Karta weterana

Rodzeństwo:
Stan cywilny:
Małżonek:
Dzieci:
Ostatni adres:

Narodowość:
Wykształcenie:
Zawód:

Wyznanie:
Tytuł naukowy:
Stanowisko:

Stosunek do służby wojskowej:	żołnierz, zawodowa służba wojskowa

Numer ewidencyjny:
Powiatowa Komenda Uzupełnień (PKU):
Rejonowa Komenda Uzupełnień (RKU):
Związek operacyjny:

Rodzaj broni lub służby:	Artyleria
Stopień:	płk
Przydział na 1 września 1939:	Inne
Jednostka:	Dowództwo Okręgu Korpusu I w Warszawie

Funkcja na 1 września 1939:	szef uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu I
Przydział po 1 września 1939:
Funkcja po 1 września 1939:	szef służby uzbrojenia Armii "Warszawa"

Przebieg służby wojskowej:
Odznaczenia:	Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Walecznych.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:

Data śmierci:
Miejsce śmierci:
Obecne miejsce spoczynku:
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:

Życiorys:	Ur. 14 V 1887. Ukończył szkołę realną. Służył w armii austriackiej, gdzie ukończył szkołę oficerską artylerii. Brał udział w na frontach I wojny światowej. Od V 1919 w stopniu mjr sł. st. art. dowodzi III grupą 1 pap, który w IV 1919 przybył z Francji do Polski w składzie Armii gen. J. Hallera. W dniach 14-18 V 1919 uczestniczy w ofensywie przeciwko armii ukraińskiej na Wołyniu, w wyniku, której osiągnął linię rzeki Styr. W V 1919 wraz dowodzoną przez siebie III grupą i 1 pap zostaje przerzucony w rejon Częstochowy, gdzie 1 pap osłania granicę polsko-niemiecką. Na początku VII 1919 dowodzona przez niego III grupa zostaje przerzucona do Lwowa, gdzie następnie wspiera 3 p. strz. w walkach o Smyków i Baranówkę. Od VI 1919 uczestniczy w walkach z oddziałami bolszewickimi pod Klewaniem i Obarowem, kończąc ofensywę na linii rzeki Horyń. Rozkazem, MSWoj. nr 168 z 1 IX 1919 nastąpiło scalenie oddziałów z armii g. J. Hallera utworzonej we Francji z wojskiem w kraju. Jednocześnie przemianowano 1 pap na 13 kresowy Pułk Artylerii Polowej, a III grupę z 1 pap na III dywizjon 13 pap., którym dowodził podczas walk na froncie wojny polsko-bolszewickiej. W IV 1920 uczestniczy w ofensywie kijowskiej, w walkach pod Terespolem w VI 1920, potem od 26 VII – 8 VIII 1920 uczestniczy w walkach nad Seretem, obronie Lwowa, 30 VIII 1920 pod Zamościem i nad Styrem kończąc szlak bojowy pod Zwiahlem. Za męstwo okazane na polu walki został odznaczony VM kl. 5. Po wojnie zweryfikowany w stopniu ppłk sł. st. art. z starszeństwem od 1 VI1919. Następnie w 1923 przeniesiony z 13 pap do 8 pac w Toruniu, potem oficer art. w Obozie Szkolnym Artylerii w Toruniu. Awansowany do stopnia płk sł. st. art. 1 I 1928. W 1928 był d-cą 1 Pułku Artylerii Górskiej w Stryju. Przeniesiony do korpusu oficerów uzbrojenia. W 1932 był zarządcą Głównej Składnicy Uzbrojenia Nr 3 w Przemyślu, a następnie szef uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu I w Warszawie. Podczas kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku szefa uzbrojenia armii „Warszawa”. Uczestnik obrony Warszawy. Po kapitulacji prawdopodobnie w niewoli niemieckiej. Dalsze losy n/n. Odznaczony: VM kl. 5, KW, ZKZ. Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka – K. Stepan. Rocznik oficerski 1939. Kraków 2006; P. Zarzycki. 13 Kresowy Pułk Artylerii Lekkiej. Pruszków 1998 (inf. Tadeusz Łaszczewski) http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=562
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:	Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 286. Wróblewski J., Armia „ Łódź ” 1939, Warszawa 1975, s. 386 (dalej: Wróblewski).
Uwagi:	Wróblewski: Dodatek do rozkazu z dnia 29 IX [19]39r. Za wykazaną odwagę i męstwo z narażeniem swego życia nadaje niżej wymienionym żołnierzom następujące odznaczenia: szef uzbrojenia, płk Czopor Edward - Krzyż Walecznych po raz czwarty Juliusz Rómmel gen. dyw. Dowódca armii „Łódź” i „Warszawa”