Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.IV,
Order Polonia Restituta kl. 4 i 5,
Krzyż Niepodległości,
Krzyż Walecznych,
Złoty Krzyż Zasługi.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
05 luty 1959
Miejsce śmierci:
w Kielcach
Obecne miejsce spoczynku:
Stary Cmentarz w Kielcach
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 21 V 1894 w Krakowie, syn Kazimierza i Michaliny. Ukończył w Krakowie gimnazjum. Do 1914 czynny w organizacji niepodległościowej ZS, gdzie odbył przeszkolenie podoficerskie. Od VIII 1914 żołnierz Legionów Polskich, początkowo w 2 pp LP. Brał udział w kampanii karpackiej. Od 14 I 1915 do 14 V 1915 był uczniem szkoły podchorążych LP w Marmaros-Sziget na Węgrzech, potem w Kamieńsku. Od V 1914 służył w oddziale nr 2 CKM w 4 pp LP, a od X 1915 d-ca oddziału 2 CKM 4 pp LP. 15 XII 1915 mianowany chor. piech. Brał udział w kampanii wołyńskiej w 1916. Mianowany ppor. piech. 1 XI 1916. Po kryzysie przysięgowym w LP w VII 1917 służy nadal w 4 pp LP, potem w Polskim Korpusie Posiłkowym. Mianowany por. piech. w 1918. Od XI 1918 w WP. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Mianowany kpt. piech. w 1920. Po wojnie służył w 2 DP Leg., skąd został przeniesiony do Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu, na stanowisko d-cy oddziału oficerskiego. Zweryfikowany w stopniu mjr sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919. Jednocześnie w kadrze oficerów piechoty z przydziałem nadetatowym w 63 w Toruniu. Z Centralnej Szkoły Strzelniczej zostaje skierowany na studia do WSWoj. W okresie X 1923- X 1925 słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. W stopniu mjr SG sł. st. piech. przydzielony do sztabu 9 DP, gdzie w okresie od 20 XI 1925 do 27 XI 1927 pełnił funkcję szefa sztabu 9 DP w Siedlcach. Z dniem 28 XI 1927 przeniesiony z 9 DP do sztabu inspektora armii w Toruniu. Awansowany do stopnia ppłk SG sł. st. piech. 1 I 1928. W okresie II 1929-III 1932 pełnił funkcję k-dta Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu. W III 1932 przeniesiony na stanowisko z-cy d-cy 13 pp w Pułtusku funkcje pełnił do VI 1933. Następnie przeniesiony z 13 pp na stanowisko d-cy 12 pp w Wadowicach, którym dowodził do 1936. Awansowany do stopnia płk dypl. 1 I 1936. W okresie 1936-VI 1939 pełnił funkcję z-cy szefa Departamentu Piechoty MSWoj. W VI 1939 mianowany d-cą piechoty dywizyjnej 2 DP w Kielcach. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku d-cy piechoty dywizyjnej 2 DP Leg., a od 8 IX 1939 dowodzi 2 DP Leg. Walczył z Niemcami na szlaku bojowym dywizji, z którą po ciężkich walkach odwrotowych przebił się do Modlina. Uczestnik obrony Modlina. Po kapitulacji Modlina od 29 IX 1939 w niewoli niemieckiej. Przebywał m. in. w oflagu II C w Woldenbergu. Po uwolnieniu z niewoli i po powrocie w 1945 do kraju mieszkał w Kielcach. Zawodowo pracował w Dyrekcji Wojewódzkiej PZU w Kielcach. Zmarł w Kielcach 05 II 1959. Pochowany na Starym Cmentarzu w Kielcach.
Odznaczony: KN, Polonia Restituta kl. 4 i 5, KW, ZKZ,
29 IX 1939 gen. dyw. J. Rómmel za wybitne dowodzenie 2 DP Leg. nadał mu VM kl. IV.
Dz. Pers. Nr 71 z 13 XI 1923;
Dz. Pers. Nr 101 z 7 X 1925;
Dz. Pers. Nr 4z 14 II 1929;
Dz. Pers. Nr 6 z 23 III 1932;
Dz. Pers. Nr 8 z 28 VI 1933;
Roczniki oficerskie 1924, 1928 ,1932;
Lista oficerów dyplomowanych. Stan z dn. 15 IV 1931. W-wa 1931;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2002;
T. Jurga. U kresu II Rzeczypospolitej. W-wa 1985;
J. Rómmel. Za Honor i Ojczyznę. W-wa 1958;
Wrzesień 1939 w relacjach i wspomnieniach. W-wa 1989; T. Jurga. Obrona Polski 1939. W-wa 1990;
W. Chocianowicz. W 50 lecie powstania WSWoj. w Warszawie. Londyn 1969;
Lista starszeństwa oficerów LP. W-wa 1917;
K. W. Cygan. Oficerowie LP. Słownik biograficzny. T. IV. W-wa 2006;
USC Kielce. Skrócony akt zgonu Nr 138/1959.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=569
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 158, 172 i 349 (dalej: Głowacki).
Wróblewski J., Armia „ Łódź ” 1939, Warszawa 1975, s. 398 (dalej: Wróblewski).
Uwagi:
Głowacki, 158: "Wieczorem sztab 2DP Leg. był ponownie atakowany przez dywersantów. Napad odparto, lecz potem dowódca dywizji, płk Edward Dojan-Surówka, zabierając z sobą szefa sztabu – ppłk dypl. Mieczysława Pęczkowskiego, dowódcę łączności - mjr. Stefana Prokopa i zastępcę kwatermistrza, odjechał i odtąd przestał dowodzić dywizją. Dowództwo dywizji objął dowódca piechoty dywizyjnej, płk dypl. Antoni Staich, funkcję szefa sztabu objął kpt. dypl. Zygmunt Szydłowski, a funkcje oficera operacyjnego - kpt. Zdzisław Krasnodębski."
Głowacki, s.172: " 13 września odbyła się między gen. Thommée a dowódcą 2 DP, płk. dypl. A. Staichem rozmowa, o której w relacji płk. dypl. A. Staicha czytamy: "... w bardzo mglisty poranek przybył do mnie gen. Thommée ... Pozostawił mi wolną rękę wycofania się na Modlin albo próbowania dotarcia do Warszawy. Poinformował o odchodzeniu resztek innych wielkich jednostek armii "Łódź" na Modlin i o odmarszu 8 DP. Przyjął do wiadomości mą decyzję dotarcia do Warszawy..."
Wróblewski, s.398:
Dowództwo armii „Łódź” i „Warszawa” 29 IX 1939r.
Rozkaz do 2 dywizji piechoty Legionów
[….]. Za wybitne dowodzenie w najcięższych chwilach walk całą 2 DP nadaję dowódcy piechoty dywizyjnej, płk. dypl. Staich Antoni Wiktor - Virtuti Militari 4 kl.
Juliusz Rómmel
gen. dyw.
Dowódca armii „Łódź” i „Warszawa”
Ostatnie zmiany: 2012-02-04 08:08:20 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
