# 2 X 1931 - 15 VIII 1934 - w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej;
4 VIII 1934 - promowany na stopień ppor. sł. st. piech. ze starszeństwem z dniem 15 VIII 1934 r. (lokata 166.) i przydziałem do 29 pułku piechoty w Kaliszu;
# 19 III 1938 - awansowany na stopień por. sł. st. piech. i przeniesiony na stanowisko dowódcy kompanii;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny), Krzyż Walecznych, Medal "Za udział w wojnie obronnej 1939", Medal za Warszawę, Medal Zwycięstwa i Wolności 1945, Odznaka Grunwaldzka
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 9 baonem strz., m.in. w bitwie nad Bzurą; 16 IX - ciężko ranny, po czym przetransportowany do szpitala wojennego w Giżycach, a następnie do szpitala w Łodzi (po wyleczeniu wzięty do niewoli niemieckiej)
Data śmierci:
19 czerwiec 1979
Miejsce śmierci:
Kalisz
Obecne miejsce spoczynku:
Kalisz, Cmentarz Rypinkowski, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Leon Senatorski urodził się 22 listopada 1913 roku w Kaliszu jako syn Andrzeja Senatorskiego i Haliny z Kiersnowskich. W latach 1929-1931 uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu. Od 2 października 1931 roku kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej, którą ukończył 15 sierpnia 1934 roku z promocją na stopień podporucznika służby stałej piechoty i wcieleniem do 29 pułku piechoty w Kaliszu. 19 marca 1938 roku otrzymał awans na stopień porucznika z przydziałem na stanowisko dowódcy kompanii. W kampanii polskiej 1939 roku wziął udział na stanowisku dowódcy 3 kompanii 9 batalionu strzelców mobilizowanego przez 29 pułk piechoty w Kaliszu. Walczył m.in. w bitwie nad Bzurą. 16 września został ciężko ranny w płuca odłamkiem granatu moździerzowego, po czym przetransportowany do szpitala wojennego w Giżycach, a później do szpitala w Łodzi. Po wyleczeniu, wzięty do niewoli niemieckiej, trafił do Oflagu II C Woldenberg. W 1945 roku przeszedł w marszu ewakuacyjnym z Woldenbergu do obozu przejściowego w Lubece, gdzie doczekał wyzwolenia. 14 grudnia 1945 roku odpłynął statkiem z Lubeki do Gdyni, skąd przedostał się do rodzinnego Kalisza. Od 19 lutego 1946 do 31 sierpnia 1954 roku był zatrudniony jako pracownik umysłowy w Kaliskich Zakładach Przemysłu Dziewiarskiego. Następnie do 9 lutego 1955 roku pozostawał bez pracy. Od 10 lutego 1955 do 1 kwietnia 1955 roku był sprzedawcą w sklepie Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska". Po wielu staraniach otrzymał stanowisko pracownika umysłowego w Rejonowym Przedsiębiorstwie Melioracyjnym w Kaliszu, gdzie w 1973 roku doczekał renty inwalidzkiej związanej z odczuwanymi w dalszym ciągu skutkami obrażeń wojennych. Zmarł 19 czerwca 1979 roku w Kaliszu.
Wspomnienia / relacje:
"Mój ojciec był bardzo dobrym, inteligentnym człowiekiem, czułym i kochającym mężem i ojcem. Bardzo przeżywał degradację społeczną po wojnie. Kochał swój zawód, do którego nie mógł wrócić i za co był szykanowany w PRL-u. Szczególnie ubodła go praca w podmiejskim sklepie jako sprzedawca. Bardzo to przeżywał. Pamiętam ten okres, choć wtedy byłam małym dzieckiem" (Alicja Senatorska, córka weterana).
Historia pochówku:
Źródła:
"Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych", R. XV, 1934, Nr 12, s. 210, 219.
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 343, indeks nazwisk - s. 450.
Rezmer W., Armia "Poznań" 1939, Warszawa 1992, s. 524.
Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (Alicja Senatorska, córka weterana).
Uwagi:
"Leon Senatorski omyłkowo znalazł się na liście poległych. Ranny bardzo poważnie odłamkiem granatu moździerzowego w płuca, sprawiał wrażenie że nie przeżyje transportu do szpitala polowego w Giżycach, o czym byli przeświadczeni lekarz pułkowy, jak i oficerowie sztabu" (Alicja Senatorska, córka weterana).
