dowódca półplutonu czołgów rozpoznawczych w I plutonie szwadronu czołgów rozpoznawczych TKS
Przydział po 1 września 1939:
71 dyon panc., pluton obrony mostów na stokach Cytadeli (w obronie Warszawy)
Funkcja po 1 września 1939:
dowódca półplutonu czołgów rozpoznawczych w I plutonie szwadronu czołgów rozpoznawczych TKS
Przebieg służby wojskowej:
# od 4 XI 1935 - w 1 kompanii motorowej 1 batalionu pancernego w Poznaniu (zasadnicza służba wojskowa);
# od 10 II 1936 - jako kursant w Szkole Podof. Panc.;
# 15 IX 1936 - awansowany na stopień st. strz. br. panc. i przeniesiony na stanowisko strzelca czołgowego w 1 kompanii czołgów 1 baonu panc.;
# 19 III 1937 - awansowany na stopień kpr. br. panc.;
# od 1 X 1938 - na kursie podoficerów zawodowych;
# od 28 XI 1938 - na stanowisku instruktora w 1 kompanii czołgów 1 baonu panc.;
# 28 VIII 1939 - awansowany na stopień plut. sł. st. br. panc.;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny, 19 VI 1972, za udział w kampanii 1939 r.), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Zwycięstwa i Wolności (10 V 1947, za udział w kampanii 1939 r.), Odznaka Grunwaldzka (10 V 1947, za udział w kampanii 1939 r.), Medal za Warszawę 1939-1945 (11 VII 1947, za udział w kampanii 1939 r.), Odznaka Przodującego Kolejarza (IX 1956)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 71 dyonem panc., m.in. w bitwie nad Bzurą (w tym w natarciu 7 pułku strzelców konnych na Brochów, przeciwstawiając się skutecznie kontratakom czołgów niemieckich i unieszkodliwiając ogniem nkm kilka z nich), bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej (w tym, wraz z trzema innymi czołgami TKS, w straży przedniej rtm. Buszkiewicza z 15 pułku ułanów, zapalając i niszcząc w walce trzy z czterech spotkanych na drodze leśnej czołgów niemieckich) i obronie Warszawy (w plutonie obrony mostów na stokach Cytadeli); od 29 IX - w niewoli niemieckiej;
Data śmierci:
7 kwiecień 1988
Miejsce śmierci:
Puszczykowo
Obecne miejsce spoczynku:
Puszczykowo, cmentarz parafialny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Władysław Tritt urodził się 10 czerwca 1913 roku we Wronczynie w powiecie Poznań jako syn Jana i Antoniny z Palickich. Mieszkał w Buku w województwie poznańskim. Ukończył trzyklasową szkołę powszechną, czteroklasową szkołę wydziałową, trzyklasową szkołę zawodową i trzynastomiesięczny kurs geodezyjny. Od 4 listopada 1935 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową w 1 batalionie pancernym w Poznaniu. Po ukończeniu kursu podoficerów zawodowych został 28 listopada 1938 roku przydzielony na stanowisko instruktora w 1 kompanii czołgów 1 batalionu pancernego. 28 sierpnia 1939 roku otrzymał awans na stopień plutonowego. W kampanii 1939 roku wziął udział na stanowisku dowódcy półplutonu czołgów rozpoznawczych w I plutonie szwadronu czołgów rozpoznawczych TKS 71 dywizjonu pancernego ze składu Wielkopolskiej Brygady Kawalerii armii "Poznań". Przeszedł cały szlak bojowy swojego oddziału począwszy od Wschowy w Wielkopolsce, przez Brochów, Sieraków po przedpola Warszawy, walcząc m.in. w bitwie nad Bzurą i bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej. Przedostawszy się do Warszawy, uczestniczył w jej obronie aż do kapitulacji, przydzielony do plutonu obrony mostów na stokach Cytadeli. Od 29 września 1939 roku przebywał w niewoli niemieckiej. Od maja 1945 roku działał jako komendant placówki Buk-miasto w Wielkopolskiej Samodzielnej Grupie Operacyjnej "Warta", antykomunistycznej organizacji konspiracyjnej powstałej po rozwiązaniu Armii Krajowej w Wielkopolsce. Aresztowany 23 stycznia 1946 roku, został skazany na 2 lata więzienia oraz utratę praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na okres 1 roku. Wykonanie kary zawieszono na okres 1 roku, a następnie na mocy ustawy amnestyjnej z 22 lutego 1946 roku Postanowieniem Wojskowej Prokuratury Rejonowej w Poznaniu z 4 marca 1947 roku karę darowano. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu, III Wydział Karny z 24 czerwca 2024 roku, na podstawie ustawy z 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, wyrok uznano za nieważny. W październiku 1950 roku przeprowadził się z Buku do Puszczykowa w powiecie Poznań. Ukończył zaoczne technikum łączności, uzyskując tytuł technika łączności. Pracował jako kierownik referatu łączności w Oddziale Zabezpieczenia Ruchu i Łączności Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Poznaniu. Zmarł 7 kwietnia 1988 roku w Puszczykowie.
Wspomnienia / relacje:
Z opinii kpt. Bronisława Kalinowskiego, byłego dowódcy szwadronu czołgów rozpoznawczych 71 dywizjonu pancernego, i kpt. Kazimierza Rosé, byłego adiutanta tegoż dywizjonu, wydanej 28 sierpnia 1968 r. w uzasadnieniu wniosku o nadanie Orderu Wojennego "Virtuti Militari": "W czasie kampanii wrześniowej plut. Tritt był bardzo dobrym żołnierzem. Wykazał się dużą odwagą, sprawnością i inicjatywą działania. Swą postawą i osobistym przykładem, podtrzymując ducha walki, dodatnio oddziaływał na innych żołnierzy, zawsze świecąc przykładem".
Historia pochówku:
Źródła:
Archiwum rodzinne - Lech Tritt, syn weterana (m.in. wyciąg z książeczki wojskowej).
Archiwum Prezydenta RP, Wniosek o nadanie orderu - odznaczenia: Krzyż Orderu Virtuti Militari, Poznań, 22 VIII 1968 r. (maszynopis); Odpis Uchwały Rady Państwa z dnia 19 czerwca 1972 r. ws. nadania Orderu Virtuti Militari (maszynopis).
Żebrowski M. W., Zarys historii polskiej broni pancernej 1918-1947, Londyn 1971, s. 297.
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2024-07-11 17:54:32 przez lechtri |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
