# 1933-1936 - w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej (1933-1934 - na kursie unitarnym SPP w Różanie);
# 20 I 1934 - przesunięty z 11 do 6 kompanii szkolnej;
# 16 IX 1935 - przesunięty do 10 kompanii szkolnej;
# 26 IX 1935 - awansowany na stopień tyt. plut. pchor.;
# 18 VII 1936 - awansowany na stopień tyt. sierż. pchor.;
# 15 X 1936 - promowany na stopień ppor. sł. st. piech. ze starszeństwem z dniem 15 X 1936 r. (lokata 31.) i przydziałem do 14 pułku piechoty we Włocławku;
# 16 III 1938, 23 III 1939, 26 V 1939 - odnotowany w stopniu ppor. sł. st. piech. z przydziałem na stanowisko dowódcy plutonu 6 kompanii strzeleckiej w II batalionie 14 pp;
# 4 VI 1939 - w stopniu ppor. sł. st. piech. jako członek delegacji 14 pp na ceremonii wręczania darów na Fundusz Obrony Narodowej przez społeczeństwo miasta Lipno;
# przed IX 1939 - na stanowisku dowódcy kompanii 14 pp (?);
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z baonem zapasowym 14 pp, m.in. w obronie Warszawy; 29 IX - wzięty do niewoli niemieckiej;
Data śmierci:
14 listopad 1983
Miejsce śmierci:
Obecne miejsce spoczynku:
Włocławek, Al. Chopina, Cmentarz Komunalny, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Tak
Forma upamiętnienia:
imienna tablica epitafijna grobu rodzinnego na Cmentarzu Komunalnym we Włocławku, Al. Chopina (stopień: por.)
Życiorys:
Bolesław Wiktor Meres urodził się 31 stycznia 1915 roku w Żywcu jako syn Wiktora (oficera) i Rozalii z domu Lachowskiej. W czerwcu 1933 r. złożył egzamin dojrzałości (typu humanistycznego) w Państwowym Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, po czym wybierając karierę zawodowego oficera, w latach 1933-1936 odbywał szkolenie w Szkole Podchorążych Piechoty w w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej (1933-1934 - na kursie unitarnym SPP w Różanie). Z dniem 15 października 1936 roku otrzymał promocję na stopień podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do 14 pułku piechoty we Włocławku. 16 marca 1938, 23 marca 1939, 26 maja 1939 roku był odnotowywany na stanowisko dowódcy plutonu 6 kompanii strzeleckiej w II batalionie, a przed wybuchem II wojny światowej objął dowództwo jednej z kompanii 14 pp. W kampanii polskiej we wrześniu 1939 r. wraz z batalionem zapasowym 14 pp wymaszerował do Warszawy, biorąc udział w jej obronie. Po kapitulacji stolicy został 29 września 1939 roku wzięty do niewoli niemieckiej. Resztę wojny spędził w oflagach: X B Nienburg, XVIII C Spittal / Drau i II C Woldenberg. Uwolniony 18 kwietnia 1945 roku, przebywał w Zgrupowaniu Wojskowym w Heilshoop w Niemczech. Do Polski powrócił 5 sierpnia 1946 roku. 24 sierpnia 1946 roku poślubił we Włocławku Marię z Nawarskich, a następnie wraz z żoną przeprowadził się do Krakowa, gdzie mieszkała jego rodzina. Mając problemy ze znalezieniem pracy odpowiadającej jego kwalifikacjom, zatrudnił się jako kierowca, wożąc węgiel z Katowic do Krakowa. Powróciwszy w połowie roku 1947 do Włocławka, podjął pracę w Dziale Zaopatrzenia miejscowej Fabryki Manometrów i Termometrów (od września 1948 roku - Kujawska Fabryka Manometrów). W 1956 roku ukończył Wyższą Szkołę Muzyczną w Sopocie, a następnie do emerytury był nauczycielem muzyki, języka niemieckiego i przysposobienia wojskowego w Zasadniczej Szkole Ekonomicznej i Technikum Ekonomicznym oraz w Szkole Muzycznej we Włocławku. Pobyt w niemieckich obozach jenieckich zostawił trwały uszczerbek na jego zdrowiu. Poważna choroba reumatyczna dawała o sobie znać co roku, atakując w powikłaniach oczy i serce i powodując częste pobyty w szpitalu. 14 listopada 1983 roku zmarł nagle na zawał serca.
