Order Wojenny "Virtuti Militari" kl. V (Krzyż Srebrny), Państwowa Odznaka Sportowa
Wrzesień 1939 - szlak bojowy:
wraz z 7 psk
Data śmierci:
11 wrzesień 1939
Miejsce śmierci:
Zbrożkowa Wola
Przyczyna śmierci:
poległy
Okoliczności śmierci:
W świetle informacji z tradycji rodzinnej zginął w czasie osłaniania odwrotu, prawdopodobnie trafiony odłamkiem w brzuch.
Według rtm. Zbigniewa Szacherskiego, wówczas II zastępcy dowódcy pułku: "Przy wycofywaniu się oba nasze szwadrony poniosły ciężkie straty na skutek przytłaczającej przewagi ogniowej nieprzyjaciela. Byli zabici i ranni wśród strzelców i oficerów. Nikt jednak nie pozostał na polu walki […] Pod ogniem nieprzyjacielskim koledzy wynosili z narażeniem życia pierwszych zabitych i rannych naszego pułku. [...] Wielkie straty poniosły również towarzyszące 2 i 3 szwadronowi drużyny ckm. Poległo 3 karabinowych - kaprale Jan Chmielnik i Bernard Wentland oraz st. strzelec Andrzej Piechocki - poniekąd niezastąpionych, gdyż jako żołnierze starego rocznika znali lepiej od swych młodszych kolegów i następców nowe polskie karabiny maszynowe (wzór 30)" (Szacherski 1966, s. 91).
1) Jedna ze zbiorczych imiennych tabliczek epitafijnych mogiły zbiorowej na cmentarzu parafialnym w Głownie; 2) Tablica pamiątkowa ku czci żołnierzy 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich poległych we wrześniu 1939 r. pod Wolą Zbrożkową i Bełchowem wmurowana w ścianę kościoła parafii rzymskokatolickiej pw. św. Jakuba Apostoła w Głownie; 3) Pomnik poświęcony żołnierzom 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich poległym w walce z najeźdźcą hitlerowskim w latach 1939-1945 wystawiony na Cytadeli w Poznaniu;
Przedmioty znalezione przy pochowanym:
Miejsce przechowywania ww. przedmiotów:
Życiorys:
Wspomnienia / relacje:
Bartosz Blinkiewicz: "Ostatni raz rodzina widziała Jana ok. 2/3 września na drodze prowadzącej do Dąbrówki Kościelnej. Idąc w kolumnie uciekinierów, ktoś zorientował się, że idą z nimi osoby pochodzenia niemieckiego. Uznał, że mogą to być dywersanci, o czym doniósł polskim żołnierzom. Podjęli oni próbę aresztowania tych osób. Jedna z sióstr Jana wstawiła się za tymi ludźmi, ponieważ byli sąsiadami. Rozpoznała ona barwy pułkowe, a zbieg okoliczności sprawił, że ci żołnierze znali Jana. Wtedy jeden z nich pojechał po niego i wrócili razem. Jan wstawił się za tymi osobami i zostały puszczone wolno. Wtedy rodzina widziała Jana po raz ostatni. Ze wspomnień wynika, że stanowczo odmówił na prośby, aby zdezerterować. Według relacji jednego ze świadków Jan był dowódcą drużyny".
Historia pochówku:
Poszukiwania mogiły:
Źródła:
Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, t. I, Żołnierze września A-M, kom. red. B. Affek-Bujalska i in., wstęp i red. nauk. E. Pawłowski, Pruszków 1993, s. 127.
Urząd Miejski w Głownie, Księga pochowanych w: Głowno, poz. 6.
