Pelagia (ur. 1905, siostra przyrodnia), Edmund (19 X 1912 - 19 XI 1974), Jadwiga, Kazimiera, Seweryna, Florentyna (ur. 16 IV 1927), Józef, Helena, Cezary
# 1 IX 1926 - 1 VI 1929 - na kursie przysposobienia wojskowego II stopnia prowadzonym przez Obwodową Komendę Przysposobienia Wojskowego w Jarocinie przy Dowództwie 70 pułku piechoty (ocena dobra);
# 29 IX 1926 - wpisany do rejestru poborowych gminy Wilkowyja;
# krzyż betonowy z imienną tabliczką epitafijną na jednej z mogił zbiorowych cmentarza wojennego w Sochaczewie - Trojanowie, Al. 600-lecia (nazwisko w formie: ZMITKOWSKI);
# imienna tablica epitafijna ku czci wiernych z parafii rzymskokatolickiej Wilkowyja, którzy polegli w obronie Ojczyzny w latach 1939-1945, wmurowana na ścianie zewnętrznej kaplicy na cmentarzu parafialnym w Wilkowyi;
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
nieśmiertelnik
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:
Życiorys:
Wacław Szmytkowski urodził się 9 września 1908 roku w Krosinku w powiecie Śrem jako syn młynarza Józefa i Józefy z Chraplaków małżonków Szmytkowskich. Od 1920 roku mieszkał w Wilkowyi, gdzie pracował w jednym z najnowocześniejszych młynów w ówczesnej Europie, który jego ojciec dzierżawił od hrabiego Gunthera von Schweinichena, właściciela majątku w pobliskim Hilarowie. Zmobilizowany w końcu sierpnia 1939 roku w Jarocinie do 68 pułku piechoty, wziął udział w kampanii polskiej 1939 roku. Walczył z wrogiem na szlaku bojowym oddziału, m.in. w bitwie nad Bzurą. Poległ 17 września w Karwowie pod Sochaczewem.
Wspomnienia / relacje:
"Każdy wie, że najlepszym skrzypkiem w okolicy [Wilkowyi] jest Wacław Szmytkowski, istna dusza towarzystwa, inicjator wszystkich potańcówek i śpiewów. Kiedy pojawia się w oberży, może liczyć na darmowe piwo, ponieważ obecność wesołego Wacka i skrzypiec gwarantuje wielu gości do białego rana" (Hejduk 2013).
Jak informuje Mirosława Marciniak, krewna poległego: "Wyruszając na wojnę, Wacław żegnając się z matką i rodziną, płakał i mówił, że już chyba się nie zobaczą.
Za to jego brat Edmund, pełen humoru, mówił: »A mnie to nawet kula nie świśnie!«. I tak się stało. Wacław zginął, a Edmund przeżył".
Historia pochówku:
Poszukiwania mogiły:
Józefa Szmytkowska, matka Wacława, próbując uzyskać jakiekolwiek wiadomości o wojennych losach syna, jeszcze jesienią 1939 roku kierowała listy do wszystkich powstających wówczas obozów jenieckich i więzień. Z każdego z niech przychodziła jednak odpowiedź negatywna. Wreszcie 24 grudnia 1939 roku na uroczystości wigilijnej w Wilkowyi pojawił się krewny Szmytkowskich, który przyniósł ze sobą gazetę ze spisem poległych w bitwie nad Bzurą, na której figurowały również dane Wacława Szmytkowskiego (Hejduk 2013).
W dniu 17 października 1947 r. na mocy Postanowienia Sądu Grodzkiego w Jarocinie Nr III Zg. 58/47 został uznany za zmarłego (Jajor 2009).
Źródła:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 215 (dalej: KPŻP).
Biuro Informacji i Poszukiwań PCK, Listy strat, sygn. 7891, Wykaz poległych i zmarłych pochowanych w gminie: Chodaków, oprac. Pełnomocnik P.C.K. na Pow. Sochaczew (rękopis) , poz. 175 (dalej: B.Inf., sygn. 7891).
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, Aneks 3 - s. 173 (dalej: Głowacki 1969).
Jajor J., Księga pamięci ofiar ziemi jarocińskiej w II wojnie światowej, Kalisz 2009, s. 138 (dalej: Jajor 2009).
Hejduk E., Prawdziwa historia młyna nad Lutynią, cz. I, "Gazeta Jarocińska", 2013, Nr 40 (1199), s. 15; cz. II, tamże, 2013, Nr 41 (1200), s. 15 (dalej: Hejduk 2013).
[1] a) 9 września 1908 (źródło: archiwum rodzinne / rodzinna tradycja; Jajor 2009); b) brak danych (źródło: KPŻP; B.Inf., sygn. 7891; Głowacki 1969; Hejduk 2013);
Ostatnie zmiany: 2019-09-18 23:26:54 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
