zastępca dowódcy szwadronu kolarzy i dowódca I plutonu kolarzy w tymże szwadronie
Przydział po 1 września 1939:
17 p. uł.
Funkcja po 1 września 1939:
zastępca dowódcy szwadronu kolarzy i dowódca I plutonu kolarzy w tymże szwadronie
Przebieg służby wojskowej:
# 1928-1930 - w Szkole Podchorążych Kawalerii Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu (VII rocznik, lokata 32.);
# 15 VIII 1930 - promowany na stopień ppor. sł. st. kaw. ze starszeństwem z dniem 15 VIII 1930 r. i przydziałem do 17 pułku ułanów w Lesznie;
# 1932 - odnotowany w stopniu ppor. sł. st. kaw. ze starszeństwem z dniem 15 VIII 1930 r. (lokata 42.) i przydziałem do 17 p. uł.;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari"
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 17 p. uł., m.in. w bitwie nad Bzurą; ciężko ranny pod Sobotą;
Data śmierci:
28 maj 1942
Miejsce śmierci:
Magdalenka k. Warszawy
Obecne miejsce spoczynku:
Magdalenka, mogiła zbiorowa
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Józef Walicki urodził się 27 maja 1903 roku. W latach 1928-1930 odbywał szkolenie w Szkole Podchorążych Kawalerii Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. 15 sierpnia 1930 roku został promowany na stopień podporucznika służby stałej kawalerii z przydziałem do 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich im. Króla Bolesława Chrobrego w Lesznie. Przed wybuchem II wojny światowej w stopniu porucznika służby stałej pełnił służbę w pułkowym szwadronie kolarzy. Na stanowisku dowódcy I plutonu i zastępcy dowódcy tegoż szwadronu wziął udział w kampanii 1939 roku. Walczył m.in. w bitwie nad Bzurą, w czasie której został ciężko ranny w rejonie Soboty. Przedostawszy się do majątku swego szwagra Freitaga w Rożenku koło Opoczna, leczył się, a jednocześnie nawiązał kontakt z grupami konspiracyjnymi organizującymi się w okolicach Tomaszowa Mazowieckiego. Nieodzyskawszy w pełni zdrowia, na początku stycznia 1940 roku dołączył do kwaterującego w lasach spalskich Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego dowodzonego przez mjr. Henryka Dobrzańskiego "Hubala", w którym przybrał pseudonim Walbach. Awansowany na stopień rotmistrza, został wyznaczony na stanowisko dowódcy szwadronu kawalerii. Z oddziału odszedł 13 marca 1940 roku, po nakazanej hubalczykom demobilizacji. Zgłosiwszy się do pracy konspiracyjnej, wrócił do Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie pod nazwiskiem Łoza został komendantem utworzonego obwodu Związku Walki Zbrojnej, pełniąc tę funkcję do 10 lipca 1940 roku. W nieznanych okolicznościach znalazł się w Warszawie, gdzie został aresztowany przez Niemców. Zginął 28 maja 1942 roku w Magdalence pod Warszawą, rozstrzelany w grupie przeszło 200 osób wywiezionych z Pawiaka.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 489.
"Rocznik Oficerski", 1932, s. 171, 644.
Radomyski S., Zarys historii Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu 1922-1939, Warszawa 1989, Aneks 2 - s. 23, Aneks 3 - s. 54.
Szymański M., Oddział majora "Hubala", Warszawa 1986, s. 150-151.
Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (zebr. Maria Storożuk-Woźniuk, wnuczka weterana).
Uwagi:
Wnukowie weterana: Maria i Jan Storożuk-Woźniuk.
Ostatnie zmiany: 2017-11-27 01:17:15 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
