Zginął w walkach o podejście do przeprawy przez dolną Bzurę: "W południe 18 września silny ogień artylerii ciężkiej nieprzyjaciela objął swym zasięgiem stanowiska brygady w rejonie Brzozowa i Bud Starych. Wszystkie natarcia zostały odparte. Baterie 11. dak, dysponujące jeszcze sześcioma działami, strzelały z otwartych stanowisk z liziery lasu. Poniosły ciężkie straty w obsłudze i koniach. [...] W godzinach popołudniowych tegoż dnia ppłk Szwed zwołał swą ostatnią odprawę oficerów 11. dak. Powiedział do nich: 'Jesteśmy otoczeni, będziemy prawdopodobnie przebijać się nocą, kto z nas przeżyje, niech powie, jak to było'. W godzinach wieczornych płk Jastrzębski wydał rozkaz pogotowia marszowego. Baterie na swych stanowiskach oddały ostatnie strzały. Kończyła się amunicja. Wreszcie nie było już ani jednego pocisku. Pod osłoną spieszonej kawalerii działa wciągnięto z liziery w głąb lasu i przygotowano do marszu, bo ciągle jeszcze dodawało sił przeświadczenie, że doprowadzi się je do Warszawy i przydadzą się w dalszej walce. Natarcie piechoty nieprzyjaciela odrzucono w walce na bagnety. Wtedy właśnie przyszły kolejno następujące po sobie potężne nawały ogniowe wroga. Dosięgnęły zaprzężonych baterii, wybiły większość ludzi i koni, rozbiły zaprzęgi i działa. Zginął Konstanty Wojtania, jeden z najstarszych żołnierzy dywizjonu" (Krasucki 1994, s. 141-142).
tablica pamiątkowa w Witkowicach ku czci żołnierzy armii "Poznań" i "Pomorze" poległych na przeprawie przez Bzurę w tej miejscowości
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:
Życiorys:
Konstanty Wojtania urodził się 21 maja 1894 roku w mieście Kyzył Arwat w Turkmenistanie jako syn Stanisława Wojtani i Anny Małgorzaty z d. Simon. Od czasu powstania 11 dywizjonu artylerii konnej w 1924 roku pełnił w stopniu starszego ogniomistrza, a następnie chorążego, funkcję szefa kancelarii dywizjonu. W wojnie obronnej Polski we wrześniu 1939 roku wziął udział na stanowisku oficera żywnościowego 11 dak. Walczył na szlaku bojowym swojego oddziału. Zginął 18 września w walkach o podejście do przeprawy przez dolną Bzurę w Witkowicach pod Sochaczewem. Pozostawił żonę Helenę (z d. Kubich) i córkę Krystynę.
Wspomnienia / relacje:
"Babcia opowiadała mi o Kostku, dzień przed śmiercią na polu walki był ranny, pocisk z karabinu trafił go w ząb, zrykoszetował i wyszedł przez dolną szczękę w okolicy szyi. Mimo zaleceń szpitala polowego nie pozwolił, by odesłano go na tyły i wrócił na pole walki do swoich żołnierzy, z którymi następnego dnia poległ" (Bogdan Lang, siostrzeniec pochowanego).
Historia pochówku:
Poszukiwania mogiły:
Źródła:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 295 (dalej: KPŻP).
Kwatera 38K8, Juliopol, c.wyzn., wojew. skierniewickie (maszynopis, Mazowiecki Urząd Wojewódzki w Warszawie), poz. 402 (dalej: MUW).
Biuro Informacji i Poszukiwań PCK, Listy strat, sygn. 6062, Spisy poległych z r. 1939 obejmujące część powiatu sochaczewskiego oraz trasę: Kutno - Łowicz, oprac. Pełnomocnik na Oddział w Łowiczu, 26 II 1946 r. (odpis, maszynopis), s. 168-169 (dalej: B.Inf., sygn. 6062).
Krasucki S., Z dziejów 11 Dywizjonu Artylerii Konnej w Bydgoszczy, "Kronika Bydgoska", t. XIII, 1991 (1993), s. 93, 101, 106-107 (dalej: Krasucki 1993).
Krasucki S., Pomorska Brygada Kawalerii, Pruszków 1994, s. 141-142, 213 (dalej: Krasucki 1994).
Krasucki S., 11 dywizjon artylerii konnej, Pruszków 2002, s. 27, 30 (dalej: Krasucki 2002).
