Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V,
Krzyż Walecznych.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
21 listopad 1972
Miejsce śmierci:
w Hudersfield
Obecne miejsce spoczynku:
Lokalizacja grobu:
na Cmentarzu w Hudersfield
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 21 IX 1895 w Przedrzymicach Małych, pow. Żółkiew, syn Józefa i Wiktorii z d. Buczek. W 1913 ukończył Gimnazjum im. S. Żółkiewskiego w Żółkwi, a od 1913 studiował w akademii Handlowej we Lwowie. Od IX 1915 służy w 58 pp armii austriackiej, gdzie ukończył szkołę oficerską rezerwy, po czym instruktor w batalionie marszowym. Od V 1917 d-ca plutonu, potem kompanii w 58 pp. W XI 1918 podczas przedzierania się do Lwowa aresztowany przez Ukraińców wkrótce zbiegł. Ponownie ujęty 7 XII 1918 był więziony w Kamionce Strumiłowej i Radziechowie, potem od I 1919 w Jazłowcu, gdzie został odbity 7 VI 1919 przez oddziały WP. Od VI 1919 służy w WP, początkowo w Stacji Zbornej Oficerów we Lwowie, a następnie od VII 1919 dowodzi plutonem w 38 pp. W X 1919 przeniesiony do batalionu zapasowego 47 pp. Po ukończeniu kursu taktyki francuskiej w Nowym Dworze dowodził od I 1920 kompanią CKM w 47 pp. Bierze udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od VII 1920 d-ca kompanii w 12 pp. W czasie walk 2 IX 1920 zostaje ciężko ranny. W V 1921 uznany za niezdolnego do służby wojskowej i od XI 1921 bezterminowo urlopowany. Kontynuował wówczas studia w Akademii Handlowej we Lwowie. Zweryfikowany przez MSWoj. w stopniu por. z starszeństwem od 1 VI 1919.
Ponownie powołany do służby wojskowej we IX 1922. Przydzielony do 6 psp w Samborze, gdzie od X 1922 dowodzi kompanią, a od IX 1923 pełni funkcję oficera administracyjnego pułku, potem od I 1925 d-ca plutonu pionierów. Do stopnia kpt. sł. st. awansowany 15 VIII 1924. W III 1925 przeniesiony do KOP, gdzie był d-cą kompanii i adiutantem 13 Batalionu w Kopyczyńcach w Małopolsce Wschodniej, a od VIII 1925 oficer materiałowy 14 Batalionu KOP w Borszczowie. Od XII 1927 d-ca Kompanii Szkolnej 14 Batalionu KOP, potem od VIII 1928 ponownie d-ca kompanii granicznej 13 Batalionu KOP. W III 1931 przeniesiony do 39 pp w Jarosławiu. Ukończył kurs dla dowódców batalionu w CWP w Rembertowie. Awansowany do stopnia mjr sł. st. piech. 1 I 1936 i przeniesiony na dowódcę I batalionu w 3 pp Leg. w Jarosławiu. Podczas kampanii wrześniowej 1939 dowodzi 1 baonem 3 pp Leg. w składzie 2 DP w Armii „Łódź”. Walczy z wrogiem na szlaku bojowym 3 pp Leg., potem w bojach odwrotowych w kierunku Modlina. Od 23 IX 1939 dowodzi 4 batalionem 132 pp rez. i walczy w obronie Modlina. Po kapitulacji Modlina 29 IX 1939 w niewoli niemieckiej, skąd został zwolniony 26 X 1939. Powraca do Jarosławia, gdzie od XI 1939 działa w konspiracyjnej organizacji Narodowo-Ludowa Organizacja wojskowa /NLOW/. Pełnił wówczas funkcje oficera sztabu Komendy Obwodu Jarosław tej organizacji. W V 1940 przeszedł do Narodowej Organizacji Wojskowej /NOW/ i został przeniesiony do KG NOW w Warszawie, gdzie od VII 1941 pełnił funkcję z-cy por. A. Michałowskiego „Romana” – szefa oddziału organizacyjnego KG NOW. W 1942 nie podporządkował się decyzji Prezydium ZG SN o scaleniu NOW z AK. Po utworzeniu NSZ od IX 1942 pełnił funkcję szefa oddziału ogólno-organizacyjnego KG NSZ, a w I 1943 został także szefem wydziału wojskowego w tzw. Wojennym ZG SN, utworzonym przez secesjonistów z SN. W XII 1943 mianowany ppłk NSZ. W III 1944 podporządkował się decyzji o scaleniu NSZ z AK /7 III 1944/ i zgodnie z warunkami umowy zatwierdzono mu stopień ppłk-a. Od V 1944 szef sztabu KG NSZ, funkcję pełnił także w czasie Powstania Warszawskiego przebywając w dzielnicy Śródmieście-Północ. Warszawę opuścił wraz z ludnością cywilną. Przebywał w Piotrkowie Tryb., potem w Częstochowie. Po połączeniu dawnych oddziałów NOW /scalonych z AK/ i oddziałów NSZ /scalonych z AK/i utworzeniu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego na naradzie odbytej w X 1944 w Grodzisku Maz. do V 1945 był szefem sztabu KG NZW. Jednocześnie wchodził w skład wydziału wojskowego ZG SN. W obawie przed aresztowaniem 17 XII 1945 opuścił Polskę i przedostał się do Paryża, gdzie przebywał do 1948, a następnie wyjechał do Wlk. Brytanii, gdzie osiadł na stałe.
Zmarł 21 XI 1972 w Hudersfield, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Od 1932 był żonaty z Jadwigą z d. Stepan, miał dwie córki: Marię i Ewę.
Odznaczony: VM kl. 5, KW.
Roczniki oficerskie MSWoj. 1924, 1928, 1939;
R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006;
A. K. Kunert. Słownik konspiracji warszawskie 1939-1944, t. 3. W-wa 1991;
Narodowe Siły Zbrojne. Materiały z sesji naukowej poświęconej historii NSZ. W-wa 1994;
Z. S. Siemaszko. Narodowe siły Zbrojne. Londyn 1982.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=563
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 172 i 352 (dalej: Głowacki).
Wróblewski J., Armia „ Łódź ” 1939, Warszawa 1975, s. 398 (dalej: Wróblewski).
Uwagi:
Głowacki, s. 352: data śmierci - ok. 1970.
Głowacki, s. 172: " 3 pp Leg. ppłk. Jana Berka około godziny 9.00 uderzył wzdłuż drogi przez Pogroszew na Umiastów. W pierwszym rzucie nacierały dwa bataliony:
lewy 1 - mjr. T. Danilewicza na prawym skrzydle 1 kompania por. J. Bratka, obejmował drogę; prawy 3 - mjr. M. Fastnachta [...]."
Wróblewski, s. 398:
Dowództwo armii „Łódź” i „Warszawa” 29 IX 1939r.
Rozkaz do 2 dywizji piechoty Legionów
[….]. Za wybitne zasługi na polu chwały nadaję niżej wymienionym żołnierzom 2 DP Leg. krzyże Virtuti Militari następujących stopni:
dca 1 baonu, mjr Tadeusz Danilewicz - Virtuti Militari 5 kl.
Juliusz Rómmel
gen. dyw.
Dowódca armii „Łódź” i „Warszawa”
Ostatnie zmiany: 2012-02-20 11:37:52 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
