Awanse:
rotmistrz (1919), major (1924), podpułkownik (1930), pułkownik (1933), generał brygady (1942).
Odznaczenia:
Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V (nr oo146),
Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.IV,
Krzyż Niepodległości,
Krzyż Walecznych - 2 x,
Złoty Krzyż Zasługi.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Przeszedł szlak bojowy od bitwy z Niemcami pod Mokrą do obrony Warszawy, potem w walkach na Lubelszczyźnie m. n. 22-23 IX 1939 pod Jacnią i Tomaszowem Lubelskim.
Data śmierci:
14 sierpień 1945
Miejsce śmierci:
w Otwocku
Obecne miejsce spoczynku:
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 13 IX 1895 we Lwowie, gdzie ukończył w 1914 gimnazjum i zdał maturę. Od VIII 1914 do VII 1917 służył w 1 pp Leg., potem w 1 kaw. Beliny-Prażmowskiego. Ukończył w Legionach szkołę oficerską. Po kryzysie przysięgowym 23 VII 1917 został internowany i we IX 1917 wcielony do armii austriackiej, z której zdezerterował i wstąpił do POW. Od XI 1918 w stopniu por. służy w WP. Uczestniczył w obronie Lwowa XII 1918-III 1919, potem uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Po wojnie zweryfikowany w stopniu rtm sł. st. kaw. z starszeństwem 01 VI 1919. Służył w 11 pułku ułanów w Ciechanowie. Ukończył kurs dla dowódców szwadronów w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Następnie dowodził szwadronem. Awansowany do stopnia mjr-a sł. st. kaw. 15 VIII 1924. Do 1928 pełnił funkcję kwatermistrza w 11 p. ułanów i jednocześnie z-ca d-cy 11 p. ułanów. W latach 1928-1930 studiuje w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Awansowany do stopnia ppłk-a sł. st. kaw. 1 i 1930. Po ukończeniu MSWoj. od IX 1930 oficer dyplomowany. Od X 1930 do VI 1935 d-ca 7 p. ułanów w Mińsku Mazowieckim. Awansowany do stopnia płk-a dypl. sl. st. kaw. 1 i 1933. Od VII 1935 do VI 1939 dowodzi 3 psk w Wołkowysku. Od VI 1939 do IX 1939 d-ca Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Równem, którą dowodził podczas kampanii wrześniowej 1939 od 6 IX – 23 IX 1939 w składzie GO „Piotrków”, potem GO kawalerii gen. W. Andersa do ostatniej bitwy pod Tomaszowem Lubelskim. Przeszedł szlak bojowy od bitwy z Niemcami pod Mokrą do obrony Warszawy, potem w walkach na Lubelszczyźnie m. n. 22-23 IX 1939 pod Jacnią i Tomaszowem Lubelskim. Uniknął niewoli. Od początku X 1939 przebywał w Warszawie, gdzie podjął działalność konspiracyjną w strukturach SZP. 10 X 1939 wyznaczony przez gen. M. Tokarzewskiego d-cę gł. SZP na stanowisko d-cy wojewódzkiego SZP Kraków. Około 19 X 1939 przybył do Krakowa, gdzie podjął współpracę z krakowską Radą Społeczno-Polityczną, której przewodniczył T. Orzelski. Uczestniczył w odprawie z oficerem z SZP w Krakowie. Po tym spotkaniu wraz z płk T. Komorowskim wyjechał do Warszawy, gdzie brał udział w odprawie prowadzonej przez płk dypl. S. Roweckiego. Na przełomie XI/XII 1939 wyznaczył oficerów inspekcyjnych z zadaniem organizowania struktur konspiracyjnych na podległym terenie. W I 1940 przekształcił dowództwo wojewódzkie SZP w oparciu o kadry SZP w Okręg ZWZ Kraków i został jego k-dtem. W II 1940 uczestniczył w spotkaniu Komendy Obszaru ZWZ Kraków z Okręgowym Kierownictwem Ruchu Ludowego. Zorganizował sztab Komendy Okręgu ZWZ Kraków oraz struktury terenowe. Teren okręgu został podzielony na 9 Inspektoratów Rejonowych ZWZ: Kraków, Miechów, Nowy Sącz, Nowy Targ, Tarnów, Jasło, Tarnobrzeg, Rzeszów i Przemyśl.
Prowadził aktywną działalność konspiracyjną. Na przełomie IV-V 1941 po masowych aresztowaniach wśród członków ZWZ na tym terenie i wyjeździe z Krakowa gen. T. Komorowskiego pełni jako p. o. dodatkowo funkcję k-dta Obszaru Kraków ZWZ. Zagrożony aresztowaniem przeniesiony do KG ZWZ w Warszawie. Od IX – XII 1941 k-dt Obszaru Białostockiego ZWZ. Następnie ze względu na stan zdrowia przeniesiony do rezerwy osobowej KG ZWZ/AK. Awansowany 15 VIII 1942 do stopnia generała brygady. Następnie w latach 1943-1944 inspektor KG AK. W VIII-X 1944 brał udział Powstaniu Warszawskim. Po upadku powstania w niewoli niemieckiej, skąd powraca do kraju wiosną 1945. Ciężko chory przebywał w sanatorium wojskowym w Otwocku, gdzie zmarł 14 VIII 1945.
Odznaczony: VM kl. IV kl. nr oo146 i 5, Krzyżem Niepodległości, KW2 x, Złotym Krzyżem Zasługi.
Roczniki oficerskie MSWoj. 1924,1928,1932;
Rocznik oficerów kawalerii 1930;
M. Bielski. Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939. W-wa 1991;
L. Głowacki. Obrona Warszawy i Modlina 1939. W-wa 1985;
L. Głowacki. Działania wojenne na Lubelszczyźnie w 1939. Lublin 1976;
T. Kryska – Karski, S. Żurakowski. Generałowie Polski Niepodległej. W-wa 1991;
T. Jurga. Obrona polski 1939. W-wa 1990;
T. Gąsiorowski. Biogram J. F /w:/ MSBUDN 1939-1956, t. 1. Kraków 1997/ tu obszerniejsza bibliografia/;
A. Zagórski. Okręg AK Kraków /w:/ AK-rozwój organizacyjny. W-wa 1996;
S. Piwowarski. Okręg Krakowski SZP-ZWZ-AK. Kraków 1994;
M. Ney-Krwawicz. Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945. W-wa 1990.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=563
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Jurga T., Obrona Polski 1939, Warszawa 1990, s. 470 i 766 (dalej: Jurga).
Kryska-Karski T., Żurakowski S., Generałowie Polski Niepodległej, Wydanie uzupełnione i poprawione, Warszawa 1991, s. 92.
http://www.stankiewicze.com/vm/vm_so.htm - Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari (dalej : Lista – Stankiewicze).
Uwagi:
Lista – Stankiewicze:
Filipowicz - Juljan - rotmistrz - 11 PUL - VM V kl. - 1918-20.
Filipowicz Julian - - płk - PSZ - VM IV kl. - 1939-45.
Jurga, s. 470: " Na swoich posterunkach pozostawali nadal tylko dowódca 30. DP gen. Cehak oraz dowódca Wołyńskiej BK płk. Filipowicz, obaj wyróżniający się odwagą, obowiązkowością i umiejętnościami dowódczymi."
Ostatnie zmiany: 2012-03-13 07:59:16 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
