# 20 V 1936 - przed komisją poborową w PKU Włocławek;
# od 25 III 1938 - w 9 kompanii strzeleckiej 63 pułku piechoty w Toruniu (zasadnicza służba wojskowa);
# 5 IX 1938 - awansowany na stopień st. strz.;
# 1 IX 1939 - awansowany na stopień kpr. i mianowany dowódcą drużyny;
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 63 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą; 19 IX - wzięty do niewoli niemieckiej
Data śmierci:
21 listopad 1977
Miejsce śmierci:
Kwidzyn
Obecne miejsce spoczynku:
Mikołajki Pomorskie, cmentarz parafialny, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Zygmunt Latopolski urodził się 20 marca 1915 roku w Ruszkowie w powiecie Rypin jako syn Jana Latopolskiego i Józefy z Jabłońskich. W 1929 roku ukończył czteroklasową szkołę powszechną w Dobrem. Następnie pracował jako rolnik. 20 maja 1936 roku zgłosił się do poboru w Powiatowej Komendzie Uzupełnień we Włocławku. Od 25 marca 1938 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową w 9 kompanii strzeleckiej 63 pułku piechoty w Toruniu. 5 września 1938 roku otrzymał awans na stopień starszego strzelca. 1 września 1939 roku wraz z awansem na stopień kaprala mianowano go dowódcą drużyny. Na stanowisku tym wziął udział w wojnie obronnej Polski 1939 roku. Walczył na szlaku bojowym 63 pułku piechoty ze składu Armii "Pomorze", m.in. w bitwie nad Bzurą, w trakcie której 19 września 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej przez trzy lata, pracując m.in. przymusowo w gospodarstwie rolnym w miejscowości Pfaffenhofen pod Monachium. Zwolniony 9 października 1942 roku, powrócił do domu. 21 kwietnia 1945 roku został ponownie zmobilizowany, tym razem do "ludowego" Wojska Polskiego, i przydzielony na stanowisko dowódcy drużyny kompanii strzeleckiej 41 Pułku Piechoty 12 Dywizji Piechoty. Zdemobilizowano go 17 grudnia 1945 roku, a 12 grudnia 1949 roku - przeniesiono do rezerwy. Mieszkał w Pietrzwałdzie, później - w Krastudach w powiecie Sztum. Zmarł 21 listopada 1977 roku w Kwidzynie.
Wspomnienia / relacje:
Jak wspomina Daniel Latopolski, syn weterana: "Będąc dzieckiem, słuchałem jego opowiadań, że walczył w II wojnie światowej w kampanii wrześniowej 1939 roku. Z tych opowiadań, niestety, niewiele pamiętam. Jednym z opowiadań, które utkwiło mi w pamięci, to bitwa nad Bzurą, gdyż ojciec tam dostał się do niewoli niemieckiej. […] Ojciec w swych opowiadaniach bardzo często wspominał generała Bołtucia. Zawsze mówił o nim z uznaniem i szacunkiem […]".
Historia pochówku:
Źródła:
Archiwum rodzinne / rodzinna tradycja (zebr. Daniel Latopolski, syn weterana).
Tradycja rodzinna (Róża Solecka).
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2024-02-18 23:41:10 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
