# 1914-1918 - w armii austro-węgierskiej na frontach I wojny światowej;
# od 16 XI 1918 - w Wojsku Polskim, gdzie w stopniu por. sł. st. art. i przydziałem do 11 pułku artylerii skierowany na odsiecz Lwowa;
# 1919 - na kursie dowódców baterii w Rembertowie, po czym przydzielony do III dywizjonu 8 pułku artylerii polowej, formowanego w Zambrowie;
# 1919-1920 - szeregach III dyonu 8 pap na wojnie polsko-bolszewickiej;
# jesień 1920 - wraz z 8 pap przeniesiony do Łomży;
# 1921 - skierowany na przeszkolenie do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu;
# 1922 - zweryfikowany w stopniu kpt. sł. st. art. ze starszeństwem z dniem 1 VI 1919 r.;
# 1923 - na kursie dowódców batalionów w Rembertowie;
# do 1924 - w 28 pułku artylerii polowej z Zajezierzu k. Dęblina;
# z dniem 6 XI 1924 - przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu (1924-1926 - wykładowca organizacji i mobilizacji armii; 1925-1927 - instruktor jazdy konnej; 1926 - dowódca I baterii ćwiczebnej; 1927-1929 - wykładowca administracji armii; do 1929 - zastępca komendanta do spraw gospodarczych);
# z dniem 1 I 1927 - awansowany na stopień mjr. sł. st. art.;
# z dniem 15 IX 1929 - przeniesiony na stanowisko dowódcy II dywizjonu 4 pułku artylerii ciężkiej w Tomaszowie Mazowieckim;
# 1937 - po ukończeniu kursu dla dowódców pułków artylerii przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 4 dywizjonu artylerii ciężkiej w Łodzi;
# z dniem 19 III 1938 - awansowany go na stopień ppłk. sł. st. art.;
# pocz. IX 1939 - przeniesiony na stanowisko dowódcy 28 pułku artylerii lekkiej w Zajezierzu k. Dęblina;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny; za wojnę 1919-1920 r.) i IV (Krzyż Złoty; za kampanię 1939 r.), Krzyż Niepodległości, Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921, Krzyż Armii Krajowej, Medal Wojska (czterokrotnie), Srebrny Krzyż Zasługi i inne
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 28 pal, m.in. w obronie Modlina; 28 IX - wzięty do niewoli niemieckiej;
Data śmierci:
5 październik 1963
Miejsce śmierci:
Wrocław
Obecne miejsce spoczynku:
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Rudolf Ostrihansky urodził się 25 lipca 1895 roku w Kopkach w powiecie Nisko w rodzinie pochodzenia francusko-węgierskiego, jako syn Ludwika i Aranki z domu Denef. Po ukończeniu szkoły ludowej w Jarosławiu uczęszczał do prywatnych szkół średnich w Chyrowie i Grazu, gdzie zdał egzamin maturalny, następnie zaś studiował nauki przyrodniczo-rolne w Wiedniu i Zurichu. Od roku 1914 służył w armii austro-węgierskiej. Po ukończeniu szkoły podchorążych rezerwy artylerii w Sopron został skierowany na front I wojny światowej. W roku 1916 w stopniu podporucznika artylerii walczył na froncie włoskim, gdzie zetknął się z emisariuszem Polskiej Organizacji Wojskowej z Krakowa. Na początku października 1918 roku przyjechał do Krakowa, a 16 listopada tego roku wstąpił do służby w Wojsku Polskim. W stopniu porucznika służby stałej artylerii został przydzielony do 11 pułku artylerii i wysłany na odsiecz Lwowa. W roku 1919 skierowano go na kurs dowódców baterii w Rembertowie. Po jego ukończeniu jesienią 1919 roku otrzymał przydział do formowanego w Zambrowie III dywizjonu 8 pułku artylerii polowej, w szeregach którego w latach 1919-1920 wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Walczył na froncie północnym, nad Dźwiną i Berezyną w rejonie Bobrujska. Od lipca 1920 roku uczestniczył w bojach odwrotowych, m.in. pod Grodnem. Z dniem 26 sierpnia 1920 roku przeszedł do odwodu armii na odpoczynek. Od 9 września 1920 roku walczył na froncie południowym w Małopolsce, uczestnicząc 14 września w zdobywaniu Zasławia. Jesienią 1920 roku wraz z pułkiem został przeniesiony do Łomży. Po zakończeniu działań wojennych w 1921 roku otrzymał skierowanie na przeszkolenie