# 1919-1920 - na wojnie polsko-bolszewickiej, następnie jako podoficer zawodowy kawalerii;
# 1926-1928 - w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy (klasa kawalerii);
# z dniem 15 VIII 1928 - promowany na stopień ppor. sł. st. kaw. z przydziałem na stanowisko dowódcy plutonu w 9 pułku ułanów w Trembowli;
# 1 I 1931 - awansowany na stopień por. sł. st. kaw.;
# przed 1938 - na kursie dla dowódców szwadronów w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, następnie jako oficer w szwadronie szkolnym;
# z dniem 19 III 1938 - awansowany na stopień rtm sł. st. kaw.;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny, nr 11953, pośmiertnie), Krzyż Zasługi (srebrny)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 9 p. uł., m.in. w bitwie nad Bzurą i bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej
Data śmierci:
19 wrzesień 1939
Miejsce śmierci:
Sieraków
Przyczyna śmierci:
poległy
Okoliczności śmierci:
Poległ w trakcie natarcia na Sieraków. W świetle wspomnień gen. bryg. Romana Abrahama, dowódcy Grupy Operacyjnej Kawalerii swego imienia:
"Na odcinku 9 pułku ułanów pierwszy uderzył od południa podpułkownik Rudnicki dwoma szwadronami: 2 - rotmistrza Antoniego Bieleckiego i 4 - rotmistrza Jerzego Poborowskiego, wzmocnionymi cekaemami porucznika Kazimierza Klaczyńskiego i podporucznika Lwa Sapiehy; w drugim rzucie szedł 1 szwadron rotmistrza Pałki. 3 szwadron zaś rotmistrza Edwarda Ksyka, opóźniony w marszu spod Grabiny, włączy się do walki po rozpoczęciu ataku. [...] Kiedy 2 i 4 szwadron 9 pułku ułanów biegiem dopadają do pierwszych, południowych zabudowań Sierakowa, wyjeżdżają stamtąd ukryte dotychczas czołgi i wdzierają się w ugrupowania szwadronów. Pierwsze stawiają opór obsługi działek i rusznic przeciwpancernych. Ułani podbiegają z wiązkami granatów na najbliższą odległość i zapalają kilka czołgów; pozostałe zawracają do wsi i lasu. Rozpoczyna się już walka i na białą broń. Bój charakteryzuje szczególna zaciętość żołnierzy. Ułan Marian Pusz z 2 szwadronu doczołgał się rowem wzdłuż przesieki tuż pod nadjeżdżający czołg i granatami spalił go wraz z jego załogą. Ciężko ranni zostają dowódcy plutonów 2 szwadronu, podporucznicy: Jan Dąbrowiecki, Kazimierz Rostworowski oraz wachmistrz Wojciech Jacek ze szwadronu cekaemów. Ranni są: podporucznicy Franciszek Longchamps de Berrier i Edward Romanowski. Giną: dowódca 4 szwadronu, rotmistrz Jerzy Poborowski, dowódca 1 plutonu, porucznik Włodzimierz Ścibor-Rylski. Ciężko ranni zostają: dowódca 3 plutonu, podporucznik Leon Hochnowski, i kapral Zięty" (Abraham 1990, s. 223-225).
Jerzy Poborowski urodził się 18 lutego 1901 roku w Kielcach jako syn Piotra (urzędnika) i Wacławy z Wachowiczów. Ukończył szkołę powszechną i uczęszczał do gimnazjum. W latach 1919-1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Po wojnie pozostał w służbie wojskowej jako podoficer zawodowy kawalerii. W latach 1926-1928 odbywał szkolenie w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy (klasa kawalerii). Z dniem 15 sierpnia 1928 roku otrzymał promocję na stopień podporucznika służby stałej kawalerii z przydziałem na stanowisko dowódcy plutonu w 9 pułku ułanów w Trembowli. Na stopień porucznika został awansowany z dniem 1 stycznia 1931 roku. Po ukończeniu kursu dla dowódców szwadronów w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu pełnił służbę jako oficer w szwadronie szkolnym. Z dniem 19 marca 1938 roku uzyskał awans na stopień rotmistrza. W kampanii 1939 roku dowodził 4 szwadronem 9 pułku ułanów w składzie Podolskiej Brygady Kawalerii armii "Poznań". Brał udział w walkach na szlaku bojowym 9 pułku ułanów, począwszy od Wielkopolski poprzez bitwę nad Bzurą, a wreszcie w bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej. Poległ 19 września 1939 roku w Sierakowie. Pozostawił żonę Irenę z Radeckich i córkę Barbarę.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Poszukiwania mogiły:
Źródła:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 81 (dalej: KPŻP).
Tradycja rodzinna (zebr. Waldemar Przybyś).
Abraham R., Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury, wyd. II popr., Warszawa 1990, s. 223-225, 307 (dalej: Abraham 1990).
Przybyszewski A., 9 Pułk Ułanów Małopolskich [Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, z. 78], Pruszków 2002, s. 29-30, 35, 37, 38 (dalej: Przybyszewski 2002).
Poborowski Jerzy - , rtm., oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=570 [dostęp: 18 maja 2012] (dalej: Stankiewicze.com).
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, s. 118 (dalej: Głowacki 1969).
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 251 (dalej: Głowacki 1985).
Cwalina T., Kartki z cmentarza, Warszawa-Laski 2010, s. 271 (dalej: Cwalina 2010).
[1] a) Laski, cmentarz zakładowy, grób rodzinny (2) (źródło: Cwalina 2010); b) Laski, cmentarz wojenny (źródło: KPŻP; Głowacki 1969; Głowacki 1985); c) brak danych (źródło: Abraham 1990; Przybyszewski 2002; Stankiewicze.com);
Ostatnie zmiany: 2022-06-29 01:05:35 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
