adiutant dowódcy etapów w dowództwie armii "Pomorze"
Przydział po 1 września 1939:
armia "Pomorze", armia "Warszawa"
Funkcja po 1 września 1939:
adiutant dowódcy Grupy Operacyjnej gen. bryg. Michała Karaszewicz- Tokarzewskiego ze składu armii "Pomorze" (od 12 IX), adiutant dowódcy Kadry i Legii Oficerskiej i Podoficerskiej ze składu armii "Warszawa" (od 23 IX)
Przebieg służby wojskowej:
# od 1916 - jako ochotnik w 2 pułku piechoty Legionów Polskich (w walkach na Wołyniu, następnie od XI 1916 - na terenie Królestwa Polskiego);
# od VII 1917 - w Polskiej Sile Zbrojnej;
# od XI 1918 - w Wojsku Polskim;
# 1919-1920 - po ukończeniu wojennego kursu szkoły podchorążych w szeregach 9 pułku piechoty Legionów na froncie wojny polsko-bolszewickiej;
# 1922 - zweryfikowany w stopniu por. sł. st. piech. ze starszeństwem z dniem 1 VI 1919 r. z przydziałem do 9 pp Leg.;
# 1923 - przeniesiony na stanowisko dowódcy kompanii w 40 pułku piechoty we Lwowie;
# 1929-1934 - na stanowisku adiutanta komendanta Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie;
# z dniem 1 I 1931 - awansowany na stopień kpt. sł. st. piech.;
# 1934-1936 - ponownie w 40 pp;
# II 1936 - II 1938 - na stanowisku adiutanta dowódcy Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie;
# II 1938 - VIII 1939 - na stanowisku adiutanta dowódcy Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu, gen. M. Karaszewicz-Tokarzewskiego;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny), Krzyż Niepodległości, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
m.in. w bitwie nad Bzurą; 19-28 IX - w obronie Warszawy;
Kumor Emil Franciszek - , kpt. piech., oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=566 [dostęp: 29 I 2012].
Uwagi:
Po kapitulacji Warszawy uniknął niewoli niemieckiej. Należał do współorganizatorów konspiracyjnej Służby Zwycięstwu Polski, w której działał od 27 września 1939 r., pełniąc funkcję szefa legalizacji w Oddziale I Dowództwa Głównego SZP, a następnie w Komendzie Głównej Związku Walki Zbrojnej. Od lipca 1940 r. był szefem Wydziału Inwestycji i Zakupów w Oddziale VII Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej / Armii Krajowej. 11 lipca 1941 r. został awansowany na stopień majora. Organizował akcję "Góral". W Powstaniu Warszawskim był od sierpnia 1944 r. inspektorem odcinka w Śródmieściu i pierwszym organizatorem produkcji granatów. W międzyczasie uzyskał awans na stopień podpułkownika. Po upadku powstania od 2 października 1944 r. przebywał w niewoli niemieckiej, początkowo w obozie Lamsdorf, skąd w listopadzie 1944 r. został przeniesiony do Oflagu II C Woldenberg. Podczas ewakuacji jeńców znalazł się w kolumnie, która 29 stycznia 1945 r. dotarła do miejscowości Deetz (Dziedzice), gdzie następnego dnia został uwolniony przez oddział pancerny armii radzieckiej, po czym przez Piłę i Czarnków powrócił do kraju. Po krótkim pobycie w Komorowie k. Warszawy, wyjechał do Krakowa w celu odszukania swej rodziny. Zarejestrowawszy się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Krakowie, otrzymał skierowanie do Komisji Rehabilitacyjnej w Warszawie, a następnie do Biura Personalnego Wojska Polskiego we Włochach k. Warszawy w celu przeprowadzenia weryfikacji stopnia wojskowego. W połowie maja 1945 r. został wezwany do Biura Personalnego Ministerstwa Obrony Narodowej, gdzie otrzymał przydział do Wojska Polskiego. Po stażu odbytym w 41 pułku piechoty w Goleniowie k. Szczecina, w sierpniu 1945 r. został mianowany dowódcą 62 pułku piechoty w Skierniewicach, a następnie wraz z pułkiem przeniesiony do Ełku. W końcu czerwca 1946 r. otrzymał przydział na stanowisko szefa wydziału operacyjnego przy Dowództwie Okręgu Wojskowego nr IV we Wrocławiu. Z powodu choroby z dniem 5 listopada 1946 r. został na własną prośbę zwolniony ze służby wojskowej. Zamieszkał wówczas w Komorowie k. Warszawy. Aresztowany w 1949 r. pod fałszywymi zarzutami przez funkcjonariuszy Informacji Wojskowej, był więziony do r. 1953. Zwolniony po umorzeniu śledztwa, pracował zarobkowo, poświęcając się w wolnych chwilach pracy publicystycznej. Opublikował kilkanaście artykułów poświęconych działalności konspiracji w okresie okupacji niemieckiej. Spisał ponadto wspomnienia, które pod tytułem "Wycinek z historii jednego życia" ukazały się w r. 1967, już po jego śmierci. Zmarł nagle na serce 28 grudnia 1957 r.
Ostatnie zmiany: 2018-01-29 17:51:45 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
