Złoty Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.IV,
Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V,
Order Odrodzenia Polski kl.5,
Krzyż Walecznych - 4x,
Złoty Krzyż Zasługi,
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
i inne.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
25 marzec 1985
Miejsce śmierci:
we Wrocławiu
Obecne miejsce spoczynku:
w Piotrkowie Trybunalskim
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 8 X 1892 w Wadolinie, pow, Rohatyn, syn Michała i Wiktorii z d. Zawistowskiej. W 1911 uzyskał maturę w gimnazjum w Brzeżanach, gdzie od 1906 bierze udział w pracach Polskiej Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej /poprzednio: „Odrodzenie” i „Promień”/, wraz z bratem Julianem redagował pismo „Iskry”. Od 1908 należy do ZWC gdzie używał ps. „Grzmot”. Studiował we Lwowie medycynę i przyrodę i nadal działał w ZWZ i Związku Strzeleckim 1911-1913. 1 X 1913 został powołany do armii austriackiej. W momencie wybuchu I wojny światowej /1 VIII 1914/ kończył szkołę oficerów piechoty rezerwy przy 100 pp. W okresie 1914-1918 jako oficer rezerwy dowodzi plutonem i kompanią 100 pp na froncie wschodnim. Brał udział w bitwach pod Kraśnikiem, Majdanem Skrzyneckim, gdzie został ranny. Walczy pod Gorlicami, Bieczem i Jasłem oraz następnie na froncie włoskim. W X 1918 utworzył w Lublanie oddział polski, na którego czele powraca do kraju. Od XI 1918 do X 1920 współorganizator w Piotrkowie Trybunalskim 9 pp późniejszego 26 pp, w którym dowodził kompanią, a potem baonem najpierw na Górnym Śląsku, a potem na Śląsku Cieszyńskim.
Awans do stopnia kpt. sł. st. piechoty WP otrzymał ze starszeństwem 1 VI 1919. Od I 1920 dowodził I Baonem 26 pp w walkach na Ukrainie. Walczy w rejonie Zwiahla i Rohaczewa, potem nad Styrem i Stochodem. Był dwukrotnie ranny. Po wojnie przeniesiony na stanowisko referenta wyszkolenia w sekcji piechoty Departamentu I, gdzie służy od 28 X 1920 do II 1922. W tym czasie odbył w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie kurs dla oficerów /dowódców batalionów i pułków/. Przeniesiony w III 1922 na stanowisko d-cy III batalionu w 25 pp. Awans do stopnia majora sł. st. uzyskał 15 VIII 1924. W okresie X 1927 do 1932 był kwatermistrzem 25 pp. Awansowany do stopnia ppłk sł. st. 1 I 1931. Od marca 1932 do I 1936 był zastępcą d-cy 2 ppLeg. Od I 1936 d-ca tego pułku. Awansowany do stopnia płk 1 I 1937. Dowodził 2 pp Leg. w kampanii wrześniowej 1939, który wchodził w skład Armii „Łódź”. Walczy z wrogiem w obronie Ojczyzny w rejonie Rozprzy. Później w walkach odwrotowych m.in. w obronie Ożarowa, gdzie 2 pp Legionów poniósł ciężkie straty. Od 14 IX 1939 uczestniczy w obronie Modlina. Dowodzi tu odcinkiem obrony „Zakroczym”. Po kapitulacji Modlina 28 IX 1939 wzięty do niewoli i umieszczony w przejściowym obozie jenieckim w Działdowie, skąd go zwolniono w końcu X 1939 na zasadzie umowy kapitulacyjnej. Potem przebywa w Warszawie, gdzie działa w konspiracji ZWZ/AK. Od lutego 1940 do V 1942 był inspektorem KG ZWZ/AK. Przeniesiony w maju 1942 na stanowisko k-dta Okręgu AK Łódź. Okręgiem dowodził z Warszawy, gdzie skompletował sztab okręgu. Jednak dowodzenie z Warszawy nie dawało należytego efektu. Sztab istniejący w Warszawie nie mógł zapewnić dowodzenia okręgiem. Liczne aresztowania wśród żołnierzy AK na terenie okręgu spowodowały zmiany organizacyjne. W końcu XII 1942 zostaje odwołany z stanowiska i przeniesiony z dniem 1 III 1943 na funkcję k-dta Okręgu AK Lwów. Na początku 1944 zwraca się z prośbą o zwolnienie z funkcji w związku ze swoim sprzeciwem wobec scalenia komendy miasta z komendą Okręgu Lwów, a także zagrożeniem aresztowaniem przez Niemców. 16 II 1944 odwołany z pełnionego stanowiska. Następnie przeniesiony do dyspozycji KG AK.
