- Absolwent Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, V Promocja 1931r., specjalność po promocji - obserwator.;
- Po kursie pilotażu oraz pilotażu myśliwskiego w Grudziądzu przydział do 3 pl w Poznaniu na st. obserwatora eskadr liniowych.;
- Mianowany podporucznikiem w Korpusie Oficerów Lotnictwa 15 VIII 1931r.;
- W 1934 r. ukończył kurs pilotażu, a następnie kurs wyższego pilotażu w L.S.S. i B. w Grudziądzu uzyskując kwalifikacje pilota myśliwskiego.;
- Latał w 133 eskadrze myśliwskiej w 3 pl w Poznaniu.;
- W 1935 r. awans do stopnia porucznika.;
- W 1937 r. wyznaczony został na organizatora i pierwszego dowódcę 161 eskadry myśliwskiej 6 pl we Lwowie.;
- Od 1.XI.1938 r. pełnił funkcję oficera taktyczno-operacyjnego III/6 dywizjonu myśliwskiego.;
- Po mobilizacji odkomenderowanego do dyspozycji dowódcy lotnictwa Armii „Łódź”.;
- Tuż przed rozpoczęciem działań wojennych wraz z dywizjonem stacjonuje na lotnisku polowym Widzew-Ksawerów k/Łodzi - pola tutejszego folwarku.;
Odznaczenia:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (pośmiertnie);
- Krzyż Walecznych(za 1920r.);
- Medal Pam. za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"(za 1920r.);
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
4 wrzesień 1939
Miejsce śmierci:
lotnisk polowe Widzew-Ksawerów, folwark
Przyczyna śmierci:
poległy
Okoliczności śmierci:
1. "[...]4.IX.1939 r. podczas ataku Niemców na polowe lotnisko dywizjonu Widzew-Ksawerów dopadł samolotu, ale podczas startu został zestrzelony na skraju lotniska ponosząc śmierć.[...]"(Źródło: Hubert K. Kujawa);
2. "[...]W godzinach popołudniowych nad lotniskiem podstawowym ukazał się samolot rozpoznawczy npla, na który wystartowała zasadzka w składzie: por. pil. Jeziorowski Tadeusz i ppor. pil. Zadroziński Zdzisław. Bezpośrednio po starcie nadleciały dwa dotąd niewidoczne samoloty myśliwskie ME 109 /9 samolotów/. Rozpoczęła się krótka, ale nierówna walka. Bezpośrednio przed nią wylądowały 3 samoloty własne, które wróciły z przyfrontowej zasadzki zagrożonej przez naziemne oddziały npla.
W chwili rozpoczęcia walki piloci samolotów tych chcieli wystartować, lecz brak powietrza w butlach pokładowych i gorące silniki spowodowały, że nie mogli uruchomić silników.
Por. pil. Jeziorowski po krótkiej, a zawziętej walce podchodzi do lądowania, prawdopodobnie ranny. W tym momencie zostaje zaatakowany przez npla z tyłu i w powietrzu zapalony. Bezpośrednio po tym spada na ziemię i ponosi śmierć.[...]"(Źródło: "Lotnicza gazeta łódzkiego regionu NA PROSTEJ");
- Imienna tablica epitafijna na pierwotnej mogile;
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:
Życiorys:
"[...]Urodził się w wielodzietnej rodzinie młynarza, w Cierszewie pod Płockiem[...], patriotycznej i silnej wiarą, bogatej w dziesięcioro dzieci. Już w 1918 roku został zapisany do słynnego Gimnazjum im. Stanisława Małachowskiego w Płocku. Bardzo wcześnie wstąpił do harcerstwa, gdzie miał przezwisko Biszkopt. W czasie obrony Płocka[sierpień 1920r.] zaledwie jedenastoletni, aby móc pomagać w działaniach wojennych, musiał mieć podpisane przez rodziców pozwolenie na udział w walce.[...] [Za bohaterską postawę podczas obrony Płocka odznaczony Krzyżem Walecznych] [...]Jeszcze w czasie nauki w gimnazjum Tadzio był aktywny w 2 Korpusie Kadetów w Modlinie. Potem przeniósł się do Korpusu Lwowskiego i zapłonął miłością do lotnictwa. W 1929 zdał bardzo dobrze egzaminy maturalne. W tym samym czasie otrzymał medal -Polska Swemu Obrońcy. Po maturze postanowił rozwijać pasję i wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Kiedy wybuchła II wojna światowa, był porucznikiem pilotem, pełniąc funkcję oficera taktyczno- operacyjnego 161 Eskadry Myśliwskiej 3 Dywizjonu 6 Pułku Lotnictwa we Lwowie. Zginął 4 września 1939 podczas ataku niemieckiego na lotnisko polowe Widzew. Po śmierci Tadeusz Jeziorowski został odznaczony Krzyżem Virtuti Millitari. Jego grób znajduje się w Łodzi.[...]"(Źródło: Tygodnik "idziemy")
