# od 22 III 1938 - w 59 pułku piechoty w Inowrocławiu (zasadnicza służba wojskowa)
Odznaczenia:
brak
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 59 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą; 16/17 IX - ranny w rej. Witkowic i Brochowa, następnie leczony w Szpitalu Wojennym nr 802; 19 IX - wzięty do niewoli niemieckiej
Data śmierci:
11 kwiecień 2004
Miejsce śmierci:
woj. kujawsko-pomorskie
Obecne miejsce spoczynku:
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Kazimierz Kaczmarek urodził się 20 lutego 1916 roku w Starym Radziejowie jako syn Jana i Władysławy z Balceraków. Od 22 marca 1938 roku odbywał zasadniczą służbę wojskową w 59 pułku piechoty w Inowrocławiu. W szeregach tego samego oddziału ze składu 15 Dywizji Piechoty armii "Pomorze" wziął udział w kampanii 1939 roku. Służąc w stopniu strzelca jako sanitariusz 4 kompanii w II batalionie, uczestniczył między innymi w bitwie nad Bzurą. Ranny 16/17 września w rejonie Witkowic i Brochowa w powiecie Sochaczew, trafił do Szpitala Wojennego nr 802. Wzięty 19 września do niewoli niemieckiej, został osadzony jako jeniec wojenny nr 45298 w Stalagu XVII B Gneixendorf w Austrii, w którym przebywał od 10 listopada 1939 do 9 sierpnia 1940 roku. Przeniesiony na status cywilnego robotnika przymusowego, pracował na rzecz III Rzeszy w przemyśle, najpierw od 6 września 1940 do 17 marca 1943 roku w stalowni Henick Karl w Krems w Austrii, a następnie od 22 marca 1943 do 11 września 1944 roku w kopalni węgla Mellin w rejonie Saarbrücken w Zagłębiu Saary (z oddelegowaniem w okresie od 10 do 22 kwietnia 1943 roku do pobliskiej kopalni węgla St. Ingbert). Od 22 maja do 5 czerwca 1944 roku przebywał jako pacjent w szpitalu górniczym. 13 października 1945 roku. powrócił do Polski, gdzie pracował w rodzinnym gospodarstwie rolnym. 28 stycznia 1956 roku został przeniesiony do rezerwy. Zmarł 11 kwietnia 2004 roku.
