dowódca etapów Armii "Pomorze", dowódca Grupy Operacyjnej swego imienia (od 12 września),
zwierzchnik sądowo - karny sądu polowego Armii "Warszawa",
dowódca kadry i Legii Oficerskiej Armii „Warszawa”.
Przebieg służby wojskowej:
Awanse:
major (1917), podpułkownik (1918), pułkownik (1919), generał brygady (1924), generał dywizji (1934), generał broni (1964).
Odznaczenia:
Komandorski i Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari, Order Polonia Restituta kl. III i IV, Krzyż Niepodległości z Mieczami, Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (dwukrotnie) i inne.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
22 maj 1964
Miejsce śmierci:
Casablanca (Maroko)
Obecne miejsce spoczynku:
Cmentarz Brompton w Londynie
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 05 I 1893 we Lwowie, syn Bolesława i Heleny z d. Lerch de Lerchensfeld. W 1913 ukończył gimnazjum w Drohobyczu, uzyskując świadectwo dojrzałości. Samborze i Drohobyczu. W 1913 rozpoczął studia na Wydziale Medycznym UJK we Lwowie, a od 1914 kontynuował je na UJ w Krakowie. W okresie nauki w gimnazjum i studiów działa aktywnie w Związku Strzeleckim. Był d-cą oddziałów ZS w Samborze, potem w Drohobyczu. Od 1913 inspektor ZS Okręgu Krakowskiego. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej-Frakcji rewolucyjnej oraz Związku Walki Czynnej. W 1913 ukończył kurs oficerski ZS w Stróży. Od VIII 1914 do VII 1917 służył w stopniu por./1914, kpt./1915/ w Legionach Polskich, gdzie był d-cą V baonu, potem II/5 pp i III/6 pp, a w końcu d-cą 5 pp. Mianowany w 1917 majorem. W X 1914 ciężko ranny podczas bitwy pod Laskami. Po kryzysie legionowym w VII 1917 internowany w Beniaminowie. Po zwolnieniu działa w POW na terenie Lublina, potem Ukrainy i Białorusi. Od 01 XI 1918 w WP pełni w stopniu ppłk-a kolejno funkcję d-cy 5 pp Leg., który organizował w Krakowie. Bierze udział w XI 1918 w walkach z Ukraińcami o Przemyśl. Organizował 19 XI 1918 odsiecz dla walczącego Lwowa. 5 pp Leg. dowodzi do 28 II 1919. Następnie dowodził oddziałami polskimi walczącymi na południe od Lwowa. 1919 W czasie wojny polsko-bolszewickiej w IV 1919 dowodził brygadą w 1 DP Leg., oraz d-cą piechoty dywizyjnej 1 DPLeg. i brał udział w wyprawie wileńskiej. 01 VI awansowany do stopnia płk-a sł. st. Następnie od 1920 z-ca inspektora i szefa Departamentu Piechoty MSWojsk. Od VIII 1924 do 1926 d-ca 19 DP w Wilnie. Mianowany gen. bryg. 15 VIII 1924. W latach 1926-1928 szef Biura Personalnego MSWojsk., a w okresie 1928-1932 d-ca 25 DP w Kaliszu. Następnie kolejno: w latach 1932-1936 d-ca DOK III Grodno, VI 1936- II 1938 DOK VI Lwów, II 1938 -IX 1939 d-ca DOK VIII Toruń.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 d-ca Grupy Operacyjnej sweg0 imienia w składzie Armii „Pomorze”, następnie w obronie Warszawy pełnił funkcję zwierzchnika sądowo-karnego sądu polowego armii. Od 27 IX 1939 do XII 1939 organizator i D-ca Główny Służby Zwycięstwa Polski i K-dt Główny Związku Walki Zbrojnej. W końcu XII 1939 wyznaczony na stanowisko k-dta Obszaru III Lwów ZWZ. W nocy z 6/7 III 1940 przy przekraczaniu granicy zostaje aresztowany przez NKWD. Więziony do VIII 1941 m. in. w Dniepropietrowsku, skazany na 6 lat obozów więziony w łagrze w rejonie Archangielska. Po zwolnieniu w WP, gdzie 0d 21 VIII 1941 do X 1942, był d-cą 6 DP w Tockoje, potem w Szachriziabs. W VIII 1942 ewakuowany do Iraku, gdzie był d-cą zgrupowania, potem d-ca 6 DP Strzelców. Mianowany gen. dyw. 1 I 1943. Następnie od III 1943 do XII 1944 z-ca d-cy Armii Polskiej na Wschodzie, potem od VIII 1944 d-ca III Korpusu w Egipcie. Od XII 1944 do VIII 1946 w dyspozycji MON do prac specjalnych, potem do 31 XII 1946 d-ca II Korpusu, z którym przybył do Wlk. Brytanii. Następnie w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacji w 1947 osiedla się na stałe w Londynie. Brał czynny udział w działalności kombatanckiej. Od 1954 był Generalnym Inspektorem Sił Zbrojnych i ministrem ON
Mianowany 19 III 1964 gen. broni.
Zmarł 22 V 1964 w Casablance /Maroko/. Pochowany na cmentarzu Brompton w Londynie.
Odznaczony: VM kl. 2 i 5, Orderem Polonia Restituta kl. 3 i 4, KN z M,KW 4x, ZKZ 2x.
W okresie międzywojennym był jednym z najwyżej postawionych polskich teozofów oraz jednym z najaktywniejszych polskich wolnomularzy.
(informację nadesłał P. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=30&sub=307
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Mierzwiński Z., Generałowie II Rzeczypospolitej, Warszawa 1990, s. 323-331.
Jurga T., Obrona Polski 1939, Warszawa 1990, s. 776/777.
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 137 (dalej: Głowacki).
Głowacki: "[...]. Grupa operacyjna gen. Knolla - Kownackego miała 12 września wieczorem przerwać natarcie na Stryków, w nocy odskoczyć na Bzurę, tam ubezpieczyć się i w ciągu dnia 13 września odpoczywać. [...]. W celu zabezpieczenia powyższej operacji od zachodu i północy stworzono dwie grupy operacyjne, a mianowicie:
- grupę operacyjną gen. Tokarzewskiego w składzie: 15 i 27 dywizji piechoty oraz 19 pułk piechoty z 1 dywizjonem 5 pułku artylerii lekkiej. Zadanie: osłona działań od północnego zachodu, wycofanie się pod naporem nieprzyjaciela w kierunku na Gostynin i Strzelce. [...]."
Ostatnie zmiany: 2012-01-29 07:07:42 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
