# do 1935 - po ukończeniu kursu unitarnego na szkoleniu w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie - Ostrowi Mazowieckiej;
# 1935 - promowany na stopień ppor. sł. st. piech. z przydziałem do 70 pułku piechoty w Pleszewie;
# 1939 - awansowany na stopień por. sł. st. piech.;
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych, Krzyż Wojenny, Odznaka Weterana Walk o Niepodległość i inne (za kampanię 1939 r.), Srebrny Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Odznaka Honorowa "Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego" (za pracę cywilną)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
6 czerwiec 2002
Miejsce śmierci:
Kalisz
Obecne miejsce spoczynku:
Kalisz, ul. Łódzka, cmentarz parafialny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Marian Piotr Siarkiewicz urodził się 29 czerwca 1912 roku w Kaliszu w kolejarsko-rzemieślniczej rodzinie Jana Siarkiewicza i Stanisławy z Sikorskich. Po ukończeniu Państwowego Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Poznańskim. Po pomyślnie zaliczonym pierwszym roku musiał przerwać naukę ze względów finansowych (bezrobocie ojca). Podjął wówczas decyzję o przystąpieniu do zawodowej służby wojskowej. Po ukończeniu kursu unitarnego został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Komorowie - Ostrowi Mazowieckiej, którą Po ukończeniu szkoły w 1935 roku, został promowany na stopień podporucznika służby stałej piechoty i przydzielony do 70 pułku piechoty w Pleszewie. W 1939 roku otrzymał awans na stopień porucznika. Kampanię polską we wrześniu 1939 roku rozpoczął na stanowisku dowódcy kompanii asystencyjnej nr 74 w ramach etapu armii "Poznań", ubezpieczając przecięcie linii kolejowych Poznań - Warszawa i magistrali węglowej Śląsk - Gdynia przy małej stacyjce Barłogi i doświadczając codziennych wielokrotnych bombardowań. 6 września został przesunięty przez dowództwo armii w rejon Błonia pod Warszawą, skąd trafił do dowództwa 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie. Zgodnie z otrzymanym rozkazem udał się do Lublina, gdzie powierzono mu dowództwo kompanii z zadaniem obrony zachodniego odcinka miasta w rejonie szpitala Bobolanek i ubezpieczenia od strony szosy na Modlin i Warszawę oraz w kierunku południowym, na Kraśnik. Po trzech dniach rozpoczął odwrót w składzie 1 Batalionu Obrony Lublina 10 Dywizji Piechoty i tocząc ciągłe walki z oddziałami niemieckimi, maszerował na południe, w rejon Rejowca i lasów biłgorajskich, gdzie 28 września nastąpiło rozwiązanie polskich jednostek. Ruszywszy w grupie sześciu oficerów w kierunku Wisły, planował przedrzeć się do Krakowa, stamtąd przez góry na Węgry, a następnie do Francji. 2 października został schwytany przez patrol niemiecki w rejonie Annopola nad Wisłą. Przechodząc przez obozy przejściowe w Ostrowie Świętokrzyskim, Piotrkowie, Pabianicach, został przetransportowany przez Wrocław do Oflagu VII A Murnau w rejonie Alp Bawarskich, gdzie osadzono go jako jeńca nr 16314 i przetrzymywano do 29 kwietnia 1945 roku, kiedy obóz wyzwoliły wojska amerykańskie. W międzyczasie, w 1942 roku, poślubił per procura Krystynę Rydzewską (ze znanej w Kaliszu rodziny kupieckiej), z którą małżeństwo zaplanowane było pierwotnie na październik 1939 roku i nie doszło do skutku z uwagi na wybuch wojny. Po uwolnieniu służył jako członek sztabu w dowództwie Polskiego Ośrodka Wojskowego w Murnau. 14 lipca 1945 roku wyruszył w ramach kolumny sanitarnej do II Korpusu Polskiego we Włoszech, gdzie dzień później otrzymał przydział do 16 Pomorskiej Brygady Piechoty ze składu 2 Warszawskiej Dywizji Pancernej. Po skończeniu kursu samochodowego został mianowany zastępcą komendanta ośrodka szkoleniowego brygady, a w marcu 1946 roku przeniesiony do oddziału operacyjnego II KP w Ankonie. W ramach pierwszego rzutu sztabu pod koniec sierpnia 1946 roku został wysłany do Wielkiej Brytanii, gdzie służył na stanowisku adiutanta komendanta obozu Rednal. W listopadzie 1946 roku został przeniesiony do obozu repatriacyjnego w Beoulner, skąd 13 maja 1947 roku wyruszył do Polski i po dwóch dniach wrócił do domu, gdzie został zatrudniony u teścia w ogrodnictwie. Od 1948 roku pracował jako główny księgowy w Kaliskich Fabrykach Tiulu, Firanek i Koronek (od 1973 roku - Fabryka Wyrobów Ażurowych HAFT) w Kaliszu. W tym czasie był inwigilowany przez służby bezpieczeństwa "Polski Ludowej". 1 lipca 1978 roku przeszedł na emeryturę. 1 listopada 1990 roku przez ministra spraw wojskowych w Londynie został awansowany na stopień kapitana. Zmarł 6 czerwca 2002 roku w Kaliszu.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Siarkiewicz M., Murnau. Moje wspomnienia, oprac. H. Radziłowicz, 1998 [w:] Kalisz w internecie, http://www.info.kalisz.pl/siarkiewicz/siarkiewicz.htm [dostęp: 1 X 2017].
Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (Helena Siarkiewicz-Radziłowicz, córka weterana).
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2017-12-04 21:37:13 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