do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W roku 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana służby stałej artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1923 roku ukończył w Rembertowie kurs dla dowódców batalionów. Do roku 1924 służył w 28 pułku artylerii polowej z Zajezierzu koło Dęblina. Z dniem 6 listopada 1924 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu, gdzie w latach 1924-1926 był wykładowcą organizacji i mobilizacji armii, w latach 1925-1927 - instruktorem jazdy konnej, w roku 1926 - dowódcą I baterii ćwiczebnej, a w latach 1927-1929 - wykładowcą administracji armii. Do 1929 roku pełnił ponadto funkcję zastępcy komendanta do spraw gospodarczych. W międzyczasie, z dniem 1 stycznia 1927 roku, otrzymał awans na stopień majora służby stałej artylerii. Z dniem 15 września 1929 roku został przeniesiony do służby liniowej w 4 pułku artylerii ciężkiej w Łodzi. Mianowano go dowódcą II dywizjonu 4 pac, stacjonującego w Tomaszowie Mazowieckim. Po ukończeniu kursu dla dowódców pułków artylerii został w roku 1937 przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 4 dywizjonu artylerii ciężkiej w Łodzi. Z dniem 19 marca 1938 roku awansowano go na stopień podpułkownika służby stałej artylerii. Na początku września 1939 roku został przeniesiony na stanowisko dowódcy 28 pułku artylerii lekkiej w Zajezierzu koło Dęblina. Na czele tej jednostki ze składu 28 Dywizji Piechoty armii "Łódź" odbył kampanię polską 1939 roku. Walczył z wrogiem na Ziemi Łódzkiej, potem w obronie Modlina. Po kapitulacji Modlina 28 września 1939 roku trafił do niewoli niemieckiej. Osadzony w obozie jenieckim w Działdowie, został 14 października 1939 roku, zgodnie z umową kapitulacyjną, zwolniony. Początkowo przebywał w Radomiu. Jesienią 1939 roku wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski, potem zaś do Związku Walki Zbrojnej (pseud. Aureliusz). Do 10 marca 1940 roku pełnił funkcję oficera do zleceń płk. dypl. Sfefana Roweckiego, pseud. Rakoń, po czym został mianowany komendantem Okręgu ZWZ "Poznań". W sierpniu i na początku września 1941 roku w wyniku dekonspiracji Gestapo uzyskało informacje dotyczące jego osoby. Ostrzeżony o grożącym mu aresztowaniu, 9 września 1941 roku w trybie alarmowym wyjechał do Warszawy i oddał się do dyspozycji Komendy Głównej ZWZ, pozostając urlopowany do końca listopada 1941 roku, kiedy mianowano go komendantem Okręgu ZWZ "Pomorze", którego dotychczasowego komendanta aresztowało Gestapo. W dniu 13 maja 1943 roku został zatrzymany przez Niemców podczas próby przejścia granicy Generalnego Gubernatorstwa w Nowym Dworze Mazowieckim i aresztowany na podstawie listu gończego Gestapo z Poznania. Więziono go w Toruniu, Poznaniu (Dom Żołnierza - siedziba Gestapo; Fort VII), Inowrocławiu i Bydgoszczy, a w lipcu 1944 roku osadzono w obozie koncentracyjnym Stutthof. Podczas ewakuacji w styczniu 1945 roku zdołał zbiec z kolumny więźniów i ukrywał się do czasu wejścia wojsk sowieckich, po czym przez Bydgoszcz udał się do Radomia. W dniu 12 grudnia 1945 roku ujawnił w siedzibie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie swoją działalność konspiracyjną w czasie niemieckiej okupacji. Zamieszkał na stałe w pobliżu Radomia, gdzie prowadził własne małe gospodarstwo rolno-ogrodnicze. W dniu 5 października 1963 roku, przebywając u swej córki we Wrocławiu, zmarł nagle na zawał serca.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 363, indeks nazwisk - s. 442.
Przybyszewski A. M., 28 Pułk Artylerii Lekkiej, Pruszków 2002 [Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, z. 136], s. 14, 24.
Ostrihansky Rudolf - , ppłk art., oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=570 [dostęp: 14 II 2012].
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2018-01-26 02:31:37 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
