szef 2 kompanii ckm (Głowacki 1969, Aneks 4 - s. 179; Bauer, Polak 1982; Bauer 1997) lub szef 6 kompanii (Głowacki 1969, Aneks 1 - s. 148)
Przydział po 1 września 1939:
69 pp
Funkcja po 1 września 1939:
Przebieg służby wojskowej:
# 19 XI 1916 - 4 I 1919 - w armii niemieckiej na froncie francuskim I wojny światowej, następnie w szpitalu w Mosburgu (Bawaria), z którego zbiegł;
# od 5 I 1919 - jako ochotnik w powstaniu wielkopolskim, przydzielony do kompanii ppor. Adama Biedrzyńskiego (walki w północnej Wielkopolsce, m.in. Chodzież, Budzyń, Nakło, Rynarzewo);
# 1919-1920 - w stopniu kpr. 4 pułku strzelców wielkopolskich (58 pułku piechoty) 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich (14 Dywizji Piechoty) Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej (głównie w okolicach Bobrujska);
# przed 6 I 1925 - awansowany na stopień plut. sł. st. piech. z przydziałem do 58 pułku piechoty w Poznaniu;
# przed 1 VI 1930 - awansowany na stopień sierż. sł. st. piech.;
# 1 VI 1930 - awansowany na stopień st. sierż. sł. st. piech.;
# 1 III 1932 - przeniesiony do 69 pułku piechoty w Gnieźnie (m.in. na stanowisko instruktora);
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (dwukrotnie: w okresie międzywojennym za wojnę polsko-bolszewicką i w XI 1966 za całokształt walk w kampanii 1939 r.), odznaka pamiątkowa 14 Dywizji Piechoty (nr 1924/B, 6 I 1925), odznaka pamiątkowa 69 pp, "Odznaka Strzelecka" kl. III (nr 59930, 10 VI 1932), Brązowy Krzyż Zasługi (11 X 1938)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 69 pp
Data śmierci:
4 kwiecień 1976
Miejsce śmierci:
Gniezno
Obecne miejsce spoczynku:
Gniezno, ul. Witkowska, cmentarz parafialny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Bolesław Siejkowski urodził się 15 września 1898 roku w Łopiennie w powiecie Wągrowiec jako syn Józefa i Józefy z domu Drajem. Od 19 listopada 1916 do 4 stycznia 1919 roku odbywał służbę wojskową w armii niemieckiej. Walczył na froncie francuskim I wojny światowej. Skierowany do szpitala w Mosburgu w Bawarii, zbiegł i 5 stycznia 1919 roku w Wągrowcu wstąpił ochotniczo do Armii Wielkopolskiej. Przydzielony do kompanii ppor. Adama Biedrzyńskiego, wziął udział w powstaniu wielkopolskim, walcząc w północnej Wielkopolsce, m.in. w Chodzieży, Budzyniu, Nakle i Rynarzewie. W latach 1919-1920 jako kapral 4 pułku strzelców wielkopolskich (58 pułku piechoty) ze składu 1 Dywizji Strzelców Wielkopolskich (14 Dywizji Piechoty) Wojska Polskiego uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył głównie w okolicach Bobrujska. Kontynuując służbę jako podoficer zawodowy, przed 6 stycznia 1925 roku został awansowany na stopień plutonowego, a następnie sierżanta, służąc w 58 pułku piechoty w Poznaniu. 1 czerwca 1930 roku awansował na stopień starszego sierżanta, a 1 marca 1932 roku otrzymał przeniesienie do 69 pułku piechoty w Gnieźnie. Działał w miejscowym oddziale Związku Strzeleckiego. W czerwcu 1939 roku wraz z żoną Ludwiką przebywał w Białymstoku przy ul. Reymonta 22. W kampanii 1939 roku wziął udział na stanowisku szefa kompanii 69 pp w składzie 17 Dywizji Piechoty armii "Poznań". Dostawszy się do niewoli niemieckiej, przebywał w obozie jenieckim mieszczącym się przy stadionie sportowym w Węgrowie. Dzięki pomocy mieszkanki Węgrowa, Natalii Waliłko, która uratowała również pilota Władysława Prohazkę i Stanisława Hiszpańskiego z batalionu balonowego, zdołał uciec z niewoli, zostawiając u swojej wybawczyni dokumenty osobiste i wojskowe, po które już nigdy więcej się nie zgłosił. Posługiwał się dokumentem zwolnienia z obozu w Ostrowie Wielkopolskim i ausweisem z fałszywą datą urodzenia. Od roku 1943 pracował jako robotnik przy budowie kolei linowej w Kaprun am See koło Salzburga, gdzie 24 kwietnia 1945 roku, ratując dziecko podczas bombardowania, został przysypany gruzami i wydobyty po 40 minutach. Częściowo wyleczony, 27 czerwca 1945 roku powrócił do Gniezna, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną jako członek antykomunistycznej Wielkopolskiej Samodzielnej Grupy Ochotniczej "Warta". Od 1 lipca 1945 do 31 grudnia 1958 roku pracował w księgowości w Polskich Kolejach Państwowych w Gnieźnie. Jako zapalony wędkarz działał w Polskim Związku Wędkarskim, będąc długoletnim prezesem Koła Gniezno tejże organizacji. Zmarł 4 kwietnia 1976 roku w Gnieźnie.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, Aneks 1 - s. 148, Aneks 4 - s. 179 (dalej: Głowacki 1969).
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 473 (dalej: Bauer, Polak 1982).
Bauer P., 69 pułk piechoty, Pruszków 1997 [Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, z. 103], s. 36 (dalej: Bauer 1997).
Gniezno i Ziemia Gnieźnieńska. Walka o wolność narodową i społeczną 1918-1945, red. J. Topolski, B. Polak, Gniezno 1978, s. 331, 327.
Handke W., Wielkopolska niezłomna. Żołnierze WSGO "Warta" 1945-1946, Warszawa 2014, s. 360.
