Zginął podczas natarcia na las Gieczno: "O godzinie 19.00 dowódca 1 dywizjonu 17 pal ściągnął dywizjon ze stanowisk i przeszedł na noc na postój ubezpieczony do Mchowic (sprzęt na kołach). O tej samej godzinie 1 batalion 70 pp z Borowca nacierał na las Gieczno. Natarcie nie dało jednak rezultatu, a batalion poniósł straty. Poległ tam dowódca batalionu - mjr Julian Siedlecki i pchor. Budzik" (Głowacki 1969, s. 55).
1) Zbiorcza imienna tablica epitafijna na mogile zbiorowej na cm. parafialnym w Strzegocinie (data śmierci: 12 września 1939);
2) Jedna z dwudziestu jeden zbiorczych imiennych tablic epitafijnych wmurowanych w Ścianę Pamięci w obrębie kwatery wojennej na cm. parafialnym w Łęczycy, ul. Kaliska;
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:
Życiorys:
Urodził się 7 sierpnia 1896 roku w Inowrocławiu jako Julian Seidel. Aż do wybuchu I wojny światowej wychowywany był przez wujostwo. Po rozpoczęciu działań wojennych został wcielony do armii niemieckiej. Walczył na froncie zachodnim, m.in. pod Verdun, aż w końcu udało mu się uciec do wojsk sprzymierzonych. W 1919 roku kończy szkołę oficerską. Przebywając we Francji, zmienił nazwisko na Siedlecki i w randze podporucznika wrócił po wojnie do Polski jako tłumacz w ramach francuskiej misji wojskowej. Poznał wówczas swoją przyszłą żonę, Marię Kowalską. Wkrótce wziął udział w wojnie polsko-sowieckiej w latach 1920-1921, gdzie został ranny w rękę. Za zasługi w wojnie bolszewickiej został odznaczony Orderem Virtuti Militari oraz podwójnym Krzyżem Walecznych. Po wojnie, jako porucznik, służył w 49 pułku piechoty w Kołomyi, tam też, w 1924 roku, zawarł związek małżeński z Marią Kowalską. Około roku 1926 został przeniesiony, wraz z innymi oficerami piechoty, do marynarki wojennej w Świeciu nad Wisłą. Celem przeniesienia było zaprowadzenie dyscypliny w świeckiej jednostce. W tym czasie urodził mu się pierwszy syn, Jan. Pod koniec lat 20. został przeniesiony do 70 pułku piechoty w Pleszewie, gdzie awansował na stopień kapitana, w którym wykazano go w 1930 roku, a później majora. Już w Pleszewie urodził mu się drugi syn, Bronisław. W międzyczasie w Rembertowie pod Warszawą ukończył również kurs dla wyższych oficerów. Na kampanię wrześniową 1939 roku wyruszył jako dowódca I batalionu 70 pp. Wziął m.in. udział w bitwie nad Bzurą, podczas której 11 września wieczorem, dowodząc swoim batalionem, poprowadził natarcie na las pod Giecznem (powiat zgierski). Natarcie nie przyniosło, niestety, oczekiwanych rezultatów, a batalion poniósł straty. W trakcie ataku zginął również sam major Julian Siedlecki, który, jak się później okazało, był najwyższym stopniem żołnierzem pleszewskiego pułku poległym we wrześniu 1939 roku. Pochowany został na małym cmentarzu przy kościele w Strzegocinie (na grobie widnieje obecnie błędna data śmierci: 12 września). Nazwisko majora figuruje też wśród danych poległych żołnierzy na jednej ze zbiorczych tablic epitafijnych wmurowanych w Ścianę Pamięci w obrębie kwatery wojennej na cmentarzu parafialnym w Łęczycy.
