# do 1935 - w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu (rocznik XII);
# 15 X 1935 - promowany na stopień ppor. sł. st. art. (lokata 70.) z przydziałem do 4 pułku artylerii lekkiej w Inowrocławiu;
# 19 III 1939 - awansowany na stopień por. sł. st. art.;
Andrzej Doroszewski urodził się w 4 czerwca 1912 roku w Żytomierzu jako syn Marcelego i Marii z Arszeniewskich. Był elewem korpusu kadetów, a następnie absolwentem Szkoły Podchorążych Artylerii i zawodowym oficerem. W kampanii 1939 roku wziął udział na stanowisku dowódcy 5 baterii 26 pułku artylerii lekkiej z składu 26 Dywizji Piechoty armii "Poznań". Walczył na szlaku bojowym swojego oddziału, m.in. w bitwie nad Bzurą. Wzięty do niewoli niemieckiej, został osadzony w Oflagu VII A Murnau. W 1941 roku zawarł (per procura) związek małżeński z Ireną Gołębiowską. Po wyzwoleniu obozu przez oddziały amerykańskie dołączył we Włoszech do tzw. "armii Andersa" (2. Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie). Po zakończeniu wojny przebywał wraz ze swą jednostką w Anglii. Do Polski powrócił w 1947 roku. Wraz z żoną zamieszkał w Łodzi, gdzie przyszły na świat jego dzieci. Pełnił funkcję dyrektora Centrali Zaopatrzenia Przemysłu Lekkiego, później kierownika działu w przedsiębiorstwie budowlanym. Po transformacji ustrojowej w Polsce został awansowany do stopnia kapitana rezerwy. Zmarł 12 stycznia 1992 roku w Łodzi.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 487 (dalej: Bauer, Polak 1982).
Domański W. S., 26 Pułk Artylerii Lekkiej im. Króla Władysława IV, Pruszków 1997 [Zarys historii wojennej pułków polskich w Kampanii Wrześniowej, z. 104], s. 38 (dalej: Domański 1997).
Łukasiak J., Szkoła Podchorążych Artylerii w Toruniu 1923-1939, Pruszków 2000, s. 46, 129 (dalej: Łukasiak 2000).
Tradycja rodzinna (A. Wojciech Doroszewski, syn weterana).
