Karta weterana

Rodzeństwo:
Stan cywilny:
Małżonek:
Dzieci:
Ostatni adres:

Narodowość:
Wykształcenie:
Zawód:	oficer zawodowy

Wyznanie:
Tytuł naukowy:
Stanowisko:	dowódca plutonu

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:	Armia Poznań

Rodzaj broni lub służby:	Bronie pancerne
Stopień:	por.
Przydział na 1 września 1939:	Wielkopolska BK
Jednostka:	71 dyon panc.

Funkcja na 1 września 1939:	dowódca I plutonu w szwadronie czołgów TKS
Przydział po 1 września 1939:	71 dyon panc.
Funkcja po 1 września 1939:	dowódca I plutonu w szwadronie czołgów TKS

Przebieg służby wojskowej:	# 1 IX 1931 - 15 VIII 1934 - w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie k. Ostrowi Mazowieckiej; # 15 VIII 1934 - awansowany na stopień ppor. sł. st. piech.; # VIII 1934 - 30 VI 1938 - w 45 pułku piechoty w Równem; # 19 III 1938 - awansowany na stopień por.; # 1 VII 1938 - 31 VIII 1939 w 1 batalionie pancernym w Poznaniu;
Odznaczenia:	Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny, nr 12468), Krzyż Walecznych (dwukrotnie), Krzyż Partyzancki, Medal za Warszawę 1939-1945, Odznaka Grunwaldzka, Krzyż Armii Krajowej, Warszawski Krzyż Powstańczy (10 X 1984 r., pośmiertnie)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:	wraz z 71 dyonem panc., m.in. w bitwie nad Bzurą i bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej; 14-16 - w walkach o Brochów; 18 IX - ciężko ranny pod Sierakowem; po przedostaniu się do Warszawy umieszczony w szpitalu wojennym przy ulicy Kopernika, po jego zbombardowaniu - w szpitalu przy ul. Książęcej, ostatecznie leczony w Szpitalu Ujazdowskim, z którego uciekł 30 XI 1939 r.;

Data śmierci:	16 sierpień 1973 [3]
Miejsce śmierci:	Poznań [4]
Obecne miejsce spoczynku:	Poznań, Cmentarz Junikowo [5]
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:	Bronisław Jan Kalinowski urodził się 1 marca 1911 roku w Warszawie jako syn Jana i Natalii. W latach 1931-1934 odbywał szkolenie w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie koło Ostrowi Mazowieckiej, po ukończeniu której został 15 sierpnia 1934 roku awansowany na stopień podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do w 45 pułku piechoty w Równem. 19 marca 1938 roku otrzymał awans na stopień porucznika i przeniesienie do 1 batalionu pancernego w Poznaniu. W kampanii 1939 roku wziął udział na stanowisku dowódcy I plutonu szwadronu czołgów TKS w 71 dywizjonie pancernym ze składu Wielkopolskiej Brygady Kawalerii armii "Poznań". Przeszedł szlak bojowy od Wielkopolski po przedpola Warszawy, walcząc m.in. w bitwie nad Bzurą i bojach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej. Ciężko ranny 18 września pod Sierakowem, po przedostaniu się do Warszawy został umieszczony w szpitalu wojennym przy ulicy Kopernika, po jego zaś zbombardowaniu przeniesiony do szpitala przy ul. Książęcej. Ostatecznie leczono go w Szpitalu Ujazdowskim, z którego uciekł 30 listopada. Od początku okupacji zaangażował się pod pseudonimem "Piotr" w działalność konspiracyjną w ramach Związku Walki Zbrojnej - Armii Krajowej, będąc wykładowcą i instruktorem na tajnych kompletach szkolenia podchorążych i młodszych dowódców, a jednocześnie zastępcą dowódcy Dywizjonu 1806 (konspiracyjnego 1 pułku strzelców konnych) podporządkowanemu XII Zgrupowaniu im. Łukasińskiego (Batalion "Łukasiński") ze składu Rejonu 4 Obwodu I Śródmieście Okręgu Warszawskiego AK. W Powstaniu Warszawskim 1944 roku uczestniczył jako zastępca dowódcy Dywizjonu 1806 z Batalionu "Łukasiński", zaś po reorganizacji oddziału - jako dowódca plutonu "1806" ze składu Zgrupowania "Sienkiewicz", następnie odcinka "Kuba"-"Sosna" Grupy "Północ" AK. Walczył na Starym Mieście jako dowódca reduty "Kanoniczki", a równocześnie przez pewien okres jako dowódca reduty "Bank Polski" w zgrupowaniu "Sosna". Po upadku Starówki przeszedł kanałami do Śródmieścia, biorąc udział w walkach na linii Nowy Świat - Warecka - Bracka - Aleje Jerozolimskie. Od 20 września 1944 roku walczył w 15 pułku piechoty AK "Wilków" 28 Dywizji Piechoty AK im. Stefana Okrzei ze składu Warszawskiego Korpusu Armii Krajowej. 2 października 1944 roku otrzymał awans na stopień kapitana. Wzięty do niewoli niemieckiej, został osadzony jako jeniec w Stalagu 344 Lamsdorf, a następnie w Oflagu VII A Murnau (numer jeniecki 102027). Do kraju powrócił 12 grudnia 1945 roku. Po wojnie przekwalifikował się, uzyskując uprawnienia mistrza mechaniki pojazdowej. Do śmierci prowadził warsztat rzemieślniczy mechaniczno-samochodowy w Poznaniu. Zmarł 16 sierpnia 1973 roku w Poznaniu.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września N-Z, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 358 (dalej: KPŻP). Kryska-Karski T., Straty Korpusu Oficerskiego 1939-1945, Londyn 1996, s. 551 (dalej: Kryska-Karski 1996). Abraham R., Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury, wyd. II popr., Warszawa 1990, s. 283, 305 (dalej: Abraham 1990). Skalski J., 1 Batalion Pancerny, Warszawa 1991 [Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej, z. 5], s. 24 (dalej: Skalski 1991). Bronisław Jan Kalinowski, [w:] Powstańcze biogramy, oprac. Muzeum Powstania Warszawskiego, http://www.1944.pl/powstancze-biogramy/bronislaw-kalinowski,19544.html [dostęp: 30 III 2017] (dalej: Powstańcze biogramy).
Uwagi:	W części źródeł (KPŻP; Kryska-Karski 1996) został odnotowany błędnie jako zaginiony w kampanii 1939 r.
Przypisy:	[1] a) Jan (źródło: Powstańcze biogramy); b) brak danych (źródło: KPŻP; Kryska-Karski 1996; Abraham 1990; Skalski 1991); [2] a) 1 marca 1911 (źródło: Powstańcze biogramy); b) brak danych (źródło: KPŻP; Kryska-Karski 1996; Abraham 1990; Skalski 1991); [3] a) 16 sierpnia 1973 (źródło: Powstańcze biogramy); b) błędnie: 18 września 1939 (źródło: Kryska-Karski 1996); c) błędnie: 1939 (źródło: KPŻP); d) brak danych (źródło: Abraham 1990; Skalski 1991); [4] a) Poznań (źródło: Powstańcze biogramy); b) nieznane (źródło: KPŻP; Kryska-Karski 1996); c) brak danych (źródło: Abraham 1990; Skalski 1991); [5] a) Poznań, Cmentarz Junikowo (źródło: Powstańcze biogramy); b) Nieznane miejsce pochówku (źródło: KPŻP; Kryska-Karski 1996); c) brak danych (źródło: Abraham 1990; Skalski 1991);