Wspomnienia / relacje:
Jak wspomina Jan Siedlecki, mieszkający obecnie w Londynie syn poległego majora Juliana Siedleckiego: "O nadchodzącej wojnie [ojciec] nie rozmawiał ze mną, bo byłem za mały, ale wiem, jakie miał poglądy choćby z burzliwej dyskusji z Matki bratem (kpt. artylerii w Toruniu), jak nasze wojska zajmowały Zaolzie! W domu się też mówiło, że nie awansował powyżej majora bo nie był 'piłsudczykiem'... Za to dobrze pamiętam datę jak Ojciec (dca I batalionu) przyjechał się z nami pożegnać 24 sierpnia. Powiedział mi wtedy, ze jako starszy (11-letni) syn mam się Matką opiekować. Nie bardzo zwróciłem na to uwagę, bo nie wiedziałem, co to znaczy. Ale dotąd mam w oczach jego sylwetkę, jak na siwym koniu odjechał aleją wysadzaną kasztanami... Kilka dni potem, rano 1 września 1939 roku, nie byłem ani zdziwiony ani zaskoczony, jak nas powiadomiono, by się spakować, bo Rodzina Wojskowa będzie zaraz ewakuowana na Wschód. Pamiętam, że zabrałem polski podręcznik geograficzny (by wiedzieć gdzie jedziemy?) i ówczesny swój skarb - wieczne pióro (z czego nigdy nie skorzystałem). Zaraz po obiedzie załadowano nas na węglarki (bo inne pociągi były do użytku wojska) i ruszyliśmy w świat, by już nigdy tam nie wrócić... W czasie nalotów przykrywaliśmy się pierzynami, niby przed odłamkami. Dojeżdżając do Warszawy, zatrzymano nas na bocznym torze, żeby przepuszczać inny pociąg, co rozłościło nasz panie, ale zaraz potem minęliśmy ten sam transport doszczętnie zbombardowany. Spotkałem się wtenczas pierwszy raz ze śmiercią, jak wynoszono zwłoki kobiety zastrzelonej jako szpiega... Jak dojechaliśmy na miejsce, do stacji Komarno-Buczaly i myśmy zostali zbombardowani: z 300 osób jedna trzecia została zabita" (cyt. za: Kaczmarek 2009).
Historia pochówku:
W dniu 13 września 1939 r. ciało poległego oficera pochowano na cmentarzu parafialnym w Strzegocinie, gdzie spoczywa do dziś.
Poszukiwania mogiły:
Źródła:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 149 (dalej: KPŻP).
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, s. 55, 102, Aneks 1 - s. 149, Aneks 2 - s. 165, Aneks 4 - s. 180 (dalej: Głowacki 1969).
Szymański A., Z dziejów 70 pułku piechoty, Pleszew 1990, s. 25, 26, Aneks III - s. 40, Aneks IV - s. 43, Aneks V - s. 44 (dalej: Szymański 1990).
Kaczmarek M., Nieznane losy poległych żołnierzy pleszewskiego 70 pułku piechoty, Pleszew 2008, s. 32 (dalej: Kaczmarek 2008).
Kaczmarek M., Wspomnienie o majorze Siedleckim, „Życie Pleszewa”, 2009, Nr 27 (78), s. 13 (dalej: Kaczmarek 2009).
Wykaz żołnierzy Armii „Poznań” poległych na Ziemi Łęczyckiej w I stadium Bitwy nad Bzurą w okresie od 09 do 12 września 1939 roku, spoczywających na cmentarzu rzymsko-katolickim w Łęczycy przy ulicy Kaliskiej, opr. H. Wójcik, A. Rokita, S. Rokita, [w:] Bohaterowie Bitwy nad Bzurą w naszej pamięci, red. T. Poklewski-Koziełł, Łęczyca 2009, s. 155 - poz. 406 (dalej: Wykaz 2009).
[1] a) 11 września 1939 (źródło: Głowacki 1969, Aneks 1 - s. 149; Szymański 1990, s. 25, Aneks III - s. 40; Kaczmarek 2008; Kaczmarek 2009; Wykaz 2009); b) 12 września 1939 (źródło: Głowacki 1969, Aneks 2 - s. 165; Szymański 1990, Aneks IV - s. 43); c) 11 grudnia 1939 (źródło: KPŻP); [2] a) koło Gieczna / pod Giecznem (źródło: Głowacki 1969, Aneks 1 - s. 149; Szymański 1990, Aneks III - s. 40 / Kaczmarek 2009); b) Gieczno (źródło: Kaczmarek 2008); c) Łęczyca (źródło: Wykaz 2009); d) błędnie: "koło Gniezna" / "w lesie koło Gniezna" (źródło: Szymański 1990, s. 25 / Głowacki 1969, Aneks 2 - s. 165; Szymański 1990, Aneks IV - s. 43); e) brak danych (źródło: KPŻP); [3] a) Strzegocin, mogiła zbiorowa (źródło: KPŻP; Głowacki 1969, s. 55 - przyp. 16, 102; Szymański 1990, Aneks V - s. 44; Kaczmarek 2008); b) "koło kościoła w Strzegocinie" (źródło: Głowacki 1969, Aneks 2 - s. 165; Szymański 1990, Aneks IV - s. 43); c) "na cmentarzu przykościelnym w Strzegocinie" / "na małym cmentarzu przy kościele w Strzegocinie" (źródło: Szymański 1990, s. 25 / Kaczmarek 2009); d) Łęczyca, kwatera wojenna, mogiła nr 178 (źródło: Wykaz 2009);
Ostatnie zmiany: 2012-04-25 17:20:48 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
