Karta weterana

Rodzeństwo:
Stan cywilny:	żonaty
Małżonek:	Władysława Wszelaki
Dzieci:	synowie: Władysław /1924-1925/, Kazimierz /1926/
Ostatni adres:

Narodowość:
Wykształcenie:
Zawód:

Wyznanie:
Tytuł naukowy:	dr
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:

Rodzaj broni lub służby:	Służby
Stopień:
Przydział na 1 września 1939:	Inne
Jednostka:	DOK I w Warszawie

Funkcja na 1 września 1939:
Przydział po 1 września 1939:
Funkcja po 1 września 1939:	szef służby zdrowia Armii "Warszawa"

Przebieg służby wojskowej:
Odznaczenia:	Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.IV, Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V, Order Odrodzenia Polski kl.V, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Walecznych - 2x, Krzyż Niepodległości, Wielkopolski Krzyż Powstańczy.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:

Data śmierci:	01 wrzesień 1960
Miejsce śmierci:	w Warszawie
Obecne miejsce spoczynku:	Warszawa, ul. Powązkowska, Cmentarz Wojskowy
Lokalizacja grobu:	http://www.cmentarzekomunalne.com.pl/cmentarz_wojs.html - Kwatera: II B 28; Rząd: 9, Grób: 5
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:	Ur. 6 VIII 1891 w Czarnoszycach, k. Chojnic, syn Władysława/ urzędnika / i Kazimiery z Czarlińskich. Od 1901 uczęszczał do Gimnazjum im. Augusta Victora w Poznaniu, gdzie w 1911 otrzymał świadectwo dojrzałości. Jako uczeń był członkiem od 1904 Towarzystwa Tomasza Zana, a w latach 1909-1910 przewodniczącym jego oddziału w Poznaniu. Od 1911 studiował medycynę na Uniwersytecie w Monachium, a od 1912 w Lipsku. Od X 193 do III 1914 służył ochotniczo w 7 pp w armii niemieckiej, a następnie od V 1914 kontynuował studia medyczne na uniwersytecie w Berlinie. Jednocześnie od 1911 był członkiem „Zetu” i Grupy Narodowej w Monachium, Lipsku i Berlinie. Od 1913 pełnił funkcję komisarza dla gimnazjalnych organizacji narodowych na Pomorzu i wchodził w skład redakcji „Brzasku”, a także był instruktorem wojskowym grup narodowych w Lipsku i Berlinie. W IX 1914 wcielony do armii niemieckiej i pełnił tam funkcję podlekarza w 5 pułku art. polnej, a od XII 1915 podlekarz szpitala polowego nr 118, potem od V 1917 lekarz dywizjonu 97 pułku art. polnej. W XII 1918 i w I 1919 kontynuował studia na Uniwersytecie w Berlinie. Od I 1919 jako ochotnik uczestniczył w powstaniu wielkopolskim. Był lekarzem odcinka „Śmigiel” Grupy Leszno, potem w II-III 1919 ukończył kurs dla lekarzy w Głównym Szpitalu Wojskowym w Poznaniu. Od V 1919 był lekarzem III baonu 11 p. strz. wielkp., a od VIII 1919 adiutant Departamentu Sanitarnego przy Urzędzie Wojskowym w Poznaniu. Od XI 1919 pełni funkcję referenta działu sanitarnego DOG Poznań, a od XII 1921 I referent działu sanitarnego DOK VII Poznań. Jednocześnie studiował medycynę na wydziale Lekarskim UW w Warszawie, gdzie w VII 1919 otrzymał dyplom lekarza, a w III 1923 dyplom doktora medycyny. Zweryfikowany w stopniu mjr sł. st. sanit. z starszeństwem od 1 VI 1919. Od XII 1925 d-ca VII baonu sanitarnego, a od XI 1927 ponownie referent w Szefostwie Sanitarnym DOK VII Poznań. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. sanit. 1 I 1928. Od IV 1930 ponownie d-ca VII baonu sanitarnego. Od X 1931 pomocnik k-dta 7 Okręgowego Szpitala w Poznaniu, następnie od IV 1934 szef sanitarny DOK VIII w Toruniu. Do stopnia płk sł. st. sanit. awansowany 1 I 1935. Od XI 1937 DOK I w Warszawie. Brał udział w obronie Warszawy. Od 30 IX 1939 w niewoli, początkowo w obozie przejściowym w Skierniewicach, potem od 12 X 1939 w Szpitalu Mokotowskim, skąd go zwolniono 31 III 1940. W okresie okupacji niemieckiej od IV 1940 do VII 1944 był dyrektorem Szpitala Ujazdowskiego i Maltańskiego, jednocześnie pełnił funkcję Szefa sanitarnego przy Komendzie Głównej ZWZ/AK. Uczestnik powstania warszawskiego. Po upadku powstania był polskim k-dtem obozu i szpitala w Zeithein. Po odzyskaniu w IV 1945 wolności był ordynatorem polskiego oddziału radzieckiego szpitala wojskowego. Po powrocie do kraju od VIII 1945 był dyrektorem szpitala PCK w Toruniu, a od III 1946 szefem lecznictwa w Departamencie Służby Zdrowia MON w Warszawie. Po przejściu w 1951 na emeryturę podjął pracę społeczną w Zarządzie Głównym PCK. Zmarł w Warszawie 1 IX 1960. Pochowany na cmentarzu Powązki w Warszawie. Odznaczony: VM kl. 5 i klasy IV, OOP kl. 5, ZKZ, KW 2x, KN, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. Żonaty z Władysławą Wszelaki miał synów Władysława /1924-1925/, Kazimierza /1926/. CAW ap. 2377/5/53; Roczniki oficerskie MSWoj. 1924, 1928, 1932; R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939; Słownik biograficzny Powstańców Wielkopolskich. Poznań 2002; M Ney-Krwawicz. Komenda Główna AK 1939-1945. W-wa 1990. (inf. Tadeusz Łaszczewski) http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=569
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 287 (dalej: Głowacki).
Uwagi:	Głowacki: stopień wojskowy - płk dr med.