Wysocki: "Awanse: 1921r. - kapitan; 1924r. - major; 1927r. - podpułkownik ze starszeństwem od 1 lipca 1925r.; 1933r. - pułkownik."
Odznaczenia:
Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V (nr 5310),
Krzyż Niepodległości,
Order Odrodzenia Polski kl. IV,
Krzyż Walecznych - 2x,
Złoty Krzyż Zasługi.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
04 sierpień 1953
Miejsce śmierci:
we Wrocławiu
Obecne miejsce spoczynku:
Cmentarz katedralny w Łowiczu, ul. Blich
Lokalizacja grobu:
Wysocki: grób rodzinny Bukowieckich
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 25 III 1892 w Bochni, syn Jana i Marii z Brzózków. Uczęszczał do szkoły średniej. Od 1915 służył w Legionie Puławskim, potem po rozwiązaniu legionu w polskich oddziałach na wschodzie. Od XI 1918 w WP. W stopniu por. bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Do stopnia kpt. awansowany w 1921. W 1922 zweryfikowany w stopniu mjr sł. st. piech. z starszeństwem od 1 VI 1919. Służył m. in. w 21 pp w Warszawie, gdzie w latach 1923- V 1927 dowodził I batalionem. Od 3 VIII 1925 do 3 XI 1925 przebywał na kursie doszkalającym dla oficerów sztabowych w Rembertowie. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. piech. 1 VII 1925. W V 1927 przeniesiony z 21 pp do 57 pp w Poznaniu na stanowisko z-cy d-cy pułku. Funkcję pełnił do VI 1930. Z dniem 1 VII 1930 przeniesiony na stanowisko d-cy 10 pp w Łowiczu. Awansowany do stopnia płk sł. st. piech. 1 I 1933. 10 pp dowodził do VIII 1939. W końcu VIII 1939 mianowany d-cą piechoty dywizyjnej mobilizowanej 44 DP Rez. Jednak funkcji nie objął. Kampanię wrześniową 1939 odbywał z 10 pp w składzie 26 DP. Walczył z Niemcami nad Bzurą, potem w walkach odwrotowych. Po rozbiciu pułku w nocy z 19/20 IX 1939 dowodził resztkami pułku podczas prób przebicia się na Wyszogród. Po zaciętej walce w rejonie m. Giżyce oddział zostaje rozbity i ulega rozsypce. Wzięty do niewoli niemieckiej przebywał 21 IX 1939 w przejściowym obozie jenieckim w Żyrardowie. Wojnę spędził w oflagach. Po uwolnieniu zniewoli w 1945 powrócił do kraju. Mieszkał we Wrocławiu, gdzie zmarł 4 VIII 1953.
Pochowany na cmentarzu parafialnym w Łowiczu.
Żonaty od 1915 z Janiną Zofią z Brzósków. Z tego związku miał córkę Irenę zamężną Kryczyńską /1916-1997/ i syna Andrzeja /1927-1990/.
Odznaczony VM kl. 5 nr 5310, KN, OOP4, KW 2x, ZKZ, MI.
Dz. Pers. Nr 55 z 22 V 1925;
Dz. Pers. MSWoj. Nr 14 z 5 V 1927;
Dz. Pers. MSWoj. Nr 11 z 18 VI 1930;
Roczniki oficerskie 1924, 1928, 1932;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006;
K. Satora. Opowieści wrześniowych sztandarów. W-wa 1990.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=566
Wysocki: "Bracia płk. Krudowskiego, Jan i Stefan, zostali zamordowani w Katyniu, zaś Józef - w KL Auschwitz."
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 326 (dalej: Głowacki).
Wysocki W., 10 Pułk Piechoty 1918 - 1939, wydawnictwo Bellona, Warszawa 1997, str. 129/130 (dalej: Wysocki).
Uwagi:
Tadeusz Łaszczewski - W końcu VIII 1939 mianowany d-cą piechoty dywizyjnej mobilizowanej 44 DP Rez. Jednak funkcji nie objął. Kampanię wrześniową 1939 odbywał z 10 pp w składzie 26 DP.
Głowacki: dowództwo 44 DP Rez., dowódca piechoty dywizyjnej - płk Marian Krudowski (dowódca 10 pp nie przybył).
Wysocki: "Zyskał sobie dużo sympatii i uznania ze strony społeczeństwa łowickiego."
Ostatnie zmiany: 2012-03-03 14:51:24 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
