dowódca IV plutonu 3 kompanii ckm w III batalionie
Przydział po 1 września 1939:
improwizowany batalion "Lij mu" (dowódca: ppor. Bogdan Ginter) (od 18 IX)
Funkcja po 1 września 1939:
dowódca kompanii ckm
Przebieg służby wojskowej:
# IX 1934 - X 1935 - na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy 17 DP przy 69 Pułku Piechoty w Gnieźnie (zasadnicza służba wojskowa);
# I 1937 - promowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty z przydziałem mobilizacyjnym do 70 pułku piechoty w Pleszewie;
# 24 VIII 1939 - zmobilizowany do 70 pp;
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Zbiersk (1 IX) - Stawiszyn - Długa Wieś (2 IX) - Stawiszyn - Szadek (3 IX) - Kamień (4 IX) - Koło (5 IX) - lasy na południe od toru kolejowego Koło - Kutno (6-9 IX) - Byszew - Kostusin - Budki - Witonia - folwark Nędzerzew - Rogulice (9 IX) - Janów - Brzozów (10 IX) - Gieczno - Wola Rogozińska - Sypin - Czarników - Garnki Łowickie - Marcinowo - Mirosławice - Eliaszów (11-13 IX) - rejon Orłowo - folwark Gosławice - Wola Kałkowa (14-16 IX, kontuzjowany) - Brzozów Stary - Budy Stare - Kamion (18 IX) - Puszcza Kampinoska (19-23 IX) - rejon Iłowa (wzięty do niewoli);
Data śmierci:
27 styczeń 1986
Miejsce śmierci:
Poznań
Obecne miejsce spoczynku:
Poznań, ul. Grunwaldzka, Cmentarz Komunalny nr 2 Junikowo, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
pole 16, rząd 35, miejsce 13
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Jan Julian Lewandowski urodził się 13 lutego 1913 roku w Szczypiornie koło Kalisza jako syn Wacława i Jadwigi z Podczaskich. W roku 1939 ukończył Wydział Prawno-Ekonomiczny Uniwersytetu Poznańskiego. Zasadniczą służbę wojskową odbył w latach 1934-1935 na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy 17 DP przy 69 Pułku Piechoty w Gnieźnie. W styczniu 1937 roku otrzymał promocję na stopień podporucznika rezerwy piechoty z przydziałem mobilizacyjnym do 70 pułku piechoty w Pleszewie. Zmobilizowany 24 sierpnia 1939 roku, został wyznaczony na stanowisko dowódcy IV plutonu 3 kompanii ckm w III batalionie 70 pp, na czele którego wziął udział w kampanii polskiej we wrześniu 1939 roku. Walczył m.in. w bitwie nad Bzurą, a następnie w bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej. 16 września w Woli Kałkowej został ranny wskutek wybuchu pocisku artyleryjskiego. Wzięty do niewoli niemieckiej w rejonie Iłowa, przez szpital przejściowy w Żychlinie, punkt zborny w Sójkach i obozy przejściowe w Pabianicach i Wrocławiu trafił wpierw do Oflagu VII B Eichstätt (numer jeniecki 224), a w maju 1940 roku do Oflagu VII A Murnau. W Murnau, gdzie był przetrzymywany do końca wojny, prowadził kursy dokształcające z ekonomii, pomagał kolegom oficerom Żydom, przygotował rozprawę doktorską (nie wszczął po wojnie przewodu doktorskiego). W sierpniu 1945 roku otrzymał powołanie do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Do grudnia 1946 roku przebywał we Włoszech, następnie w Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił funkcje oficera ewidencyjnego, dowódcy plutonu samochodowego i kwatermistrza. Do Polski wrócił 21 maja 1947 roku. Wraz z żoną, Ireną Woźniewską, którą poślubił 3 czerwca tego roku, zamieszkał w Poznaniu. W mieście tym przyszły na świat ich trzy córki: Małgorzata, Maria i Bernadeta. Z Poznaniem związane było też jego całe życie zawodowe. Pracował w budownictwie mieszkaniowym, nadzorując kwestie ekonomiczne i gospodarcze. Działał ponadto w Związku Inwalidów Wojennych i Kole Murnauczyków przy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Zmarł 27 stycznia 1986 roku w Poznaniu.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, Aneks 1 - s. 151, indeks nazwisk - s. 201 (dalej: Głowacki 1969).
Lewandowski J. J., Spotkania na wojnie i w niewoli, oprac. Maria Lewandowska-Pijanowska (maszynopis, archiwum rodzinne) (dalej: Lewandowski 1984).
Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (Maria Lewandowska-Pijanowska, córka weterana).
Lewandowska-Pijanowska M., Rezler-Wasielewska V., Sprawa Mamunowa, "Łambinowicki Rocznik Muzealny", t. 39, 2016, s. 170 (dalej: Lewandowska-Pijanowska, Rezler-Wasielewska 2016).
