Halina Sidorska z domu Kamiańska
zm w Łodzi w 1984 roku
Dzieci:
Janina Sidorska ur 1921, zm 1944 (w Powstaniu Warszawskim)
Radosław Sidorski, zginął w 1943 roku
Andrzej Sidorski ur 1927, zm 2.11.1989r w Łodzi
(pochowany na Powązkach), córka Andrzeja (wnuczka Romualda)-Hanna Sidorska-Antczak
Ur. 05 II 1895. Syn Karola. Ukończył gimnazjum. Od XI 1918 w WP. Od XII1918 w stopniu por. brał udział w obronie Lwowa. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Po wojnie zweryfikowany w stopniu kpt. sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919 słuzył m. in. w 10 pp, potem w 32 pp, gdzie pełnił różne funkcje. W okresie XI 1927- X 1929 słuchacz Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Awansowany do stopnia mjr sł. st. piech. 1 I 1928. Po ukończeniu WSWoj. w stopniu mjr SG sł. st. piech. zostaje przeniesiony do 28 pp w Łodzi na stanowisko d0-cy I batalionu, którym dowodził w okresie IX 1929 do VIII 1930. Od 1 IX 1930 do VI 1933 oficer w Departamencie Piechoty MSWoj. w Warszawie. Z dniem 15 VI 1933 mianowany dowódcą batalionu w 48 pp w Stanisławowie. W XII 1934 przeniesiony z 48 pp do 4 DP w Toruniu na stanowisko szefa sztabu. Awansowany do stopnia ppłk dypl. sł. st. piech. 1 I 1935. Z dniem 1 VIII 1935 przeniesiony z 4 DP na stanowisko batalionu detaszowanego 32 pp, a następnie na stanowisko I z-cy d-cy 33 pp w Łomży. Latem 1939 przeniesiony do sztabu Armii „Poznań” na stanowisko szefa Oddziału I. W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku szefa I Oddziału sztabu Armii „Poznań”. Wraz z trzecim rzutem sztabu Armii „Poznań” dotarł 12 IX 1939 w rejon Mińska Maz., Skąd 13 ix 1939 zostaje skierowany do Warszawy. Bierze udział w obronie Warszawy. Po kapitulacji Warszawy w niewoli niemieckiej. W latach 1939-1945 przebywał w oflagu. Po uwolnieniu z niewoli w 1945 powraca do kraju. Wstępuje do służby w WP. Awansowany do stopnia płk dypl. W 1947 był p. o. potem d-cą 14 DP, a następnie w kwatermistrzostwie, potem naczelnym redaktorem Przeglądu Kwatermistrzowskiego. Mieszkał w tym czasie w Warszawie przy ul. I Armii nr 16. Rozpracowywany i inwigilowany przez funkcjonariuszy Informacji Wojskowej. 3 X 1950 zatrzymany i uwięziony pod fałszywymi zarzutami prowadzenia działalności konspiracyjnej w Redakcji Przeglądu Kwatermistrzowskiego. Postanowienie o zastosowaniu wobec niego wydała NPW w Warszawie. Przeszedł ciężkie śledztwo. W czasie przesłuchań bity i maltretowany psychicznie i fizycznie w celu wymuszenia obciążających go zeznań. Pomimo stosowanych wobec niego metod nie przyznał się do winy. Śledztwo w jego sprawie prowadzono ponad dwa lata. Wyrokiem Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie, sygn. akt Sn 8/52 z dnia 29 V 1952 został skazany na karę 12 lat więzienia. Po procesie więziony na Mokotowie, potem przewieziony do Centralnego Więzienia we Wronkach, gdzie odbywał orzeczoną przez NSW karę. W wyniku przejść w śledztwie ciężko chorował. Ze względu na stan zdrowia udzielono mu rocznej przerwy w odbywaniu kary. Zwolniony z więzienia w III 1955. Ciężko chory zmarł 28 II 1956.
Pośmiertnie uniewinniony i zrehabilitowany 25 IV 1956.
Odznaczony: Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V, Medal Niepodległości, Krzyż Walecznych - 2x,
Dz. Pers. Nr 15 z 23 VIII 1929;
Dz. Pers. Nr 14 z 20 IX 1930;
Dz. Pers. Nr 8 z 28 VI 1933;
Dz. Pers. Nr 14 z 22 XII 1934;
Dz. Pers. Nr 11 z 31 VIII 1935;
Roczniki oficerskie 1924,1928,1932;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006;
P. Bauer – B. Polak. Armia „Poznań” w wojnie obronnej 1939. Poznań 1983;
H. Czarnecki. Informator o dokumentach sądowo-więziennych z lat 1944-1956. Poznań 1993;
J. Poksińsku. Tatar-Utnik-Nowicki „TUN”. W-wa 1992
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=569
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 463.
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2012-11-24 20:58:14 przez Hanna58 |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
