# III 1939 - zmobilizowany do 37 pułku piechoty w Kutnie;
Odznaczenia:
Order Odrodzenia Polski (Krzyże Oficerski i Kawalerski), Medal "Zasłużonym na Polu Chwały" (srebrny), Medal "Za udział w wojnie obronnej 1939", Złoty Krzyż Zasługi, Medal 10-lecia Polski Ludowej, Medal 30-lecia Polski Ludowej, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Złota Odznaka ZNP, Honorowa Odznaka Miasta Łodzi, ponadto wyróżniony tytułem "Zasłużony Nauczyciel PRL" i wpisany do Księgi Zasłużonych Obywateli Miasta Zduńskiej Woli
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 37 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą; wzięty do niewoli niemieckiej;
Data śmierci:
2001
Miejsce śmierci:
Łódź
Obecne miejsce spoczynku:
Łódź
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Mieczysław Perzyna urodził się 19 sierpnia 1914 roku z miejscowości Niedźwiada w powiecie Łowicz jako najmłodsze dziecko w rodzinie. W 1934 roku ukończył Seminarium Nauczycielskie im. Józefa Piłsudskiego w Łowiczu. Następnie pracował jako nauczyciel w Szkole Podstawowej im. 37 Łęczyckiego Pułku Piechoty w Pleckiej Dąbrowie w powiecie Kutno. Oprócz obowiązków nauczycielskich był również organizatorem i opiekunem miejscowej Młodzieżowej Drużyny Harcerskiej. Nauczycielką w tej samej placówce była również jego przyszła małżonka Jadwiga, którą poślubił w lipcu 1939 roku. Jako podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego otrzymał przydział mobilizacyjny do patronującego jego szkole 37 pułku piechoty z garnizonu kutnowskiego. Zmobilizowany już w czasie mobilizacji alarmowej w marcu 1939 roku, przeszedł we wrześniu 1939 roku wraz z macierzystym pułkiem szlak bojowy od Wągrowca, poprzez walki nad Bzurą, wreszcie obronę Warszawy. Po kapitulacji stolicy trafił do niewoli niemieckiej i został osadzony w Oflagu II C Woldenberg (obecnie: Dobiegniew w powiecie strzelecko-drezdeneckim), gdzie przebywał do końca II wojny światowej. Do Polski powrócił w maju 1945 roku i bezskutecznie poszukiwał żony, która zginęła w czasie powstania warszawskiego. Powróciwszy do zawodu nauczyciela, podjął pracę w Szkole Podstawowej w Niedźwiadzie, a od 1 września 1946 roku - jako matematyk w Liceum Pedagogicznym w Łowiczu. Jednocześnie pełnił funkcję podharcmistrza w Związku Harcerstwa Polskiego. Ponownie zawarł związek małżeński, a jego wybranką została Irena, która zmarła w Łodzi w 1996 roku. Sam Mieczysław Perzyna zmarł w tej samej miejscowości w roku 2001.
Wspomnienia / relacje:
Piotr Aleksander Kukuła o udziale ppor. Mieczysława Perzyny przy organizacji przez pododdziały 37 pułku piechoty obrony na północnym brzegu Bzury po wycofaniu się z natarcia w kierunku Bolimowa: "Tej nocy sytuacja na odcinku obrony w Kompinie i Patokach była niejasna. Napływające stamtąd meldunki były sprzeczne. Jedne mówiły, że nieprzyjaciel nie zdołał przekroczyć rzeki, inne zaś sygnalizowały, że zajął on na małym odcinku Kompinę. [...] Podpułkownik Kurcz polecił więc piątej kompanii spatrolowanie rejonu Patok i Kompiny. Podporucznik Leopold Manz polecił sierżantowi Bierle udać się na czele plutonu podporucznika Wolszendorfa na zwiad do Patok. Zachodnią część Kompiny miał spatrolować ze swoim plutonem podporucznik rezerwy Mieczysław Perzyna" (Kukuła 1977, s. 117-118). Plutony oprócz rozpoznania przeciwnika zmusiły Niemców do wycofania na południowy brzeg Bzury: "Długie serie omiatały ogrody nad Bzurą oraz pole na zapleczu zabudowań. Niemcy zalegli. Widocznie zaniechali okrążenia wioski, bo ich broń maszynowa odezwała się od czoła, wzdłuż drogi. Ale na to czekały tylko posterunki z erkaemami. Teraz z kolei sierżant postanowił okrążyć Niemców i zniszczyć ich na drodze. Nagle z zachodniego krańca wsi rozległy się strzały. To pluton podporucznika Mieczysława Perzyny zaszedł Niemcom tyły od strony autostrady warszawskiej. - Naprzód! - krzyknął sierżant ruszając biegiem. Żołnierze popędzili przez wieś z najeżonymi bagnetami. Niemcy wzięci w dwa ognie bronili się krótko i słabo. Ginęli lub pierzchali w popłochu przez rzekę, zostawiając ciężką broń i sprzęt" (tamże, s. 120).
