dowódca plutonu artylerii przeciwpancernej w II batalionie
Przydział po 1 września 1939:
60 pp
Funkcja po 1 września 1939:
dowódca plutonu artylerii przeciwpancernej w II batalionie
Przebieg służby wojskowej:
# 1938-1939 - na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy 25 Dywizji Piechoty w Szczypiornie (ukończonym z tytułem pchor.);
# 1939 - wcielony do 60 pułku piechoty w Ostrowie;
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 60 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą, bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej i obronie Warszawy aż do kapitulacji
Data śmierci:
Miejsce śmierci:
Obecne miejsce spoczynku:
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Feliks Pałys pochodził z rolniczej rodziny, która w 1920 roku przybyła ze wsi Klempie Dolne w powiecie Busko na Kielecczyźnie do Moszczanicy w powiecie Ostrów w Poznańskiem, gdzie objęli gospodarstwo poniemieckie. Gdy w czerwcu 1938 roku zdał egzamin dojrzałości, odpowiedział na apel Ministerstwa Spraw Wojskowych, zgłaszając się ochotniczo do służby wojskowej. W latach 1938-1939 odbywał szkolenie na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy 25 Dywizji Piechoty w Szczypiornie, po którego ukończeniu otrzymał tytuł podchorążego rezerwy i został wcielony do 60 pułku piechoty w Ostrowie. W kampanii 1939 roku wziął udział na stanowisku dowódcy plutonu artylerii przeciwpancernej II batalionu 60 pp ze składu 25 Dywizji Piechoty armii "Poznań". Wraz ze swoim oddziałem walczył m.in. w potyczkach granicznych rejonie Odolanowa, następnie pod Dąbiem nad Nerem, Uniejowem, Łęczycą, Tumem, Solcą Małą, Ozorkowem, Piątkiem i Łowiczem. 17 września przeprawił się przez Bzurę w jej dolnym biegu, by po ciężkich bojach na terenie Puszczy Kampinoskiej przebić się cztery dni później do oblężonej Warszawy, a następnie uczestniczyć w jej obronie, na odcinku w rejonie lasku bielańskiego i kompleksu budynków Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego. Po kapitulacji i złożeniu broni trafił do obozu przejściowego w Łowiczu, z którego został wkrótce zwolniony. Powróciwszy do Wielkopolski, przeszedł do konspiracji w ramach Służby Zwycięstwu Polski - Związku Walki Zbrojnej, następnie Armii Krajowej (ps. "Kwiatkowski", "Żelazko", "Szczęsny"). Działał kolejno na terenie obwodów Konin, Busko i Sandomierz. W czerwcu 1944 roku został awansowany na stopień podporucznika. Wkrótce objął funkcję dowódcy kompanii w batalionie sandomierskim, który skoncentrowano w związku z rozpoczęciem akcji "Burza". Po rozbiciu batalionu przez Niemców w końcu lipca 1944 roku, a następnie zdobyciu przyczółka sandomierskiego przez wojska radzieckie, przeszedł do pracy terenowej na Lubelszczyźnie. W maju 1945 roku powrócił do rodzinnej Moszczanki w Wielkopolsce, gdzie zaangażował się w działalność podziemia antykomunistycznego w ramach Zrzeszenia "Wolność i Niezawisłość". Uniknąwszy aresztowania przez funkcjonariuszy służb bezpieczeństwa, wyjechał na Ziemie Odzyskane, ukrywając się na Śląsku Opolskim. Kiedy ogłoszono amnestię, ujawnił się 15 marca 1947 roku.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Pałys F., Moje wojenne wspomnienia, "Biuletyn Informacyjny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Poznań", 2005, Nr 2 (61), s. 33-39.
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2017-03-01 19:36:01 przez Nasz Zamek |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
