Tekla, Zofia, Maria, Wojciech, Jan (więzień nr 47704 obozu koncentracyjnego Auschwitz; więziony również w obozie koncentracyjnym Mauthausen i podobozach Melk i Ebensee w Austrii; 5 V 1945 - wyzwolony przez Amerykanów)
# lata 30. XX w. - w szkole podchorążych rezerwy (zasadnicza służba wojskowa);
# VII 1939 - w stopniu por. rez. piech. zmobilizowany do 57 pułku piechoty w Poznaniu;
Odznaczenia:
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 57 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą
Data śmierci:
wrzesień 1939
Miejsce śmierci:
nieznane
Przyczyna śmierci:
zaginiony
Okoliczności śmierci:
1) Według relacji Zenona Przybyła, mieszkańca Kopaniny (pow. Szamotuły) i uczestnika kampanii 1939 r., który widział oficera 16 września przed wieczorem pod miejscowością Karnków (pow. Łowicz), następnego dnia o świcie Niemcy dokonali silnych nalotów i ostrzału ciężką artylerią zgrupowania polskich wojsk. Po tych wydarzeniach wszelki ślad po nim zaginął.
2) Jak relacjonował ppłk. dypl. Tomasz Rybotycki, dowódca.57 pułku piechoty, w nocy z 16 na 17 września 1939 r. na odprawie w dowództwie 14 Dywizji Piechoty wyznaczył por. Kasperkowi zadanie odnalezienia I batalionu 57 pp mjr. Stanisława Hrycka i osobistego poprowadzenia go po osi oddziału przez Iłów na południowo-zachodni skraj lasu Stare Budy. O godz. 8.00 na zachodnim skraju lasu Stare Budy otrzymał meldunek por. Kasperka, że poszukiwany batalion nadchodzi, a on sam wraca, by go podciągnąć. Było to ostatnie spotkanie dowódcy pułku z podkomendnym (Wesołowski 2019).
Nikodem Kasperek urodził się 3 września 1912 roku we wsi Domecko pod Opolem jako syn Jakuba i Pauliny z domu Kwosek. Po upadku powstań śląskich i przegranym przez Polaków plebiscycie wraz z rodzicami opuścił w 1922 roku rodzinne strony, które przypadły Niemcom. Osiedliwszy się w Sokolnikach Małych w powiecie Szamotuły, został uczniem gimnazjum w Szamotułach. Będąc zapalonym harcerzem, jako druh "Nikuś" organizował obozy letnie na kresach wschodnich II Rzeczypospolitej, np. w Okopach Św. Trójcy, na Wileńszczyźnie czy nad Zbruczem, w których uczestniczyli również harcerze ze Śląska. Po maturze kontynuował naukę jako student Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego, który ukończył w 1938 roku. W trakcie studiów był czynnym działaczem Związku Akademickiej Młodzieży Ludowej i Związku Młodzieży Wiejskiej RP "Wici", a jednocześnie odbył zasadniczą służbę wojskową w szkole podchorążych rezerwy. Zmobilizowany w lipcu 1939 roku, wziął udział w kampanii 1939 roku na stanowisku oficera informacyjnego 57 pułku piechoty ze składu 14 Dywizji Piechoty armii "Poznań". W szeregach pułku walczył m.in. w bitwie nad Bzurą, w trakcie której zaginął.
Wspomnienia / relacje:
"Nasi na Śląsku spisują się bardzo dobrze. Jest rzeczą pewną, że po tej wojnie Domecko i Opole będą w Polsce" (z ostatniego listu od zaginionego do rodziny z 2 września 1939 r.).
Historia pochówku:
Członkowie rodziny prowadzili bezskuteczne poszukiwania informacji o miejscu śmierci i spoczynku oficera za pośrednictwem Czerwonego Krzyża i Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Poszukiwania mogiły:
Poszukiwania przez Czerwony Krzyż i W Radzie Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.
Kryska-Karski T., Piechota polska 1939-1945. Materiały uzupełniające do "Księgi chwały piechoty", wydanej w Warszawie, w 1939 r., z. 5, Londyn 1971, s. 31 (dalej: Kryska-Karski 1971).
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 468 (dalej: Bauer, Polak 1982).
Rezmer W., Armia "Poznań" 1939, Warszawa 1992, s. 479 (dalej: Rezmer 1992).
Ppłk dypl. Tomasz Rybotycki, dowódca 57 pp. Fragment zapisków z oflagu na temat działań pułku w dniach 12-18 września 1939 r., [w:] 14 Wielkopolska Dywizja Piechoty, wybór materiałów, opracowanie merytoryczne i wstęp A. Wesołowski, Warszawa - Sochaczew 2019 [Bitwa nad Bzurą w dokumentach i wspomnieniach, t.1], s. 300-301 (dalej: Wesołowski 2019).
