Głowacki 1969: Krzyż Srebrny Orderu Wojennego "Virtuti Militari" (w listopadzie 1966r. za całokształt walk w kampanii 1939r.),
Order Odrodzenia Polski kl.V,
Krzyż Niepodległości,
Krzyż Walecznych - 3x.
pośmiertnie odznaczony:
Krzyż Walecznych - 2x,
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.
Ur. 2 VI 1895. Uczęszczał do gimnazjum w Krakowie, gdzie otrzymał w 1914 świadectwo dojrzałości. W okresie nauki w gimnazjum aktywnie działa w „Sokole”. Od 1914 w Legionach Polskich. 14 V 1915 ukończył kurs szkoły podchorążych Legionów Polskich w Marmaros-Sziger i Kamieńsku. Następnie służył w 6 pp Leg. 1 VII 1915 mianowany chorążym piech. Od września 1915 uczestniczył w szeregach 6 pp Leg. w walkach na froncie wołyńskim na linii Styru i Stachodu. W październiku 1916 wraz z 6 pp Leg. wycofany z frontu i przewieziony do Baranowicz, skąd w listopadzie zostaje przewieziony koleją na teren Królestwa Polskiego. Od 10 XI 1918 służy w WP. 15 XI 1919 mianowany ppor. sł. st. piech., a 1 VII 1920 por. sł. st. piech. Bierze udział w szeregach 6 pp Leg. w wojnie polsko- bolszewickiej 1919-1920. Był kolejno d-cą kompanii, potem baonu. Po zakończeniu wojny nadal służy w 6 pp Leg. Zweryfikowany w 1922 w stopniu kpt. sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919. W stopniu kpt. dowodził III batalionem 6 pp Leg. Awansowany do stopnia mjr sł. st. piech. 1 VII 1923. Potem do 1928 zastępca d-cy tego pułku. W latach 1928 – 1930 studiuje w WSWoj. w Warszawie. Awansowany do stopnia ppłk dypl. sł. st. piechoty 1 I 1930. Następnie nadal zastępca d-cy 6 pp. Leg., potem oficer sztabu 19 DP w Wilnie. Od 1933 do 1935 był szefem sztabu DOK VIII w Toruniu. W 1935 ukończył w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie kurs dla dowódców pułków. Z dniem 27 VII 1935 mianowany dowódcą 69 pp. w Gnieźnie. Do stopnia płk dypl. awansowany 19 III 1938. Od jesieni 1938 do 15 marca 1939 przebywał na kursie dla oficerów dyplomowanych przewidywanych do objęcia stanowisk szefów sztabów i kwatermistrzów armii. Po ukończeniu kursu dowodzi nadal 69 pp. W kampanii wrześniowej dowodzi 69 pp w składzie 17 DP. Uczestniczy w bojach z wrogiem nad Bzurą oraz przedpolach Warszawy. Wzięty 17 IX 1939 do niewoli niemieckiej, ucieka i ukrywa się w okolicach Wyszogrodu. W dniu 29 IX 1939 w ubraniu cywilnym przedostaje się do Warszawy. Nawiązuje tu kontakty konspiracyjne. Od 1940 do I 1942 jest inspektorem KG ZWZ na Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ. Od lutego 1942 pełni funkcję k-dta Okręgu Radom-Kielce AK. Okręgiem dowodzi formalnie do marca 1944. Zagrożony aresztowaniem przez Gestapo w trybie alarmowym w XII 1943 opuszcza Skarżysko, gdzie mieściła się jego kwatera i siedziba K.O. Wraz z nim wyjechał do Warszawy szef sztabu K.O ppłk sł. st. art. Jan Stenzel ps. „Jan”, „Rawicz”.
Po odwołaniu z funkcji K.O, od marca 1944 w KG AK, gdzie pełni funkcję inspektora KG AK. W sierpniu 1944 bierze udział w Powstaniu Warszawskim. W nocy z 17/18 VIII 1944 podczas inspekcji nocnej Odcinka „Topór” zostaje śmiertelnie ranny. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Odznaczony za męstwo w wojnie z bolszewikami VM kl.5 za kampanię wrześniową 1939 VM kl. IV, Orderem Odrodzenia Polski kl. 5, Krzyżem Niepodległości, KW 3x, pośmiertnie odznaczony KW 2x, ZKZ z M.
Żonaty z Sylwią z d. Kelles – Krauze.
Roczniki oficerskie 1923,1924,1928,1932;
R. Rybka – K. Stepan. Awanse oficerskie w WP 1935-1939. Kraków 2003;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006;
L. Głowacki. 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939r.;
P. Bauer. 69 pp. Pruszków 1997;
M. Ney – Krwawicz. Komenda Główna AK 1939 – 1945. Warszawa 1990;
W. Borzobohaty. „Jodła”. Warszawa 1988;
Armia Krajowa. Szkice z dziejów Sił Zbrojnych. Warszawa 1999;
W. K. Cygan. Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny. T.I. W-wa 2005;
Lista starszeństwa oficerów LP z 12 IV 1917.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=563
Воспоминания:
История захоронения:
Источник:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 472.
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, s. 109, Aneks 1 - s. 146, Aneks 4 - s. 178 (dalej: Głowacki 1969).
Zdjęcie główne - Bauer P., Polak B., Armia „Poznań” 1939, Poznań 1987.
Комментарии:
Głowacki 1969, s. 109: " Dowódca 69 pp - płk dypl. Stanisław Dworzak nie przekroczył Bzury. 29 września 1939r. w rejonie m. Kamion k. Wyszogrodu przebrał się w ubranie cywilne i pozostał w kraju. Działał w konspiracji w ZWZ-AK pod pseudonimem Przemysław i Topór, pełnił funkcję dowódcy Okręgu Radomskiego, a później inspektora Komendy Głównej AK. Poległ w czasie powstania warszawskiego w nocy z 17 na 18 września 1944. Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach, s. A 25-VIII-17."
Последние изменения: 2013-09-03 12:53:45 by BlazejK |
Если Вы хотите изменить данные, нажмите -
