Roman, Bronisława, Czesława (po mężu Tanalska), Zofia, Irena (po mężu Owczarek), Krystyna, Jan, Leszek, Marianna (po mężu Mielcarek) i Helena (po mężu Kaczalska)
Stan cywilny:
żonaty
Małżonek:
Józefa Wiśniewska (z d. Gabrysiak, zm. 6 VIII 1999) - poślubiona w 1933 r.
Dzieci:
Helena (ur. 1934), Edward (ur. 1939), Monika (1946), Jadwiga (1948), Elżbieta (1953)
# 29 IV 1937 - IX 1938 - w 59 pułku piechoty w Inowrocławiu (zasadnicza służba wojskowa);
# 24 VIII 1939 - zmobilizowany do 14 pułku piechoty w Inowrocławiu;
Odznaczenia:
Medal "Za udział w wojnie obronnej 1939"
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 14 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą; 28 IX - wzięty do niewoli niemieckiej
Data śmierci:
13 maj 1991
Miejsce śmierci:
Obecne miejsce spoczynku:
Mąkoszyn, cmentarzu parafialny, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Edward Wiśniewski urodził się 20 marca 1914 roku Morzycach w powiecie Koło jako syn Józefa i Józefy z Kucalów. W latach 1921-1928 uczęszczał do szkoły powszechnej, kończąc trzy oddziały. Następnie pracował w gospodarstwie rolnym rodziców. W 1933 roku zawarł związek małżeński i do wybuchu wojny doczekał się dwójki dzieci: Heleny i Edwarda. W latach 1937-1938 odbywał zasadniczą służbę wojskową w 59 pułku piechoty w Inowrocławiu. 24 sierpnia 1939 roku został zmobilizowany z rezerwy do 14 pułku piechoty w Inowrocławiu, w szeregach którego wziął udział w kampanii polskiej 1939 roku. Walczył m.in. w bitwie nad Bzurą. Wzięty do niewoli niemieckiej 28 września 1939 roku, trafił do Stalagu XI A Altengrabow, skąd został zwolniony w roku 1940 jako cywilny robotnik przymusowy zatrudniony w rolnictwie. Wyzwolony 11 kwietnia 1945 roku przez wojska amerykańskie, przebywał w obozie angielskim dla obcokrajowców. 28 października 1945 roku powrócił do Polski, gdzie przejął gospodarstwo rolne rodziców. Po zakończeniu wojny urodziły się kolejne jego dzieci: Monika, Jadwiga i Elżbieta. Angażując się jednocześnie społeczne, pełnił w latach 1953-1956 urząd sołtysa, w latach 1956-1963 - funkcję radnego Gromadzkiej Rady Narodowej w Mąkoszynie, a od 1970 roku - radnego powiatowego w Radziejowie. Jako kombatant działał ponadto w ramach Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, m.in. odsłaniał obelisk ku czci żołnierzy września 1939 roku w miejscowości Wierzbinek. Zmarł 13 maja 1991 roku.
Wspomnienia / relacje:
Krzysztof Kapuściński o wojennych wspomnieniach dziadka: "Przede wszystkim mówił mi, iż on sam, jak i jego koledzy byli przeogromnie zmęczeni (niewyspani, skonani długimi przemarszami oraz ukrywaniem się przed niemieckim lotnictwem). Opowiadał mi też straszne rzeczy, kiedy w jego oddział »biła« niemiecka artyleria (wiele razy wzruszony opowiadał, jak w miejsce, w którym jeszcze przed chwilą leżeli jego koledzy, uderzył niemiecki pocisk i już ich nie było, a przede wszystkim mówił o krzykach rannych kolegów, którzy prosili i błagali, by ich nie zostawiać, a on z innymi żołnierzami, niestety, musieli biec dalej). Opowiadał mi także - ale, niestety, nie wymieniał tu nazwy miejscowości - jak maszerowali i wchodzili do jakiegoś miasta (miasteczka?), a tu nagle niemieccy dywersanci zaczęli strzelać do nich prawie »jak do kaczek«. Wówczas - opowiadał - żołnierze samorzutnie, bez rozkazu, zaczęli odpowiadać ogniem i się rozbiegli szukać tych dywersantów, za co im się oberwało, bo dowódca plutonu czy kompanii (?) miał pretensje i wydzierał się na szeregowych żołnierzy, że zaczęli strzelać »bez rozkazu«. Mówił także, iż po wyzwoleniu jego obozu jenieckiego formalnie on i jego koledzy z tego obozu zostali wcieleni jako żołnierze do Armii gen. S. Maczka".
Historia pochówku:
Źródła:
Archiwum Państwowe w Poznaniu Oddział w Koninie, Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Zarząd Wojewódzki w Koninie, sygn. 54/346/0/5/4914, Wiśniewski Edward, ur. 28.03.1914 r. w miejscowości Morzyce, zm. 1991 r., s. 5
