córka Barbara /ur. 1924/„Gozdawa” i syn Przemysław /ur. 1925/„Spiczak” byli żołnierzami AK w Obwodzie AK Dębica. Syn poległ 27 VII 1944w walce z Niemcami.
Krzyż Złoty Orderu Wojennego "Virtuti Militari" (nr 00170),
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego "Virtuti Militari" (nr 5038),
Krzyż Niepodległości,
Order Odrodzenia Polski kl.V,
Krzyż Walecznych - 4x,
Złoty Krzyż Zasługi.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
19 grudzień 1976
Miejsce śmierci:
Szpital w Penley (wieś w północnej Walii)
Obecne miejsce spoczynku:
Cmentarz w Penrhos
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 30 I 1895 w Dąbrowie Górniczej, syn Franciszka i Franciszki z d. Gącyłło. Uczył się w prywatnym Seminarium Nauczycielskim w Ursynowie. Był członkiem tajnego skautingu oraz Związku strzeleckiego w Zagłębiu Dąbrowskim. 02 VIII 1914 wstępuje do Legionów Polskich. Początkowo w pierwszej kompanii kadrowej, potem w szwadronie W. Beliny-Prażmowskiego. Po reorganizacji w Legionach Polskich służy w 1 szwadronie 1 p. uł. Legionów Polskich. Walczył nad Nidą i pod Łowczówkiem. Brał udział w kampanii wołyńskiej. Ukończył szkołę oficerską jazdy w Ostrołęce. Po rozwiązaniu pułku kawalerii w wyniku kryzysu przysięgowego w VII 1917 uniknął internowania i ukrywał się do XI 1918 w Dąbrowie Górniczej, działając jednocześnie w POW. Od 5 XI 1918 służy w Wojsku Polskim. Awansowany 27 XI 1918 do stopnia ppor. kaw. otrzymał przydział na stanowisko d-cy szkoły podoficerskiej w 3 Pułku Ułanów Śląskich i pozostaje tam do 3 X 1919. Następnie dołącza do 3 p. uł. na froncie wołyńskim, gdzie dowodzi 1 plutonem. Awansowany 1 III 1920 do stopnia por. sł. st. kaw. Mianowany jednocześnie d-cą 2 szwadronu, którym dowodził do końca wojny polsko-bolszewickiej. Brał udział w bitwie warszawskiej w VIII 1920, potem w walkach pościgowych. We IX 1920 awansowany do stopnia rtm. sł. st. kaw. W 1922 w czasie obejmowania przyznanych Polsce obszarów Górnego Śląska jego szwadron w składzie 3 p. uł. wchodził w skład grupy gen. St. Szeptyckiego. Następnie służy do 1927 w 3 p. uł. Awansowany do stopnia mjr sł. st. kaw. 15 VIII 1924. Od 5 X 1927 d-ca szwadronu w 19 p. uł., a od 26 IV 1928 z-ca d-cy 20 p. uł. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. kaw. 1 I 1930. W latach 1930-1938 dowodził 5 psk w Dębicy. Do stopnia płk awansowany 1 I 1934. W IV 1938 obejmuje dowództwo 17 p. uł. w Lesznie, którym dowodzi podczas kampanii wrześniowej 1939 w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii Armii „Poznań”. Walczył pod Walewicami i Zbrożkową Wolą. Uczestniczył w walkach nad Bzurą, potem dowodził Wielkopolską Brygadą Kawalerii w składzie Zbiorczej Brygady Kawalerii gen. R. Abrahama. Po ciężkich walkach z Niemcami przebija się do Warszawy i uczestniczy w jej obronie. Po kapitulacji Warszawy 28 IX 1939 w niewoli niemieckiej. Przebywał w oflagu VII A w Murnau. Po uwolnieniu z oflagu 29 IV 1945 wyjeżdża do Włoch, gdzie wstępuje do II Korpusu Polskiego gen. W. Andersa, w którym obejmuje dowództwo 4 p. pancernego „Skorpion”. Po ewakuacji z Włoch oddz. II Korpusu Polskiego przebywał w Wlk. Brytanii. Po demobilizacji w 1947 zamieszkał z żoną Zofią i córką Barbarą w Londynie. Włączył się do pracy koleżeńskiej w kołach żołnierzy pułków, z którymi był związany.
Gdy jego zdrowie uległo pogorszeniu przeniósł się z rodziną do Polskiego Ośrodka dla Emerytów w Penrhos w Walii, gdzie zmarła jego żona. Brał jeszcze udział w jesienią 1971 w zjeździe kawalerzystów w 50 rocznicę powstania Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, potem w X 1974 w obchodach 60 rocznicy „Patrolu Siódemki Beliny” w Londynie. Na początku 1976 ciężko zachorował. Przebywał w szpitalu w Penley, gdzie zmarł 19 XII 1976. Jego spopielone zwłoki zostały złożone w urnie w grobie żony na cmentarzu w Penrhos.
Jego żona Zofia z d. Potocka ps. „Kaczka”, córka Barbara /ur. 1924/„Gozdawa” i syn Przemysław /ur. 1925/„Spiczak” byli żołnierzami AK w Obwodzie AK Dębica. Syn poległ 27 VII 1944 w walce z Niemcami.
Odznaczony VM kl. 4, nr 00170 za kampanię wrześniową 1939 i kl. 5 nr 5038 /za wojnę z bolszewikami/, KN, OOP 5kl., KW4x, ZKZ.
Roczniki oficerskie 1923,1924,1928,1932;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006;
P. Bauer-B. Polak. Armia Poznań w wojnie obronnej 1939. Poznań 1983;
R. Abraham. Wspomnienia znad Warty i Bzury. W-wa 1969;
W. Bartosz. Przywracani pamięci. Płk kaw. Ignacy Kowalczewski /1895-1976/wyd. Polska Zbrojna; Kawalerowie VM 1792-1945, t. II, cz. 1. Koszalin 1991.
(inf. Tadeusz Łaszczewski )
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=566
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 488.
Taborski J., 17 Pułk Ułanów Wielkopolskich im. Króla Bolesława Chrobrego. Dzieje, tradycja i współczesność. Toruń 2005, s. 220/221 (dalej: Taborski 2005).
Uwagi:
Ostatnie zmiany: 2013-11-12 09:37:34 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
