W maju 1932 r. został skierowany na Dywizyjny Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Łucku, a następnie do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu, którą ukończył 1935 r.z drugą lokatą. W sierpniu 1939 r. służąc 15 pal w Bydgoszczy, będąc dowódcą 8 baterii i jednocześnie oficerem oświatowym, otrzymał awans na porucznika. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. W związku odniesionymi ranami 1941 r. otrzymał zaświadczenie o trwałym inwalidztwie, utracie zdrowie w 52%. W 1941r. wstąpił do ZWZ(potem AK) i prowadził działalność konspiracyjną w wydziale Lubartowie. W sierpni 1944 r. został wcielony do Wojska Polskiego, zorganizował miesięcznik "Bellona" w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym. W 1951 r. został aresztowany przez Informację Wojskową, a w 1952 r. skazany na śmierć przez Najwyższy Sąd Wojskowy. Po 21 miesiącach zmieniono mu karę śmierci na dożywocie. Był włączony do sprawy Tatara-Kirchmajera. W 1955 r. został czasowo zwolniony z powodu złego stanu zdrowia. W 1956 r. zrehabilitowany. W latach późniejszych awansowany na pułkownika.
Odznaczenia:
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari V kl.,
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
Srebrny Krzyż Zasługi,
Krzyż Armii Krajowej,
Medal za udział w wojnie obronnej 1939
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Brał udział w walkach od obrony jezior Koronowskich do Lasek pod Warszawą. 20 września został ciężko ranny i przewieziony do szpitala w Laskach.
