Pelagia (ur. 1905; siostra przyrodnia), Wacław (9 IX 1908 - 17 IX 1939), Jadwiga, Kazimiera, Seweryna, Florentyna (ur. 16 IV 1927), Józef, Helena, Cezary
Семейное положение:
kawaler
Супруг:
[Helena Bugaj - poślubiona po wojnie]
Дети:
Последний адрес:
Wilkowyja
Национальность:
polska
Образование:
Профессия:
młynarz
Вероисповедание:
rzymskokatolickie
Академическая степень:
Должность:
Военная обязанность:
żołnierz
Персональный номер:
Поветовый военный комиссариат (ПВК):
Районный военный комиссариат (РВК):
Воинское формирование:
Род оружия или службы:
Звание:
Был в составе (1 сентября):
Подразделение:
Должность (1 сентября):
Был в составе (после 1 сентября):
Должность (после 1 сентября):
Военная служба:
koniec VIII 1939 - zmobilizowany do Wojska Polskiego w Pleszewie;
Награды:
Сентябрь 1939 - боевой путь:
m.in. bitwa nad Bzurą; 17 IX - "Edmund trafia ze swoją armią w okolice Sochaczewa. Wraz z kolegami siedzi w niewielkim lasku, gdzie czeka na sygnał do ataku. Potem jest już bieg do przodu i forsowanie Bzury, która sięga mu do pasa. Nagle w uszach zaczyna świdrować przerażający dźwięk - bombowce. Odwraca się i biegnie w stronę drzew. Dociera do rzeki, widzi, że jest ona wypełniona ciałami polskich żołnierzy. Przebiega przez nią po trupach, nie zamoczywszy nawet butów. »Dobiec do lasu! - powtarza w myślach - O, Jezu, on jest połamany, jakby to były zapałki! Schować się gdziekolwiek, byle pod krzakiem! Co to jest na tych drzewach? Chryste, to są ludzkie wnętrzności... to jakiś koszmarny sen, Boże, chcę się obudzić«. Niestety, to nie sen. Wreszcie koniec tego piekła, wszystko przegrane" (Hejduk 2013); po 17 IX - wzięty do niewoli niemieckiej;
Дата смерти:
19 listopad 1974
Место смерти:
Настоящее место погребения:
Wilkowyja
Расположение могилы:
Ознаменование:
Форма поминовения:
Биография:
Edmund Szmytkowski urodził się 19 października 1912 roku w Krosinku w powiecie Śrem jako syn młynarza Józefa i Józefy z Chraplaków małżonków Szmytkowskich. Od 1920 roku mieszkał w Wilkowyi, gdzie pracował w jednym z najnowocześniejszych młynów w ówczesnej Europie, który jego ojciec dzierżawił od hrabiego Gunthera von Schweinichena, właściciela majątku w pobliskim Hilarowie. Zmobilizowany do Wojska Polskiego w końcu sierpnia 1939 roku w Pleszewie, wziął udział w kampanii polskiej 1939 roku. Walczył z wrogiem m.in. w bitwie nad Bzurą. Po klęsce nad Bzurą dostał się do niewoli niemieckiej, a następnie został przewieziony pod Berlin, gdzie pracował przymusowo we młynie. Po wojnie wrócił do rodzinnego domu. Poślubił Helenę Bugaj. Zmarł 19 listopada 1974 roku.
Воспоминания:
"Zrównoważony, poważny i perfekcyjny [...]" (Hejduk 2013).
Jak informuje krewna weterana Mirosława Marciniak, kiedy Edmund wraz ze starszym bratem Wacławem wyruszali na wojnę: "Wacław, żegnając się z matką i rodziną, płakał i mówił, że już chyba się nie zobaczą. Za to [...] Edmund, pełen humoru, mówił: »A mnie to nawet kula nie świśnie!«. I tak się stało. Wacław zginął, a Edmund przeżył".
Hejduk E., Prawdziwa historia młyna nad Lutynią, cz. I, "Gazeta Jarocińska", 2013, Nr 40 (1199), s. 15; cz. II, tamże, 2013, Nr 41 (1200), s. 15 (dalej: Hejduk 2013).
Комментарии:
Последние изменения: 2015-07-11 21:24:40 by redakcja |
Если Вы хотите изменить данные, нажмите -
