# 5 X 1933 - powołany do odbycia czynnej służby wojskowej i wcielony do kompanii łączności 17 Dywizji Piechoty w Gnieźnie;
# 20 VIII 1935 - w stopniu kaprala przeniesiony do rezerwy;
# 1935-1939 - dwukrotnie na sześciotygodniowych ćwiczeniach rezerwy w 3 Batalionie Łączności w Poznaniu (Cytadela) i w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu;
# 24 VIII 1939 - zmobilizowany do 17 DP;
Odznaczenia:
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (12 XII 1980), Medal "Za Udział w Wojnie Obronnej 1939", Srebrny Krzyż Zasługi (22 VII 1956), Medal "Za Zasługi w Rozwoju Banków Spółdzielczych Województwa Poznańskiego" (11 III 1975), Medal 10-lecia PRL (22 II 1955), Medal "Zwycięstwa i Wolności 1945" (22 XII 1976), Odznaka Grunwaldzka (22 VII 1973), Złota Odznaka "Banku Gospodarki Żywnościowej" (3 VII 1974), Odznaka "Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego" (2 VII 1966), Odznaka 25-lecia Stronnictwa Demokratycznego (15 XI 1971), Odznaka Honorowa "Za Zasługi dla Rozwoju Województwa Poznańskiego" (7 VII 1973)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 17 DP, m.in. pod Kutnem, Sochaczewem, nad Bzurą, w Puszczy Kampinoskiej i na przedpolach Warszawy, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej
Data śmierci:
5 grudzień 1984
Miejsce śmierci:
Obecne miejsce spoczynku:
Gostyń, cmentarz parafialny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Stanisław Zieliński urodził się 6 kwietnia 1912 roku w Głogówku jako syn Marcina Zielińskiego i Marii z Wichłaczów. W latach 1919-1926 uczęszczał do siedmioklasowej szkoły powszechnej, a następnie w latach 1926-1929 - do trzyletniej Dokształcającej Szkoły Przemysłowej w Gostyniu. Jednocześnie od 1927 roku praktykował jako uczeń w zawodzie stolarza. W 1930 roku złożył egzamin czeladniczy, zaś 13 sierpnia 1938 roku - mistrzowski. Pracował w różnych firmach gostyńskich, nim w 1937 roku usamodzielnił się i otworzył w Gostyniu własny warsztat stolarski, który prowadził do wybuchu II wojny światowej. Od 5 października 1933 do 20 sierpnia 1935 roku odbywał czynną służbę wojskową w kompanii łączności 17 Dywizji Piechoty w Gnieźnie, po czym w stopniu kaprala został przeniesiony do rezerwy. Do 1939 roku jeszcze dwukrotnie brał udział w sześciotygodniowych ćwiczeniach żołnierzy rezerwy, które zorganizowano w 3 Batalionie Łączności w Poznaniu i w Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu. 16 maja 1939 roku zawarł związek małżeński z Czesławą z Musiałów, przyszłą matką jego pięciorga dzieci. 24 sierpnia tegoż roku został zmobilizowany do 17 Dywizji Piechoty, w której szeregach walczył w kampanii wrześniowej. Uczestniczył m.in. w bojach pod Kutnem, Sochaczewem, nad Bzurą i w Puszczy Kampinoskiej. Wzięty do niewoli niemieckiej na przedpolach Warszawy, trafił do przejściowego obozu jenieckiego w Żyrardowie, skąd 28 września zbiegł i 2 października powrócił do Gostynia. Podczas okupacji pracował w warsztatach niemieckich w Gostyniu. Po zakończeniu wojny ponownie prowadził własny warsztat stolarski, a następnie - przystąpiwszy do spółki stolarskiej - wspólny warsztat od 1 stycznia 1949 do 31 października 1950 roku. Od 1950 roku pełnił stanowisko prezesa Rzemieślniczej Spółdzielni Pracy Stolarzy, której był inicjatorem i jednym ze współzałożycieli, zaś od 1964 roku - po jej połączeniu ze Spółdzielnią Pracy Zabawkarzy (Spółdzielnia Pracy "Pallas") - zastępcy prezesa do spraw technicznych. Obok pracy zawodowej angażował się w gostyńskie życie społeczne. Był wieloletnim wiceprzewodniczącym Komitetu Miejskiego Stronnictwa Demokratycznego (od 1945 roku) i przewodniczącym Koła w Spółdzielni, członkiem Komitetu Wojewódzkiego w Poznaniu (1948-1950), członkiem Prezydium i przewodniczącym Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej Powiatowej Rady Narodowej w Gostyniu (1946-1952), radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu (1956-1964), przewodniczącym Rady Banku Spółdzielczego w Gostyniu (1963-1982), a ponadto starszym Cechu Stolarzy i Rzemiosł Drzewnych w Gostyniu (1945-1950), radcą Izby Rzemieślniczej w Poznaniu (1948-1958), wieloletnim ławnikiem Sądu Powiatowego w Gostyniu oraz prezesem chóru klasztornego "Palestrina". Zmarł 5 grudnia 1984 roku.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Zieliński Stanisław (1912-1984), [w:] Gostyński Słownik Biograficzny, oprac. Muzeum w Gostyniu, http://www.muzeum.gostyn.pl/Gosty%C5%84ski%20S%C5%82ownik%20Biograficzny?idAkt=128 (dostęp: 26 września 2015).
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2015-09-26 16:51:40 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