Po rozwiązaniu AK w I 1945 podjął pracę jako nauczyciel szkoły podstawowej w Adamkach pow. Kalisz. W 1946 ujawnia się i powraca do rodowego nazwiska. Wyjechał do Wrocławia gdzie się osiedla na stałe. Pracuje przy odbudowie tamtejszego ratusza a następnie w Książnicy „Atlas”, przeniesionej z Lwowa do Wrocławia i przekształconej w oddział Państwowego Przedsiębiorstwa Wydawnictw Kartograficznych, którego został dyrektorem. Na tym stanowisku pozostawał do czasu przejścia na emeryturę w III 1968.
Zmarł 25 marca 1985 we Wrocławiu, pochowany w Piotrkowie Trybunalskim.
Awansowany do stopnia gen. bryg. 3 V 1972. Był odznaczony: VM kl. 4 i 5, Orderem Odrodzenia Polski kl.5, KW 4x, Złotym Krzyżem Zasługi, ZKZ z M i innymi.
Opublikował swe wspomnienia z kampanii wrześniowej 1939.
Żonaty z Stanisławą Ostrowską, miał córkę Zofię i syna Zbigniewa.
Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932 ;
R. Rybka – K. Stepan. Awanse oficerskie w WP 1935-1939. Kraków 2003;
G. Mazur - J. Węgierski. Konspiracja Lwowska 1939-1944. Słownik biograficzny. Katowice 1997r.,s. 51-52;
S. Wyrzycki. 2 pp Legionów. Pruszków 1992.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=562
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 350 (dalej: Głowacki).
Wróblewski J., Armia „ Łódź ” 1939, Warszawa 1975, s. 397 (dalej: Wróblewski).
Obrona Zakroczymia r. 1939 na podstawie wspomnień gen. Ludwika Czyżewskiego, [w:] Zakroczym 940 lat, red. Kazimierz Szczerbatko, Zakroczym 2005, s. 43 (dalej: Zakroczym 2005).
Kryska-Karski T., Żurakowski S., Generałowie Polski Niepodległej, Wydanie uzupełnione i poprawione, Warszawa 1991, s. 85.
Uwagi:
Głowacki, s.350: Obsada 2 pp Leg. według pisemnej relacji kpt. M. G. Osuchowskiego z 1971r.
Wróblewski: Dowództwo armii „Łódź” i „Warszawa” dnia 29 IX 1939r.
Rozkaz do 2 dywizji piechoty Legionów
[….]. 2 pułk Leg. dobrze zasłużył na najwyższe odznaczenie, na krzyż Orderu Virtuti Militari na swój sztandar pułkowy.
Za wykazane męstwo i wyjątkowe zdolności dowódcze nadaję krzyż Virtuti Militari następującym żołnierzom tego pułku:
2 pp Leg., dca pułku, płk Ludwik Czyżewski - Virtuti Militari 5 kl.
Juliusz Rómmel
gen. dyw.
Dowódca armii „ Łódź” i „Warszawa”
Zakroczym 2005: "W godzinach popołudniowych zostałem telefonicznie wezwany do gen. Thommee. W generalskim schronie byli już gen. Małachowski, gen. Leopold Cehak, gen. Władysław Bończa–Uzdowski oraz ranny gen. Drapella. Złożyłem dowódcy
obrony Twierdzy krótkie sprawozdanie z przebiegu dziesiejszej walki. Po wysłuchaniu sprawozdania gen. Thommee oświadczył: „na podstawie pełnomocnictwa dowódcy armii »Warszawa«, gen. Juliusza Rommla, dekoruję płk. L. Czyżewskiego Orderem Virtuti Militari V klasy”. Nie mając jednak krzyży, przypiął mi symbolicznie swój Krzyż Virtuti Militari, zachowując przy tym przepisowy ceremoniał. Wręczył mi także tymczasową legitymiację (zaświadczenie na ćwiartce papieru nr 1 z 25 września 1939r.). Równocześnie polecił mi przedstawić do odznaczeń swoich oficerów, podoficerów i legionistów, którzy wyróżnili się w
ciągu wszystkich działań od chwili rozpoczęcia wojny. Po słowach generała wszyscy obecni mieli łzy w oczach, gdyż zdawali sobie sprawę, że była to chwila rozrachunku przed zbliżającym się krytycznym momentem."
Ostatnie zmiany: 2012-03-13 07:49:07 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
To o żołnierzach 2 pułku piechoty legionów też można napisać. Mieszkam w Bełchatowie-Grocholice, gdzie spoczywa ponad 130 żołnierzy tego pułku. Może rozszerzymy stronę o powiat bełchatowsk i piotrkowski?
Często spotykamy się z pytaniami o rozszerzenie ram terytorialnych projektu. Przewidujemy to w przyszłości, gdyż będzie to naturalna kontynuacja obecnej fazy naszego przedsięwzięcia. Nim jednak podejmiemy nowe wyzwania, musimy wypełnić treścią obecne ramy terytorialne. Przed nami jeszcze sporo pracy...