Wspomnienia / relacje:
Obrona Płocka w 1920 roku: "[...]Mieszkańcy Płocka wykazali się ogromną odwagą i heroiczną postawą. Wśród walczących, w pierwszych szeregach własnym życiem ryzykowali ludzie młodzi, dzieci, które niczym Orlęta Lwowskie pod gradem kul, bomb i strzałów przynosiły amunicje żołnierzom oraz pomagały ludności cywilnej. W obronie Płocka brały udział też harcerki, które wytrwale pomagały przy kopaniu rowów, wydawały posiłki dla wojska. Postawa młodzieży wzruszyła i w pełni usatysfakcjonowała generała Józefa Hallera, który stwierdził Zachowanie się harcerzy było bez zarzutu. Bardzo wielu z nich pamiętam, choć ciężkie rany odnieśli, choć bardzo osłabieni, o tym tylko myśleli, ażeby wrócić jak najprędzej na front. A dwa tylko pytania najczęściej zadawali- jak Sprawa stoi, czy bolszewicy odpędzeni i drugie pytanie- o rodziców. Szczególnym męstwem w walkach o Płock wykazał się mały Tadzio Jeziorowski.[...]Mały Tadzio zdawał sobie sprawę, że na to rodzice się nie zgodzą, więc uciekł z domu. W dniach walki 18 i 19 sierpnia, wykazał się niezwykłą odwagą i sprytem. Z zachowanych wspomnień wynika, że bohaterski urwis bez najmniejszego strachu przez 5 godzin, mimo ogromnego zmęczenia roznosił amunicję- ze wspaniałą dumą odbierał naboje, nabijał broń i podawał ją żołnierzom. W płockim magazynie znajdowały się karabiny francuskie, austriackie i rosyjskie. Zadaniem małego żołnierza było dobranie odpowiednich naboi. Wsławił się tym, że gdy na jednej z barykad nie było już żadnego obrońcy, rzucił się, aby ratować porzucony karabin maszynowy. Mimo deszczu kul wyszedł z walki bez najmniejszego uszczerbku.[...]Męstwo Tadka Jeziorowskiego oraz jego kolegi - również harcerza, Józefa Kaczmarskiego- zostało nagrodzone specjalną uroczystością, podczas której marszałek Józef Piłsudski odznaczył ich Krzyżem Walecznych. Jeziorowski był najmłodszym uhonorowanym. Wśród odznaczonych znaleźli się również- Klemens Jędrzejewski, Wiktor Łebkowski, Stanisław Wojciechowski, Stefan Łoś, Jan Gośkowski, Bohdan Maciejowski, Jerzy Zapaśnik, Stefan Górzyński i Jan Wichrowski.[...]"(Źródło: Tygodnik "idziemy")
Historia pochówku:
"[...]Pochowany został we wspólnym grobie Żołnierzy Września na cmentarzu wojskowym Doły w Łodzi. Po wojnie, staraniem władz Aeroklubu Łódzkiego, zwłoki por. Jeziorowskiego i dwóch innych pilotów myśliwskich ekshumowano do oddzielnego grobu.[...]" (Źródło: Hubert K. Kujawa)
Poszukiwania mogiły:
Źródła:
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa "Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946", W. MON, Warszawa 1989, s. 119.;
- Tygodnik "idziemy", wydanie drukowane, sierpień 2010r. -
http://www.idziemy.com.pl/wydanie-drukowane/2010-33
- Stan w dn. 03.11.2011r.;
- Informacje biograficzne zebrał - Michał Uminiak / http://uboot.bloog.pl ;
- Artykuł pod red. Kajetana Jana Zakrzewskiego z "Lotniczej gazety łódzkiego regionu NA PROSTEJ", Nr 4(52), Łódź IX/X 2009., s. 4,5.;
Uwagi:
- Fotografia portretowa pochodzi z albumu pilota Franciszka Przybylskiego(mechanika 161 Esk. Myśl. we wrześniu 1939r.) i udostępniona dla www. bohaterowie1939.pl przez jego córkę Urszulę Okruszek;
- Hubert Kazimierz Kujawa "Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych w latach 1939-1946" tom I, wydanie II poprawione - na prawach rękopisu , s. 80, 81. oraz publikacja autora w http://www.marszalek.com.pl/INNE/prac03.pdf - stan z dn. 17.10.2011r.;
- Stowarzyszenie TRADYTOR -
Andrzej Muszalski - http://www.tradytor.pl/node/163
oraz
http://forum.tradytor.pl/viewtopic.php?f=68&t=2741
- Stan w dn. 05.11.2011r.;
Ostatnie zmiany: 2011-11-14 18:14:15 przez Saluda |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -