Karta weterana

Rodzeństwo:
Stan cywilny:
Małżonek:
Dzieci:
Ostatni adres:

Narodowość:
Wykształcenie:
Zawód:

Wyznanie:
Tytuł naukowy:
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Łódź

Rodzaj broni lub służby:	Wojska saperskie
Stopień:	płk
Przydział na 1 września 1939:	Inne
Jednostka:	sztab armii

Funkcja na 1 września 1939:	dowódca saperów armii
Przydział po 1 września 1939:
Funkcja po 1 września 1939:	dowódca saperów Armii "Warszawa"

Przebieg służby wojskowej:
Odznaczenia:	Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V, Krzyż Walecznych - 3x, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Niepodległości.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:

Data śmierci:	21 lipiec 1989
Miejsce śmierci:	w Warszawie
Obecne miejsce spoczynku:	Cmentarz Wawrzyszew w Warszawie
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:	Ur. 30 VI 1895 w Sulęcinku pow. Środa Wlkp. Ukończył gimnazjum w Essen, po czym rozpoczął studia politechniczne. Po wybuchu I wojny światowej zostaje w VIII 1914 powołany do służby w armii niemieckiej. Przeszkolenie odbywał w 24 p. pionierów, skąd został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Pionierów w Hanowerze. Po ukończeniu szkoły powraca do 24 p. pionierów, w którym w stopniu ppor. zostaje d-cą plutonu, potem kompanii. W latach 1915-1918 bierze udział w walkach na froncie zachodnim m. in. pod Ypres, Bruggie i Verdun. W X 1918 powraca do kraju i już 1 XI 1918 wstępuje do WP. Przydzielony do 1 p. inż. w Warszawie. W II 1919 odkomenderowany z grupą saperów do pociągu pancernego „Mściciel” i skierowany na front wojny polsko-bolszewickiej na Wołyniu. Awansowany do stopnia por. 1 III 1919. W czasie walk o Kowel wyróżnił się rozbrojeniem ładunków zaminowanego mostu kolejowego na rzece Turii. Wysadził także most na rzece Stachom uniemożliwiając wrogim wojskom opanowanie go pociągami pancernymi. Odznaczony VM kl. 5 i awansowany do stopnia kpt. sł. st. Następnie pełnił funkcję technicznego d-cy kompanii pionierów i referenta technicznego 9 DP. Wyróżnił się pracami fortyfikacyjnymi na przyczółku mostowym „Rzeczyca” w VI 1920. Po wojnie do 1921 był z-cą szefa Inżynierii i Saperów 2 Armii, potem 1921-1923 d-cą 23 b. sap. w 7 p. sap. Awansowany do stopnia mjr sł. st. sap. 1 VII 1923. Od 1923 d-ca 24 b. saperów potem krótko z-ca d-cy 7 p. saperów. W latach 1926-1927 szef Inżynierii i Saperów w sztabie DOK VII w Poznaniu. Od 1927 – 1929 z-ca d-cy 9 p. saperów. W latach 1929-1934 był d-cą 4. b. saperów. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. sap. 1 I 1931. W 1935 przeniesiony na stanowisko d-cy Saperów MSWoj., a w 1936 mianowany d-cą 3 Grupy Saperów w Warszawie. Awansowany do stopnia płk sł. st. sap. 19 III 1938. W VII 1939 wyznaczony na stanowisko d-cy saperów Armii „Łódź”. Kierował wówczas rozbudową inżynieryjną pasa obrony armii. W kampanii wrześniowej 1939 uczestniczy na stanowisku d-cy saperów Armii Łódź”. Po wycofaniu się Armii „Łódź” do Warszawy bierze udział w jej obronie na stanowisku d-cy saperów armii broniącej Warszawy. Po kapitulacji Warszawy od IX 1939 w niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu VII A w Murnau. Po uwolnieniu z niewoli 29 IV 1945 przebywał krótko na terenie Niemiec, po czym powrócił do kraju. Po powrocie do kraju zgłosił się do służby wojskowej i został przyjęty do LWP. W 1946 ze względu na stan zdrowia przeniesiony do rezerwy. Zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował w budownictwie przy odbudowie Warszawy. W 1956 ukończył studia na Wydziale Budownictwa Politechniki Warszawskiej uzyskując dyplom inżyniera. Mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł 21 VII 1989. Pochowany na cmentarzu Wawrzyszew w Warszawie. Odznaczony: VM kl. 5, KW3x, ZKZ, MN. Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006; M. Bielski. GO „Piotrków” 1939. W-wa 1991; Z. Barszczewski. Sylwetki saperów. W-wa 2001. (inf. Tadeusz Łaszczewski) http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=567
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 286. Wróblewski J., Armia „ Łódź ” 1939, Warszawa 1975, s. 39 i 386 (dalej: Wróblewski).
Uwagi:	Wróblewski, s.39: "Do prac inżynieryjno-saperskich na głównej pozycji obrony przywiązywano wielką wagę, planowano je centralnie, a kierował nimi szef saperów armii, płk Langner." Wróblewski, s.386: Dodatek do rozkazu z dnia 29 IX [19]39r. Za wykazaną odwagę i męstwo z narażeniem swego życia nadaje niżej wymienionym żołnierzom następujące odznaczenia: dca saperów, płk Langner Stefan - Virtuti Militari 4 kl. Juliusz Rómmel gen. dyw. Dowódca armii „Łódź” i „Warszawa”