Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari kl.V (nr 13991),
Krzyż Walecznych,
Medal Pamiątkowy za wojnę 1918-1921,
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
Data śmierci:
13 kwiecień 1964
Miejsce śmierci:
w Ząbkowicach Śląskich
Obecne miejsce spoczynku:
Lokalizacja grobu:
Upamiętniony:
Forma upamiętnienia:
Życiorys:
Ur. 05 V 1894 w Mucharzu pow. wadowicki, syn Mikołaja i Karoliny z Gajdów. Ukończył szkołę ludową a następnie uczył się w szkole realnej. Działał w Polskich Drużynach Strzeleckich. 10 IX 1914 wstępuje do Legionów Polskich. Przydzielony do 10 kompanii 2 pp LP. Brał udział w kampanii karpackiej i bukowińskiej. Podczas walk był trzykrotnie ranny na Bukowinie i nad Styrem, na Wołyniu. Po kryzysie przysięgowym w VII 1917 służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. W nocy z 15/16 II 1918 w czasie przebijania się przez front austriacko-rosyjski oddziałów II brygady pod Rarańczą dostał się do niewoli austriackiej. Osadzony w obozie dla legionistów w Hunszt na Węgrzech. Zwolniony w X 1918 powraca do kraju i w XI 1918 wstępuje do WP. Uczestniczy w latach 1919-1920 w szeregach 2 pp leg. w wojnie polsko-bolszewickiej. 17 V 1919 zostaje ranny. Przebywa na leczeniu szpitalnym. Po wyleczeniu ran powraca do pułku. Po zakończeniu wojny pozostaje w służbie wojskowej jako podoficer zawodowy i nadal służy w 2 pp leg. Ukończył szkołę podoficerską w Chełmnie. W 1923 wraz z pułkiem przybył do Pińczowa, jego I batalion został detaszowany do Staszowa. Pełnił przez wiele lat funkcję szefa 1 kompanii CKM. Awansowany na stopień chor. sł. st. piech. 3 V 1929. w latach 1937-1939 d-ca 2 plutonu w 1 kompanii CKM I baonu 2 pp Leg.
W wojnie obronnej we IX 1939 bierze udział na stanowisku d-cy plutonu taczanek 1 kompanii CKM w I baonie 2 pp Leg. w składzie 2 DP Leg. Armii „Łódź”. Uczestniczył w walkach w rejonie Rozprzy, potem w ciężkim boju z niemiecką dywizją pancerną pod Borową Górą, a następnie w walkach odwrotowych w kierunku Puszczy Kampinoskiej. 13 IX 1939 wraz z pułkiem przebił się do Modlina i brał udział w jego obronie. 22 IX 1939 zostaje ranny. Po kapitulacji Modlina w niewoli niemieckiej. Przebywał w jenieckim obozie przejściowym w Działdowie, skąd został na postawie umowy kapitulacyjnej zwolniony 20 X 1939. Po zwolnieniu powrócił do Staszowa. Już od jesieni 1939 podejmuje działalność konspiracyjną. Należał do organizatorów ZWZ na terenie Staszowa, potem d-ca Placówki ZWZ/AK Staszów w Obwodzie ZWZ/AK Sandomierz – Okręg Radomsko-Kielecki ZWZ/AK. W nocy z 10/11 III 1943 aresztowany w Bogorii wraz z kilkoma żołnierzami AK i NOW. Uwięziony w więzieniu w Opatowie, skąd został uwolniony 12 III 1943 po rozbiciu więzienia przez oddział „Jędrusiów”. W odwecie Niemcy aresztowali jego żonę, która został zamordowana w obozie koncentracyjnym.
Po odzyskaniu wolności powraca do pracy konspiracyjnej. Od XII 1943 do III 1944 był wykładowcą na kursie podchorążych rez. AK dla młodszych dowódców – zorganizowanym dla żołnierzy oddziału part. „Jędrusiów” oraz żołnierzy obwodu AK. W szeregach 2 pp Leg. AK brał w VII-X 1944 a działaniach zbrojnych prowadzonych w ramach akcji „Burza”. Po rozwiązaniu AK w I 1945 mieszkał w Staszowie. Zagrożony aresztowaniem przez UB wyjechał później na Śląsk i osiedlił się w Ząbkowicach Śl.
Zmarł w Ząbkowicach Śl. 13 IV 1964.
Odznaczony: VM kl. 5 nr 13991, KW, Medalem Pamiątkowym za wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.
M. Bielski. GO „Piotrków” 1939. W-wa 1991;
W. Borzobohaty. Jodła. W-wa 1988;
J.Rómmel. Za honor i Ojczyznę. W-wa 1958;
A. Sułowski. U podnóża Gór Świętokrzyskich. W-wa 1987; B. Szwedo. Kawalerowie VM Ziemi sandomierskiej. Sandomierz 2001;
Informacja z USC Ząbkowice Śl.
(inf. Tadeusz Łaszczewski)
http://www.stankiewicz.e.pl/index.php?kat=34&sub=562
Wspomnienia / relacje:
Historia pochówku:
Źródła:
Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985, s. 351 (dalej: Głowacki).
Wróblewski J., Armia „ Łódź ” 1939, Warszawa 1975, s. 397 (dalej: Wróblewski).
Uwagi:
Głowacki: Obsada 2 pp Leg. według pisemnej relacji kpt. M. G. Osuchowskiego z 1971r.
Wróblewski: Dowództwo armii „Łódź” i „Warszawa” dnia 29 IX 1939r.
Rozkaz do 2 dywizji piechoty Legionów
[….]. 2 pułk Leg. dobrze zasłużył na najwyższe odznaczenie, na krzyż Orderu Virtuti Militari na swój sztandar pułkowy.
Za wykazane męstwo i wyjątkowe zdolności dowódcze nadaję krzyż Virtuti Militari następującym żołnierzom tego pułku:
sierżant Cholewa - Virtuti Militari 5 kl.
Juliusz Rómmel
gen. dyw.
Dowódca armii „ Łódź” i „Warszawa”
Ostatnie zmiany: 2012-02-05 08:53:43 przez BlazejK |
Jeżeli chcesz uzupełnić lub zmienić dane wciśnij -
