W 1934 r. wykazany jako por. w Korpusie Oficerów Rezerwy Piechoty ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 r. i z przydziałem mobilizacyjnym do 70 pułku piechoty. Ewidencyjnie podlegał PKU Poznań-Miasto.
grób nr 121 (B.Inf., sygn. 6062); rząd E, mogiła nr 61 (UG Kiernozia);
Gedacht:
Tak
Form des Gedenkens:
krzyż betonowy z imienną tablicą epitafijną (przydział w formie: "17 pp 24 DP")
Das bei dem Beerdigten gefundene Depot:
Deponierungsplatz:
Lebenslauf:
Erinnerungen:
Burial Geschichte:
Kilka dni po śmierci (Niemcy wcześniej nie pozwolili go pochować) podniesiony z pola bitwy i złożony w mogile na polu Murasa przy szosie łowickiej w Kiernozi. Na początku czerwca 1940 r. ekshumowany na cmentarz wojenny w Kiernozi, gdzie spoczywa do dziś.
Grabsuche:
Quellen:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września A-M, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 54 (dalej: KPŻP).
Biuro Informacji i Poszukiwań PCK, Kartoteka strat, sygn. 6062, Polski Czerwony Krzyż - Pełnomocnik na Oddział w Łowiczu, Spisy poległych w r. 1939 na terenie gmin powiatu łowickiego, Łowicz, 16. 02. 1946 r. (maszynopis), s. 64-65 (dalej: B.Inf., sygn. 6062).
Urząd Gminy w Kiernozi, Wykaz żołnierzy pochowanych na cmentarzu wojennym w Kiernozi wg aktualizacji z 2003 r. (rękopis), k. 22 (dalej: UG Kiernozia).
Pełka S., Ekshumacja żołnierzy polskich poległych w 1939 roku na terenie gminy Kiernozia w powiecie łowickim, „Roczniki Łowickie”, t. VII, 2009 (2010), s. 142-154 (dalej: Pełka 2009).
"Rocznik Oficerski Rezerw", 1934, s. 30, 538 (dalej: ROR).
[1] a) 18 lutego 1898 (źródło: KPŻP; UG Kiernozia); b) 18 stycznia 1898 (źródło: ROR); [2] a) 16 września 1939 (źródło: KPŻP; UG Kiernozia); b) 17 września 1939 (źródło: B.Inf., sygn. 6062);
Letzte Änderungen: 2012-04-19 01:27:39 by redakcja |
Wenn Sie die Daten ändern möchten, drücken Sie -
Historię śmierci por. Andrzejewskiego znam również z rodzinnych opowieści mojej babci o wojnie. Wśród starszych Kiernozian historia jest bardzo znana.
S. Pełka we wspomnianych „Rocznikach Łowickich” opisuje również przypadki śmierci innych żołnierzy, np: „…w okolicy wsi Jeżewo(lub Jadzień)… zginął również jeden żołnierz przejechany przez czołg niemiecki. Jak opowiadali mieszkańcy wsi, żołnierz ten bronił się do ostatka, a gdy nie miał już wyjścia, chciał się poddać, podnosząc ręce do góry. Jednak czołgista niemiecki nie chciał go brać do niewoli i zmasakrował go czołgiem…”
Mogiła polowa tego właśnie żołnierza jest zaznaczona na powyższej mapce jako pojedynczy grób.
(Saluda)
