29 pp w składzie armii "Warszawa" (obrona Warszawy, odcinek "Warszawa-Zachód", pododcinek "Zachód")
Должность (после 1 сентября):
dowódca pułku
Военная служба:
Награды:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny, nr 14035), Krzyż Walecznych, Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921, Medal Zwycięstwa i Wolności, Medal za Warszawę i inne
Сентябрь 1939 - боевой путь:
wraz z 29 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą i obronie Warszawy; po kapitulacji wzięty do niewoli niemieckiej
Дата смерти:
6 sierpień 1974
Место смерти:
Kraków
Настоящее место погребения:
Kraków, Cmentarz Rakowicki
Расположение могилы:
Ознаменование:
Форма поминовения:
Биография:
Florian Piotr Gryl urodził się 1 sierpnia 1892 r. w Tarnowie jako syn Władysława i Emilii z d. Królikiewicz. W rodzinnym Tarnowie ukończył szkołę powszechną, a następnie uczęszczał do I Gimnazjum Państwowego im. K. Brodzińskiego, gdzie w 1910 r. zdał maturę. W latach 1910-1914 studiował na Wydziale Prawa UJK we Lwowie, uzyskując przed wybuchem I wojny światowej dyplom. W sierpniu 1914 r. został wcielony do armii austriackiej, gdzie początkowo służył jako szeregowiec w 4 pp, a od października 1914 r. - w 3 pp. Od jesieni 1914 r. do początku 1915 r. przebywał na kursie dla oficerów rezerwy w Oficerskiej Szkole Podchorążych Rezerwy w Opawie. Po ukończeniu szkoły powrócił do 3 pp i dowodził w stopniu sierżanta plutonem, a od sierpnia 1916 r. kompanią w I baonie 104 pp na froncie włoskim. W 1916 r. po ukończeniu kursu szturmowego został mianowany podporucznikiem, a w 1917 r. awansowany na stopień porucznika. Po zakończeniu wojny powrócił do Tarnowa. Od listopada 1918 r. służył w stopniu porucznika w Wojsku Polskim. Początkowo był referentem organizacyjnym, potem od maja 1919 r. - zastępcą komendanta Zarządu Kwatermistrzostwa Dowództwa Okręgu Wojskowego Tarnów. Od 1 czerwca 1919 r. do 7 września 1920 r. służył w 17 pp. 1 grudnia 1919 r. otrzymał awans na stopień kapitana służby stałej piechoty. W szeregach 17 pp walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej, dowodząc kompanią, a potem batalionem. W październiku 1920 r. został ciężko ranny i umieszczony na leczeniu w szpitalu wojskowym. Po wyleczeniu ran powrócił do służby w 17 pp. W styczniu 1922 r. otrzymał przeniesienie do 85 pp w Nowowilejce, gdzie dowodził baonem sztabowym, a następnie od sierpnia 1924 r. pełnił funkcję kwatermistrza. 15 sierpnia 1924 r. uzyskał awans na stopień majora służby stałej piechoty. Z dniem 1 lutego 1926 r. został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza z przydziałem na stanowisko dowódcy 21 Baonu KOP "Niemenczyn" na Wileńszczyźnie. 10 lutego 1931 r. otrzymał przeniesienie na stanowisko dowódcy baonu w 32 pp w Modlinie. 1 stycznia 1934 r. został awansowany na stopień podpułkownika służby stałej piechoty, po czym z dniem 1 maja 1934 r. - przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 65 pp w Grudziądzu. 10 października 1938 r. został mianowany dowódcą 29 pp w Kaliszu. Równolegle z karierą wojskową był silnie zaangażowany w działalność społeczną. Działał w Polskim Czerwonym Krzyżu i Związku Obrony Kresów Zachodnich. W 1939 r. był przewodniczącym Koła Ligi Morskiej i Kolonialnej w Kaliszu. W kampanii wrześniowej 1939 r. wziął udział na stanowisku dowódcy 29 pp w składzie 25 DP. Walczył z wrogiem na szlaku bojowym 29 pp od Kalisza poprzez walki nad Bzurą, a następnie przebił się do Warszawy, gdzie uczestniczył w jej obronie w rejonie Wawrzyszew-Bielany i na Ochocie w rejonie Dworca Zachodniego. Za okazane wybitne męstwo na polu walki został odznaczony orderem "Virtuti Militari" kl. V. Po kapitulacji Warszawy trafił w niewoli niemieckiej. Od października 1939 r. przebywał w oflagu II A w Prenzlau, skąd w grudniu 1939 r. został przeniesiony do oflagu VIII A w Kluczborku, gdzie był komendantem polskiego obozu. W czerwcu 1940 r. trafił do oflagu VII A w Murnau, gdzie przebywał do jego wyzwolenia przez wojska amerykańskie. Brał udział w konspiracji obozowej. Po zakończeniu wojny pozostał na Zachodzie. W lutym 1946 r. powrócił do Polski i zamieszkał w Krakowie. W kwietniu 1946 r. wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego i został przydzielony na stanowisko kierownika sekcji wychowania fizycznego w DOW VII Lublin, po czym otrzymał przeniesienie na stanowisko dowódcy 7 pp, a następnie - na stanowisko szefa Wydziału Wyszkolenia Bojowego DOW V w Krakowie. W lipcu 1949 r. otrzymał awans na pułkownika służby stałej. W sierpniu 1951 r. jako były oficer przedwojenny został zwolniony z wojska i przeniesiony do rezerwy. Mieszkał w Krakowie, gdzie zmarł 6 sierpnia 1974 r.
Воспоминания:
История захоронения:
Источник:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 480 (dalej: Bauer, Polak 1982).
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 299, indeks nazwisk - s. 419 (dalej: Głowacki 1985).
Rezmer W., Armia "Poznań" 1939, Warszawa 1992, s. 496 (dalej: Rezmer 1992).
Gryl Florian Piotr - , ppłk piech., oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=563 [dostęp: 29 I 2013] (dalej: Stankiewicze.com).
[1] a) Piotr (źródło: Stankiewicze.com); b) brak danych (źródło: Bauer, Polak 1982; Głowacki 1985; Rezmer 1992); [2] a) 1 sierpnia 1892 (źródło: Stankiewicze.com); b) 1 lipca 1892 (źródło: Głowacki 1985); c) brak danych (źródło: Bauer, Polak 1982; Rezmer 1992);
Последние изменения: 2018-12-31 17:03:16 by redakcja |
Если Вы хотите изменить данные, нажмите -
