od 1 VIII 1914 - w armii rosyjskiej na froncie zachodnim I wojny światowej (trzykrotnie ranny), następnie w Szkole Oficerskiej Kawalerii; 10 II 1917 - awans na stopień chor. kaw.; 1 VIII 1917 - awans na stopień ppor. kaw.; od jesieni 1917 - w I Polskim Korpusie Wschodnim gen. J. Dowbora-Muśnickiego; od VI 1918 - w Armii Ochotniczej gen. M. Aleksiejewa w Stanicy Paszowskiej nad Donem, gdzie wstąpił do szwadronu polskiego, który później dał początek 14 p. uł.; od 1 IX 1918 - w 1 dyonie kawalerii polskiej na Kubaniu; od I 1919 - w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. L. Żeligowskiego w Odessie; 15 VI 1919 - razem z 14 p. uł. przekroczył granicę Polski; 1919-1920 - w 14 p. uł. Wojska Polskiego w wojnie polsko-ukraińskiej (m.in. 11-13 VII 1919 - w bitwie pod Jazłowcem) oraz jako ppor. sł. st. kaw. i dowódca plutonu, następnie szwadronem w wojnie polsko-bolszewickiej (m.in 14 VIII 1920 - jako dowódca 4 szwadronu wyróżnił się w boju pod Niestanicą); 1 VII 1921 - awans na stopień por. sł. st. kaw. i dalsza służba na stanowisku dowódcy szwadronu 14 p. uł. we Lwowie; 1 VII 1922 - awans na stopień rtm. sł. st. kaw., po czym ukończenie kursu doszkalającego dla dowódców szwadronów w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu; 15 VIII 1924 - awans na stopień mjr. sł. st. kaw., po czym ukończenie kursu unifikacyjno-doszkalającego w Rembertowie; od 1924 – na stanowisku kwatermistrza i II zastępcy dowódcy 14 p. uł.; 1 I 1930 - awans na stopień ppłk. sł. st. kaw.; 30 XII 1930 – przeniesienie na stanowisko dowódcy 20 pułku ułanów w Rzeszowie; 5 II 1935 – przeniesienie na stanowisko dowódcy 14 p. uł.; 1936 - awans na stopień płk. sł. st. kaw. ze starszeństwem z dniem 1 I 1936 (lokata 3);
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny za walki o niepodległość w latach 1918-1920) i kl. IV (Krzyż Złoty nr 2627 za kampanię wrześniową 1939), Krzyż Walecznych (czterokrotnie), Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Żołnierski św. Jerzego kl. IV (z okresu służby w armii rosyjskiej), Medal Dziesięciolecia
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 14 p. uł.
Data śmierci:
maj 1945
Miejsce śmierci:
Mauthausen, obóz koncentracyjny
Obecne miejsce spoczynku:
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Tak
Forma upamiętnienia:
tablica pamiątkowa na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie, ul. Powązkowska
Życiorys:
Wspomnienia / relacje:
Jak wspominał dowódca II plutonu w 3 szwadronie 14 p. uł., wachm pchor. / ppor. Eugeniusz Iwanowski: "Pułkownik Godlewski był dowódcą, którego stan emocjonalny można było poznać po sposobie noszenia rogatywki. Jeśli bramę koszar pułkownik przekraczał w czapce nasuniętej na oczy oznaczało to, że był w złym humorze, jeśli natomiast rogatywka była zawadiacko przesunięta na bakier, dzień w pułku zaczynał się pogodnie. Pomimo wypicia bruderszaftu z młodszymi oficerami nikt z nas nie zwracał się do Pułkownika po imieniu, bo zwykł on mawiać, że ›od Ty do Ty Sk...synu, droga jest bardzo krótka‹. Przyjaźnił się natomiast ze swymi kolegami z armii carskiej i czasów formowania się pułku i mimo dwudziestu lat od zakończenia odeskiej epopei nadal Pułk uważano za ›katolicki‹ i budujący swe ›esprite de corps‹ na tamtych tradycjach" (cyt. za: Rozdżestwieński 2008, s. 19 - przyp. 9)
Historia pochówku:
Źródła:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 493.
Rozdżestwieński P. M., Ułani Jazłowieccy. Zarys działań pierwszego rzutu 14. pułku ułanów Jazłowieckich w kampanii wrześniowej 1939 roku, Warszawa 2008, wg indeksu (dalej: Rozdżestwieński 2008).
Godlewski Edward Józef, oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=563 [dostęp: 3 stycznia 2012].
Uwagi:
Po kapitulacji Warszawy był czynny (pod pseud. "Garda" i "Izabelka") w konspiracji (Służba Zwycięstwu Polski / Związek Walki Zbrojnej / Armia Krajowa), pełniąc początkowo funkcję inspektora kierunkowego Komendy Głównej ZWZ/AK na Okręg Białystok, następnie od jesieni 1942 r. - komendanta obszaru białostockiego AK, od marca 1944 r. - inspektora KG AK, od maja 1944 r. - komendanta Okręgu Kraków AK, od 24 lipca 1944 r. - dowódcy Grupy Operacyjnej AK "Kraków". Dnia 28 lipca 1944 r. został mianowany generałem brygady. Wcześniej, 26 lipca 1944 r., nakazał na podległym terenie rozpoczęcie akcji "Burza", a 1 września 1944 r. wydał rozkaz baonowi "Skala" do marszu na pomoc Warszawie. W dniu 19 października 1944 r., gdy podróżował bryczką z Kielc do pobliskiej wsi, został aresztowany przez Niemców. Po przewieziu do Krakowa był od listopada 1944 r. więziony w więzieniu przy ul. Montelupich, 6 grudnia 1944 r. - wywieziony do obozu Gross-Rosen, a lutym 1945 r. - do obozu w Mauthausen, gdzie w maju 1945 r., na kilka dni przed wyzwoleniem, zmarł z głodu i wycieńczenia.
Ostatnie zmiany: 2014-02-01 17:45:48 przez redakcja |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
