Persönliche Karte

Geschwister:	Arnold, Edmund (16 III 1906, Moszczenica - 20 VII 1958, Warszawa, muzyk, kompozytor, pedagog, działacz kultury)
Familienstand:	kawaler
Ehemann/Ehefrau:	-
Kinder:	-
Letzte Adresse:	Bydgoszcz

Nationalität:
Ausbildung:
Beruf:	muzyk

Konfession:
Akademischer Grad:
Stelle:	dyrygent chóru "Arion" w Bydgoszczy

Militärpflicht:	żołnierz, rezerwa

Dokumentationsnummer:
Kreiswehrersatzamt:
Bezirkwehrersatzamt:
Einsatzgruppe:	Armia Pomorze

Waffenart oder Dienstart:	Piechota
Grad:	ppor.
Zuteilung am 1. September 1939:	15 DP
Militäreinheit:	61 pp

Aufgabe am 1. September 1939:
Zuteilung nach dem 1. September 1939:
Aufgabe nach dem 1. September 1939:

Militärdienstverlauf:	# z dniem 1 I 1933 - promowany na stopień ppor. rez. piech.; # 1934 - odnotowany w stopniu ppor. rez. piech. ze starszeństwem z dniem 1 I 1933 r. (lokata 3945.), przydziałem mobilizacyjnym do 64 pułku piechoty w Grudziądzu i przynależnością ewidencyjną do PKU Bydgoszcz Miasto; # 1939 - zmobilizowany w stopniu ppor. rez. piech.;
Auszeichnung:
September 1939 – Kampfweg:

Todesdatum:	12 wrzesień 1939
Todesort:	Szczytno [3]
Ursache des Todes:
Todesumstände:
Erste Ruhestätte #1:
Exhumierungsdatum:
Erste Ruhestätte #2:
Exhumierungsdatum:
Erste Ruhestätte #3:
Exhumierungsdatum:
Anwesende Ruhestätte:	Boniewo, kwatera wojenna
Lage des Grabes:
Gedacht:	Tak
Form des Gedenkens:	jedna z trzech zbiorczych imiennych tablic epitafijnych w obrębie kwatery wojennej na cmentarzu parafialnym w Boniewie (nazwisko w formie: "ROSLER")
Das bei dem Beerdigten gefundene Depot:
Deponierungsplatz:

