dowódca plutonu liniowego (Głowacki 1969, Aneks 4 - s. 178) lub dowódca 1 kompanii batalionu marszowego (Bauer, Polak 1982)
Przydział po 1 września 1939:
część 69 pp w Zgrupowaniu części 17 DP w składzie Grupy "Palmiry" armii "Warszawa"
Funkcja po 1 września 1939:
dowódca 3 kompanii w I batalionie (od 11 IX)
Przebieg służby wojskowej:
# przed 1932 - w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty (zasadnicza służba wojskowa);
# 1932 - awansowany na stopień ppor. rez. piech. ze starszeństwem z dniem 1 IX 1932, przydziałem mobilizacyjnym do 69 pp i przynależnością ewidencyjną do PKU Poznań Miasto;
# 1 I 1936 - awansowany na stopień por. rez. piech.;
# VIII 1939 - zmobilizowany do 69 pp;
Odznaczenia:
Krzyż Walecznych (XI 1966, pośmiertnie za całokształt walk w kampanii 1939 r.)
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 69 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą, następnie w walkach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej
krzyż betonowy z imienną tabliczką epitafijną na jednej z mogił zbiorowych kwatery wojennej na cmentarzu parafialnym w Kiełpinie
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:
Życiorys:
Władysław Cywiński urodził się 11 sierpnia 1901 roku w Świątnikach jako najmłodsze dziecko Szczepana Cywińskiego i Anny z Raszków. Ukończył szkołę średnią i studia wyższe. Zasadniczą służbę wojskową odbywał w Batalionie Podchorążych Rezerwy Piechoty. Po odbyciu ćwiczeń wojskowych został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 września 1932 roku, przydziałem mobilizacyjnym do 69 pułku piechoty i przynależnością ewidencyjną do PKU Poznań Miasto. 1 stycznia 1936 roku, po kolejnych ćwiczeniach, otrzymał awans na stopień porucznika. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do 69 pp ze składu 17 Dywizji Piechoty armii "Poznań". W kampanii wrześniowej 1939 roku wziął udział na stanowisku dowódcy plutonu, następnie od 11 września dowodził 3 kompanią w I batalionie. Walczył na szlaku bojowym 69 pp, m.in. w bitwie nad Bzurą i walkach odwrotowych w Puszczy Kampinoskiej, mających otworzyć drogę do Warszawy. Poległ 22 września 1939 roku w Łomiankach.
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Poszukiwania mogiły:
Jak informuje Barbara Suchocka, wnuczka stryjeczna pochowanego: "Po wcieleniu Władysława do służby, już w czasie wojny, jego żona Karolina, przebywała u swego brata w Warszawie, przy ul. Grażyny. Sądziła, że Władysław został wywieziony na Wschód. Ciągle Go poszukiwała. Wynika to z listu, jaki się zachował. Nie znam dalszego losu tej rodziny, gdzie mieszkali, czy żyją synowie, czy ciocia Karolina dowiedziała się za życia, gdzie zginął Jej mąż Władysław. Ja, jako emerytka, odnalazłam Władysława Cywińskiego, ku radości żyjącej jeszcze rodziny, dzięki portalowi Bohaterowie1939.pl, mimo trudności, jakie sprawia mi obsługa komputera".
Źródła:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września A-M, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 144 (dalej: KPŻP).
Tradycja rodzinna (Władysława Cywińska, bratanica i chrześniaczka pochowanego, zebr. Barbara Suchocka, córka Władysławy i wnuczka stryjeczna pochowanego).
Głowacki L., 17 Wielkopolska Dywizja Piechoty w kampanii 1939 roku, Lublin 1969, s. 116, Aneks 1 - s. 147, Aneks 2 - s. 163, Aneks 4 - s. 178 (dalej: Głowacki 1969).
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, wyd. V popr. i uzup., Warszawa 1985, s. 250, 374 (dalej: Głowacki 1985).
Bauer P., Polak B., Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1982, s. 474 (dalej: Bauer, Polak 1982).
Cywiński Władysław - , por. rez. piech., oprac. T. Łaszczewski, GENEALOGIA. Stankiewicze z przyjaciółmi, http://www.stankiewicze.com/index.php?kat=34&sub=562 [dostęp: 14 XI 2011] (dalej: Stankiewicze.com).
Por. Władysław Cywiński figuruje na portalu: www.Zaginieni1939-45.pl jako osoba zaginiona. Jest tam informacja o treści:
Osoba zaginiona
Imię: Władysław
Nazwisko: CYWIŃSKI
Miejscowość: Świętniki, Poznań
Syn Szczepana i Anny z Raszków, urodzony w Świętnikach, woj. warszawskie 11.08.1901 roku. Zamieszkały przed wojną w Poznaniu, 24.08.1939 roku powołany do służby wojskowej i w stopniu porucznika przydzielony do 69 pułku piechoty w Gnieźnie, od tego czasu brak o nim wieści. Według opowiadania współtowarzyszy broni został on w walkach koło Bielan pod Warszawą w dniu 22.09.1939 roku ciężko ranny w brzuch, dalszy los nieznany. Starostwo Powiatowe w Poznaniu – referat spraw inwalidzkich nr In. 14/11/45