Historia pochówku:
Źródła:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 486.
Kukuła P. A., Piechurzy kutnowskiego pułku, Łódź 1977, s. 118, 120, 256 (dalej: Kukuła 1977).
Tradycja rodzinna (zebr. Jadwiga Nieważna).
Tradycja rodzinna (Gabriel Sędkowski, syn wychowanki weterana ze szkoły w Pleckiej Dąbrowie).
Zarys dziejów Zakładów Kształcenia Nauczycieli w Łowiczu 1786-2009, red. G. Gębura, Łowicz 2009, s. 118, 261.
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2018-01-20 23:59:49 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
Do Pana Wiesława Paluchowskiego. Bardzo chętnie udostępnię Waszemu Stowarzyszeniu Historycznemu Pułk 37 bardzo rzadkie opracowania na temat bardzo zasłużonego Polsce - nauczyciela, harcerza i ppor. Mieczysława Perzyny. Proszę o odpowiedź czy jesteście tym zainteresowani. Serdecznie pozdrawiam
Cieszę się bardzo, że w ślad za umieszczoną przeze mnie informacją o ppor. rez. Mieczysławie Perzynie zostały wyjaśnione nieznane fakty po dostaniu się niewoli w kampanii wrześniowej 1939 r.
Informację o jego śmierci w oficerskim obozie jenieckim zaczerpnąłem z wydawnictwa autorstwa: Walczak Marian, pod tytułem: Ludzie nauki i nauczyciele polscy podczas II wojny światowej, wydanego w Warszawa. Utwierdziłem się w przekonaniu co do prawdziwości tej informacji poprzez portal http://straty.pl/index.php/szukaj-w-bazie.
Z wyrazami szacunku – Gabriel Sędkowski
Według posiadanych przeze mnie wspomnień Mieczysław Perzyna po uwolnieniu z obozu 2 maja 1945 przebywał na Zachodzie, później wyemigrował do Australii.
Nie. Mam wspomnienie o Nim napisane na podstawie wiadomości od Jego córki, Pani Grażyny. Po Łowiczu pracował w swoim zawodzie w Zduńskiej Woli, aż do emerytury czyli do 1979 roku. Następnie przez dwie kadencje był prezesem oddziału ZNP. W 1981 r. przeniósł się do Łodzi i także udzielał się społecznie, tu był m.in. prezesem Ogniska Kultury Fizycznej... Niestety nie mam wiedzy, na którym z łódzkich cmentarzy jest pochowany ale to jest łatwe do ustalenia... Wystarczy skontaktować się z Jego córką lub Kołem Absolwentów Zakładów Kształcenia Nauczycieli w Łowiczu.
Podaję na podstawie opracowań członków rodziny Mieczysława niektóre brakujące dane. Dzieci: Grażyna i Marek
rodzeństwo: Piotruś i Agatka ( z innej matki) zmarli w dzieciństwie oraz Piotr i Elżbieta. Mieczyslaw był najmłodszy.
Odznaczenia i wyróżnienia:
Krzyż Oficerski i Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny Medal "Zasłużonym na Polu Chwały, Medal za Udział w Wojnie Obronnej 1939r., Złoty Krzyż Zasługi; Medale: Dziesięciolecia, Trzydziestolecia i Czterdziestolecia PRL; Złota Odznaka ZNP, Honorowa Odznaka Miasta Łodzi.
Wyróżniony tytułem "Zasłużony Nauczyciel PRL", Wpisany do Księgi Zasłużonych Obywateli Miasta Zduńskiej Woli.
