierniewickim, w planie mobilizacyjnym przypadło wraz z macierzystą 26 Dywizją Piechoty zadanie obrony zachodniej granicy Polski na linii Noteci.