[1881-1962], gen. bryg. WP [1923], pośmiertnie gen. dyw. [1964]
Ur.30 XII 1881 w Święcianach na Wileńszczyźnie, syn Edwarda i Józefy z Egertów. Początkowo uczył się w prywatnych szkołach polskich w Święcianach i Lidzie, a od 1895 do 1900 w szkole realnej w Petersburgu. Od 1901 d0 1904 uczył się w szkole oficerskiej piechoty w Petersburgu. Mianowany w 1904 ppor. piech. otrzymał przydział do 10 kompanii 124 pp w Woroneżu, w którego szeregach brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-1905. Dwukrotnie ranny przebywał dłuższy czas na leczeniu szpitalnym. Następnie pełni służbę w macierzystym pułku w Charkowie. Awansowany do stopnia por. w 1907. Do stopnia w 1911 do stopnia sztabskapitana. Jednocześnie studiował w Wyższym Instytucie Handlowym w Charkowie. W latach 1912-1914 studiował w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu. W 1914 awansowany do stopnia kpt. piech. Od VII 1914 do 1917 bierze udział w I wojnie światowej w szeregach 276 pp jako d-ca kompanii 9 kompanii, potem d-ca batalionu. W 1915 awansowany do stopnia mjr piech. Następnie mianowany ppłk piech. i przeniesiony do sztabu 47 korpusu na Froncie Rumuńskim, gdzie pełnił funkcję adiutanta sztabu, potem d-ca 1 p.strz. W czasie walk był pięciokrotnie ranny. Po wybuchu rewolucji w Rosji przeszedł do 4 DStrz. Gen. L. Żeligowskiego, gdzie od IX 1917 do VI 1919 pełnił funkcję oficera operacyjnego, potem od XI 1917 kwatermistrz, potem I oficer sztabu, a następnie szef sztabu 4 DStrz. Po powrocie z Kubania do Polski i przeformowaniu 4 DStrz. w 10 DP od VI 1919 służy w WP. Skierowany na front wojny polsko-bolszewickiej, pełnił do VI 1920 funkcję szefa sztabu 10 DP, potem od 26 VIII 1919 szef Oddziału III Sztabu Frontu Północno-Zachodniego, Frontu Mazowieckiego i 1 Armii. Awansowany do stopnia płk SG z starszeństwem od 1 VI 1919. Od 17 VI 1920 do 25 VII 1920 dowodził 28 pp, potem przejściowo od 25 VII 1920 d-ca XIX BP w 10 DP. W VIII 1920 dowodził przejściowo 29 pp, potem ponownie od IX 1920 do 15 III 1921 d-ca 28 pp. Następnie do 10 VIII 1921 d-ca 20 BP. Od 10 VIII 1921 do 20 X 1922 szef sztabu DOK IX Brześć nad Bugiem, a od 20 X 1922 I oficer Inspektoratu armii nr 3 w Toruniu. W 1923 ukończył kurs informacyjny dla wyższych d0wódców przy MSWoj. w Warszawie. Mianowany gen. bryg. Z starszeństwem od 1 VII 1923. W 1926 ukończył kurs wyższych dowódców wojskowych we Francji. Od 15 VIII 1924 do IX 1934 d-ca 15 DP w Bydgoszczy. Następnie od IX 1934 do II 1938 d-ca DOK VIII Toruń, a od III 1938 do VIII 1939 d-ca DOK IV Łódź. W kampanii wrześniowej 1939 od 1 IX do 13 IX 1939 dowodził GO „Piotrków” w składzie Armii „Łódź”. Wsławił się bojami pod Mokrą i Borową Górą, a następnie od 13 IX do 29 IX 1939 d-ca obrony Modlina. Jako d-ca obrony Modlina odpierał wszystkie ataki wroga i dopiero po wykorzystaniu wszystkich możliwości obrony, poddał się na ustalonych przez siebie warunkach przewidujących m.in. zwolnienie wszystkich jeńców. Gestapo jednak nie uszanowało warunków kapitulacyjnych. 7 XI 1939 gen. został aresztowany i osadzony w oflagu. Przebywał kolejno w oflagach IV C w Colditz, IV B w Königstein, IV A Hohenstein, VIII E Johannisbrunn, VII A w Murnau i w VIB w Dössel. Po uwolnieniu z oflagu 29 IV 1945 w PSZ na Zachodzie w dyspozycji NW WP. Pozostawał bez przydziału. Przebywał na leczeniu do I 1946 we Francji i Włoszech, potem w Wlk. Brytanii, skąd 27 I 1947 powrócił do kraju i zgłosił się do służby wojskowej, ale nie został przyjęty. Formalnie przeniesiony w stan spoczynku bez zaopatrzenia emerytalnego. Mieszkał u rodziny w Toruniu. Pracował w instytucjach cywilnych. Ten zasłużony żołnierz w latach 1948- 1956 żył w skrajnych trudnych warunkach. Mieszkał w Bydgoszczy potem w Gdańsku, gdzie pracował jako woźny i w Gdyni, gdzie był dozorcą domu. Dopiero w X 1956 uzyskał emeryturę i mieszkanie w Warszawie.
Zmarł w Warszawie 13 XI 1962. Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Pośmiertnie 1 I 1964 mianowany gen. dyw.
Odznaczony: VM kl. 5 nr 5409, kl. 4 nr ooo15, kl. 2 nr 00023, Orderem Polonia Restituta kl. III, KW 4x, ZKZ, MN.
Był żonaty z Niwą z d. Bemm, miał córkę Violettę /ur. 8 VIII 1909/
Roczniki oficerskie 1924,1928,1932;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006;
T. Jurga. Obrona Polski 1939. W-wa 1990;
M. Bielski. GO „Piotrków” 1939. W-wa 1991;
T. Kryska – Karski- St. Żurakowski. Generałowie Polski Niepodległej. W-wa 1991;
L. Głowacki. 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939. Lublin 1969;
Cmentarz Komunalny Powązki. Dawny wojskowy w Warszawie. W-wa 1989.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=569
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
M. Bielski, GO „Piotrków” 1939, Warszawa 1991.
Uwagi:
Pośmiertnie 1 I 1964 mianowany gen. dyw.
Ostatnie zmiany: 2012-02-13 17:21:24 przez lanker |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
