Święto Wojska Polskiego, obchodzone corocznie w dniu 15 sierpnia, zostało ustanowione na pamiątkę zwycięskiej bitwy warszawskiej 1920 roku stoczonej w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Zgodnie z intencją twórców dzień ten jest również czasem pamięci o tych, którzy stracili życie podczas wszystkich konfliktów zbrojnych z udziałem żołnierza polskiego, a zatem również o poległych w bitwie nad Bzurą we wrześniu 1939 roku.
Wojna polsko-bolszewicka była największym z kilku konfliktów zbrojnych, jakie tworzące się państwo polskie stoczyło w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości.
Przypomnijmy, że walka o granice II Rzeczypospolitej trwała od listopada 1918 roku. W pierwszej kolejności doszło do wojny polsko-ukraińskiej, w której w połowie roku następnego ostatecznie zwyciężyli Polacy. Pod koniec grudnia 1918 roku wybuchło Powstanie Wielkopolskie, w wyniku którego w granicach odrodzonej Polski znalazła się dawna pruska Prowincja Poznańska. Od stycznia 1919 roku trwał z kolei konflikt z Czechosłowacją o Śląsk Cieszyński, który zakończył się niepomyślnie dla strony polskiej. W międzyczasie doszło do wybuchu trzech powstań śląskich, które w znaczący sposób przyczyniły się do podniesienia tematu polskości Śląska, nie przyniosły jednak nabytków terytorialnych adekwatnych do oczekiwań państwa polskiego.
Najbardziej krwawym konfliktem okazała się wspomniana wojna polsko-bolszewicka, którą toczono nie tylko w obronie niepodległości kraju, lecz również demokratycznego porządku powojennej Europy. Kulminacyjnym momentem walk była bitwa warszawska w lecie 1920 roku, w czasie której oddziałom Wojska Polskiego udało się odrzucić wroga od Warszawy i ostatecznie uratować Polskę i Europę przed widmem bolszewickiego najazdu. Cena odniesionego zwycięstwa była ogromna: wojnie poległo około 60 tysięcy polskich żołnierzy.
Święto Wojska Polskiego, obchodzone corocznie w dniu 15 sierpnia, zostało ustanowione na pamiątkę zwycięskiej bitwy warszawskiej 1920 roku stoczonej w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Zgodnie z intencją twórców dzień ten jest również czasem pamięci o tych, którzy stracili życie podczas
Przypomnijmy, że walka o granice II Rzeczypospolitej trwała od listopada 1918 roku. W pierwszej kolejności doszło do wojny polsko-ukraińskiej, w której w połowie roku następnego ostatecznie zwyciężyli Polacy. Pod koniec grudnia 1918 roku wybuchło Powstanie Wielkopolskie, w wyniku którego w granicach odrodzonej Polski znalazła się dawna pruska Prowincja Poznańska. Od stycznia 1919 roku trwał z kolei konflikt z Czechosłowacją o Śląsk Cieszyński, który zakończył się niepomyślnie dla strony polskiej. W międzyczasie doszło do wybuchu trzech powstań śląskich, które w znaczący sposób przyczyniły się do podniesienia tematu polskości Śląska, nie przyniosły jednak nabytków terytorialnych adekwatnych do oczekiwań państwa polskiego.
Najbardziej krwawym konfliktem okazała się wspomniana wojna polsko-bolszewicka, którą toczono nie tylko w obronie niepodległości kraju, lecz również demokratycznego porządku powojennej Europy. Kulminacyjnym momentem walk była bitwa warszawska w lecie 1920 roku, w czasie której oddziałom Wojska Polskiego udało się odrzucić wroga od Warszawy i ostatecznie uratować Polskę i Europę przed widmem bolszewickiego najazdu. Cena odniesionego zwycięstwa była ogromna: wojnie poległo około 60 tysięcy polskich żołnierzy.