Lebenslauf:	Alfons Rösler urodził się 3 listopada 1907 roku w Moszczenicy w powiecie Piotrków Trybunalski jako syn mistrza tkackiego Edmunda i Huldy z Ehrentrautów (Ohrentrautów), Niemców przybyłych na ziemie polskie w drugiej połowie XIX wieku. Pod bokiem ojca, "zamiłowanego gitarzysty i chórmistrza", wychowywał się w atmosferze rodzinnego muzykowania. Po ukończeniu gimnazjum w Zduńskiej Woli do roku 1931 uczęszczał do Państwowego Konserwatorium Muzycznego w Poznaniu. Zamieszkawszy we wrześniu 1931 roku w Bydgoszczy, studiował muzykologię na Uniwersytecie Poznańskim, uzyskując w roku 1934 dyplom magistra filozofii tejże uczelni. Od 1933 roku kierował chórem i orkiestrą Miejskiego Konserwatorium Muzycznego w Bydgoszczy, w którym w następnym roku podjął pracę nauczyciela. Angażował się jednocześnie w prace działającego przy konserwatorium Collegium Musicum. W 1934 roku został dyrygentem bydgoskiego chóru "Arion", doprowadzając go wkrótce do wysokiego poziomu artystycznego, który umożliwił m.in. wystawienie oratorium "Stworzenie świata" Josepha Haydna (marzec 1937), oratorium "Raquiem" Giuseppe Verdiego (1938) czy mszę żałobną "Raquiem" Wolfganga Amadeusza Mozarta (1939). W maju 1939 roku chór "Arion" pod jego batutą zdobył I miejsce i nagrodę przechodnią na ogólnopolskim zjeździe chórów w Bydgoszczy. Równolegle od roku 1937 działał w sekcji muzycznej Rady Artystyczno-Kulturalnej, po której rozwiązaniu należał w październiku 1938 roku do współorganizatorów Towarzystwa Muzycznego, pełniąc w nim funkcję kierownika artystycznego, a od grudnia 1938 roku - członka zarządu. Na początku 1938 roku zorganizował orkiestrę symfoniczną. Latem tego samego roku doskonalił swojej umiejętności w zakresie dyrygentury u znanego profesora Hermana Abendrotha w Lipsku, korzystając ze stypendium przyznanego przez Zarząd Miejski w Bydgoszczy. Poza dyrygowaniem samodzielnie grał na wielu instrumentach. W czasie studiów w Poznaniu wraz z braćmi Arnoldem i Edmundem oraz Włodzimierą Kunz (przyszłą żoną Arnolda) i kuzynem Leszkiem Röslerem utworzyli kwintet fortepianowy Röslerów, który występował również w poznańskiej rozgłośni radiowej. Z kolei w czasie organizowanych w Collegium Musicum w Bydgoszczy bezpłatnych wieczorków muzycznych poświęconych muzyce poważnej grał na skrzypcach i altówce. Czynił ponadto wiele dla popularyzowania muzyki poważnej wśród mieszkańców Bydgoszczy, wygłaszając m.in. podczas koncertów popularnych słowo wstępne i krótkie prelekcje na temat wykonywanych utworów. Współpracował ponadto z "Dziennikiem Bydgoskim". Będąc podporucznikiem rezerwy Wojska Polskiego, został zmobilizowany do 61 pułku piechoty w Bydgoszczy. Wziąwszy w jego szeregach udział w kampanii polskiej 1939 roku, poległ 12 września 1939 roku w Szczytnie. W 1947 roku otrzymał pośmiertnie tytuł honorowego dyrygenta chóru "Arion" w Bydgoszczy.
Erinnerungen:
Burial Geschichte:
Grabsuche:
Quellen:	Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 122 (dalej: KPŻP). "Rocznik Oficerski Rezerw", 1934, s. 112, 527 (dalej: ROR 1934). Podgóreczny J., Niepospolici ludzie Kujaw i Pomorza, Bydgoszcz 1967, s. 241 (dalej: Podgóreczny 1967). Kutta J., Rezler (Rösler, Rözler) Alfons, [w:] Bydgoski słownik biograficzny, red. J. Kutta, t. III, Bydgoszcz 1996, s. 121-122 (dalej: BSB III). Kutta J., Rezler (Rösler, Rözler) Edmund, [w:] Bydgoski słownik biograficzny, red. J. Kutta, t. III, Bydgoszcz 1996, s. 122-123). Gorzycka A., Lista Nauczycieli Bydgoskich Zamęczonych, Zamordowanych i Poległych w Latach 1939-1945, [w:] Bydgoska oświata 1920-1995, red. A. Bogucki, Bydgoszcz 1996, s. 102 (dalej: Gorzycka 1996).
Bemerkungen:	Zachodzi prawdopodobieństwo tożsamości pochowanego z Alfonsem ROZLEREM, ur. 3 XI 1907 r., ppor. rez. 61 pp 15 DP, odnotowanym jako poległy 20 IX 1939 r. w Sierakowie i pochowany na cmentarzu wojennym w Laskach: http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,rozler,alfons, 8374.html;
Przypisy:	[1] a) RÖSLER (źródło: KPŻP); b) RÖZLER (źródło: ROR 1934); c) REZLER (RÖSLER) (źródło: Podgóreczny 1967); d) REZLER (RÖSLER, RÖZLER) (źródło: Kutta 1996); e) ROESLER (źródło: Gorzycka 1996); [2] a) 3 listopada 1907 (źródło: ROR 1934; Podgóreczny 1967; Kutta 1996); b) 9 listopada 1907 (źródło: KPŻP); c) 1907 (źródło: Gorzycka 1996); [3] a) Szczytno (źródło: KPŻP); b) koło m. Śmiłowice (źródło: Gorzycka 1996); c) pod Włocławkiem (źródło: Kutta 1996, s. 122); d) w walkach nad Bzurą (źródło: Podgóreczny 1967); e) brak danych (źródło: ROR 1934);