Karta weterana

Rodzeństwo:	Florian, Bronisława, Kazimiera, Anna, Zofia
Stan cywilny:	żonaty
Małżonek:	Krystyna Kajetana z d. Piekutowska (1922-1997)
Dzieci:	Maciej (ur. 1949), Grzegorz (ur. 1953)
Ostatni adres:	Warszawa, ul. Dymińska 10

Narodowość:	polska
Wykształcenie:	średnie
Zawód:	urzędnik

Wyznanie:	rzymskokatolickie
Tytuł naukowy:	brak
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, rezerwa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):	Konin
Związek operacyjny:	Armia Poznań

Rodzaj broni lub służby:	Piechota
Stopień:	ppor.
Przydział na 1 września 1939:	17 DP
Jednostka:	5 baon km i broni tow.

Funkcja na 1 września 1939:	dowódca II plutonu 3 kompanii ckm
Przydział po 1 września 1939:	5 baon km i broni towarzyszących
Funkcja po 1 września 1939:	dowódca II plutonu 3 kompanii ckm

Przebieg służby wojskowej:	Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 17 Dywizji Piechoty w Gnieźnie (1932; kpr. z cenz.); praktyka w 68 pułku piechoty we Wrześni (kpr. pchor. rez.); nominacja na stopień ppor.; mobilizacja do 68 pp (VIII 1939)
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:	Wielkopolska, walki pod Kutnem i nad Bzurą, gdzie został wzięty do niewoli niemieckiej

Data śmierci:	3 czerwiec 1954
Miejsce śmierci:	Lądek-Zdrój, sanatorium
Obecne miejsce spoczynku:	Warszawa, ul. Powązkowska, Cmentarz Wojskowy
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:	Tak
Forma upamiętnienia:

Życiorys:	Marcin Wapniarski urodził się 2 października 1910 r. w Kazimierzu Biskupim jako syn Romana Wapniarskiego i Marii z Grześkiewiczów. W 1932 r. odbywał szkolenie na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 17 Dywizji Piechoty w Gnieźnie, który ukończył w stopniu kaprala rezerwy piechoty z cenzusem. Następnie przebywał na praktyce w 68 pułku piechoty we Wrześni, po czym został promowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty. W lipcu 1934 r. otrzymał pracę w charakterze sekretarza ds. finansowo-rolnych w Okręgowym Towarzystwie Kółek Rolniczych w Koninie. Wstąpił do Związku Młodzieży Wiejskiej Rzeczypospolitej Polskiej "Wici". Jednocześnie rozpoczął studia ekonomiczno-prawnicze w Poznaniu, które przerwał po utracie pracy. Od 21 października 1935 r. był praktykantem w Zarządzie Gminy w Golinie. Po kilku latach awansował na stanowisko pomocnika sekretarza gminnego. W 1938 r. został wysłany przez związki zawodowe pracowników samorządowych do Instytutu Komunalnego w Warszawie, który ukończył jeszcze przed wybuchem wojny. Zmobilizowany przez 68 pułk piechoty w sierpniu 1939 r. i przydzielony na stanowisko dowódcy II plutonu 3 kompanii ckm w 5 batalionie karabinów maszynowych i broni towarzyszących podporządkowanym 17 Dywizji Piechoty ze składu Armii "Poznań", wziął udział w wojnie obronnej Polski 1939 r. Walczył na szlaku bojowym swojego oddziału, od Wielkopolski po Mazowsze, gdzie w walkach nad Bzurą został wzięty do niewoli niemieckiej. Wojnę spędził w oflagach (XI A Osterode, od kwietnia 1940 r. - II C Woldenberg). Po wojnie wrócił do kraju. Zmarł 3 czerwca 1954 r. w sanatorium w Lądku-Zdroju.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, Aneks 1 - s. 158, indeks nazwisk - s. 209. Własnoręczny życiorys weterana Marcina Wapniarskiego (rękopis w archiwum rodzinnym).
Uwagi: