1931-1932 - w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu (VI rocznik), po której ukończeniu orzydzielony do 14 pułku ułanów we Lwowie; 1935 - promocja na stopień ppor. rez. kaw. ze starszeństwem z dniem 1 I 1934 (lokata 141); 27 VIII 1939 - zmobilizowany przez 14 p. uł. z zadaniem przeprowadzenia mobilizacji i objęcia dowództwa 6 samodz. plutonu km Podolskiej BK;
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 6 samodz. plutonem km i 14 p. uł; 19 września - wziął udział w tzw. szarży pod Wólką Węglową, po czym przebił się do Warszawy i uczestniczył w jej obronie; jak sam wspominał: "Ruszyłem koniem na przód i wpadłem na dróżkę leśną na której zobaczyłem dzielnego pchor. Szturmę prowadzącego cekaemy. Cwałując wpadłem na drogę pod lasem, biegnącą równolegle do jakichś zabudowań. Las oddzielały od wsi torfiaste łąki, które obramowywał po obu stronach pas gruntów uprawnych. Z wsią łączyła las wąska grobla przecięta pośrodku wodnistym rowem, nad któym był mały mostek. Skręciłem koniem na groblę. Przed sobą miałem wieś. Po lewej stronie widziałem łąkę, a po prawej słaniały się kępy drzew liściastych, preawdopodobnie były to olchy. Na łące z lewej strony cwałowali harcownicy w hełmach francuskich, ubrani w tym dniu w płaszcze. Dużo koni biegło luzem. Widać było również pieszych biegnących w kierunku zabudowań. Z lewego końca wsi strzelały niemieckie karabiny maszynowe i z tego kierunku padały również pociski wybuchające na łące. Obejrzałem się do tyłu i zobaczyłem pchor. Szturmę wjeżdżającego na łąkę. Był to ostatni raz kiedy widziałem go żywego. Byliśmy od siebie oddzieleni ułanami, wśród których zobaczyłem swojego luzaka. Nie dojechali do końca - obaj polegli. [...] Z chwilą wjazdu naszego na pole, które oddzielało brzeg wsi od 'olchowych' opłotków strzały wzmogły się na nowo. [...] Na polu poznałem kochanego wachm. Kazimierza Juzwę, który był bez konia. Prosił mnie o złapanie jednego i podaniu mu. Obiecałem to zrobić nieco dalej. Podjechałem do ścianki olchowej, gdzie widziałem kilka naszych koni, złapałem jednego i podałem mu. Wachmistrz rozpoznał, że jest to koń ppor. Gerarda Korolewicza. [...] Trzeba było zrobić następny skok przez otwarte pole do następnego rowu osłoniętego wysokimi krzakami. [...] Po pewnym czasie jazdy lasem zatrzymaliśmy się dla zebrania ułanów i opatrzenia rannych. Jeden z lżej rannych był ułan z przestrzeloną ręką. Był ranny w palce prawej ręki, w której kula przeszła w poprzek nadgarstka przez cztery palce, żłobiąc w kościach ranę na kształt rynny, której dno spoczywało na kościach palców. Sprawdzając swoje siodło i płaszcz odkryłem, że jedna kula przeszła na wysokości mego kolana w siodle przez tybinkę i wyszła drasnąwszy lekko konia po kłębie. Obaj z 'Dunajem' mieliśmy wiele szczęścia. Płaszcz mój był także przestrzelony w dwóch częściach" (cyt. za: Rozdżestwieński 2008, s. 112);
Data śmierci:
1 wrzesień 1990
Miejsce śmierci:
Warszawa
Obecne miejsce spoczynku:
Warszawa, Cmentarz Północny, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
kwatera: O-II-7; rząd: 2; grób: 20
Upamiętniony:
Tak
Forma upamiętnienia:
imienna tablica nagrobna na grobie rodzinnym na Cmentarzu Północnym w Warszawie
Życiorys:
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Rozdżestwieński P. M., Ułani Jazłowieccy. Zarys działań pierwszego rzutu 14. pułku ułanów Jazłowieckich w kampanii wrześniowej 1939 roku, Warszawa 2008, wg indeksu (dalej: Rozdżestwieński 2008).
Księga grobów Ułanów Jazłowieckich, oprac. J. Gromnicki, Z. Szymerski, Warszawa 2005, s. 124.
Uwagi:
W okresie okupacji jako jeniec wojenny przebywał w Oflagu II C Woldenberg. Po zakończeniu II wojny światowej mieszkał w Warszawie, pracując m.in. w handlu zagranicznym. Był współożycielem i członkiem Koła Pułkowego w Warszawie i Klubu Żółtego Proporczyka we Wrocławiu.
Ostatnie zmiany: 2014-01-27 12:16:54 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
