1 II - 7 VII 1937 - w Szkole Podoficerskiej 14 p. uł., którą ukończył z wynikiem dobrym i lokatą 16.; 10 VII 1937 - awansowany na stopień st. uł.; 10 XI 1937 - awansowany na stopień kpr.;
Odznaczenia:
Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny nr 12132) - uhonorowania dokonał 19 IX 1939 r. gen. dyw. Juliusz Rómmel własnym orderem odpiętym z munduru
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 14 p. uł; 19 września - podczas tzw. szarży pod Wólką Węglową uratował sztandar pułkowy, co opisał w swej relacji kpr. Feliks Maziarski, zastępca dowódcy II plutonu w 1 szwadronie 14 p. uł. i sztandarowy szarży: "[...] galopowałem ze sztandarem w ręku, obstawiony przez plutonowych Gajdę, Wasyluka i Mendochę, którzy mieli czuwać, by w razie mego ranienia lub śmierci, sztandar nie wpadł w ręce wroga. [...] Przed nami ukazała się polana szerokości około 1 km, którą musieliśmy przebyć pod ulewą ognia niemieckich czołgów, stojących z prawej strony polany, na skraju lasu. Był moment trwający może parę sekund, że ogień niemiecki przycichł poczem zawyła koło naszych uszu ulewa pocisków broni małokalibrowej i dział czołgowych. Widzę padających przede mną kolegów i konie, pada widoczny jak na dłoni por. Walicki, walą się z końmi obok mnie plutonowy Gajda i Wasyluk. [...] W pewnym momencie zobaczyłem na karku mojej siwej klaczy, strugę krwi i poczułem, że zaczyna ustawać. Ściągam wodze, by ją jak najdłużej utrzymać przed upadkiem, lecz po ukłuciu w lewe ramię, przestaję panować nad koniem i zdaję sobie sprawę z tego, że sam jestem ranny. Ostatnim wysiłkiem uniosłem sztandar prawą ręką do góry, krzycząc, by go zabrali, gdyż mogę za chwilę paść razem z koniem. Myślę, że w zgiełku bitewnym nikt mego wołania nie słyszał, jedynie wzniesienie sztandaru mogło zwrócić czyjąś uwagę, że coś ze mną nie w porządku. Podjeżdża do mnie z prawej strony kapral Czech i wyrwawszy mi sztandar z ręki, pogalopował dalej. [...] W 1942 roku, we Lwowie, dowiedziałem się, że kaprala Czecha skierował do mnie szef 1-go szwadronu wachmistrz Przybyła widząc, że chwieję się w siodle" (cyt. za: Rozdżestwieński 2008, s. 108-109);
Data śmierci:
30 marzec 1944
Miejsce śmierci:
Wielowieś [ob.: Tarnobrzeg-Wielowieś]
Obecne miejsce spoczynku:
Tarnobrzeg-Wielowieś, cmentarz parafii rzymskokat. pw. św. Gertrudy i św. Michała, grób rodzinny
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Tak
Forma upamiętnienia:
1) Tablica pamiątkowa wmurowana w fasadę gmachu Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą w Sochaczewie; 2) Tablica pamiątkowa wmurowana w ścianę kaplicy pw. św. Jacka w Tarnobrzegu-Sielcu (kościoła filialnego parafii rzymskokatolickiej pw. Nawiedzenia N.M.P. w Tarnobrzegu-Zakrzowie);
Życiorys:
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Rozdżestwieński P. M., Ułani Jazłowieccy. Zarys działań pierwszego rzutu 14. pułku ułanów Jazłowieckich w kampanii wrześniowej 1939 roku, Warszawa 2008, s. 108-110, 130, Aneks 1 - s. 171, Aneks 3 - s. 183 (dalej: Rozdżestwieński 2008).
Księga grobów Ułanów Jazłowieckich, oprac. J. Gromnicki, Z. Szymerski, Warszawa 2005, s. 37.
